Schimonski Emmanuel: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Szymonski_Pater.jpg|thumb|bp E. Szymoński|right]] | [[Grafika:Szymonski_Pater.jpg|thumb|bp E. Szymoński|right]] | ||
[[Grafika:Szymonski_herb.jpg|thumb|herb biskupi|right]] | [[Grafika:Szymonski_herb.jpg|thumb|herb biskupi|right]] | ||
Stolica Apostolska usiłowała doprowadzić do ustabilizowaniu sytuacji Kościoła w Prusach po ciężkich ciosach, jakie wywołała sekularyzacja, likwidacja kapituły, utrata blisko 100 katolickich parafii uznanych przez władze pruskie za wygasłe. Bulla papieża Piusa VII | Stolica Apostolska usiłowała doprowadzić do ustabilizowaniu sytuacji Kościoła w Prusach po ciężkich ciosach, jakie wywołała sekularyzacja, likwidacja kapituły, utrata blisko 100 katolickich parafii uznanych przez władze pruskie za wygasłe. [[Bulla]] papieża [[Pius VII|Piusa VII]] [[De salute animarum|''De salute animarum'']] z 16 lipca 1821 była jakąś namiastką konkordatu; uregulowała granice diecezji zmieniane wskutek wojen napoleońskich, przyłączyła omawiane już dekanaty pszczyński i bytomski do diecezji wrocławskiej. Podporządkowała nieliczne istniejące parafie na terenie prowincji brandenburskiej i pomorskiej oraz uregulowała sprawę dotacji pieniężnych dla biskupstwa wrocławskiego. Najważniejszym postanowieniem tej bulli było wyłączenie biskupstwa wrocławskiego z metropolii gnieźnieńskiej i bezpośrednie poddanie go Stolicy Apostolskiej. Bulla ustalała też dotację państwa dla biskupstwa niezbędną wskutek sekularyzacji oraz dawała nowe podstawy prawne zreorganizowanej kapitule katedralnej. | ||
Problemom gospodarczym, polegającym na całkowitym usuwaniu Kościoła z diaspory przez likwidacje tzw. parafii wygasłych towarzyszyły problemy wewnątrzkościelne. Biskup Emanuel von Schimonski (Szymoński), którego rządy przypadły na lata 1824-1832, stanął przed wielkim wyzwaniem, jakim było przezwyciężenie wpływów józefińskich i prądów oświecenia. W diecezji ujawnili się duchowni należący do ruchu tzw. neologów, występując przeciwko celibatowi, ceremoniom kościelnym, czy też liturgicznemu językowi łacińskiemu. Przewodził im jednak bez większego skutku [[Theiner Anton|ks. Antoni Theiner]] - profesor teologii z uniwersytetu wrocławskiego. Po chwilowych sukcesach, ruch neologów osłabł i przestał być realnym zagrożeniem dla jedności Kościoła wrocławskiego. | Problemom gospodarczym, polegającym na całkowitym usuwaniu Kościoła z diaspory przez likwidacje tzw. parafii wygasłych towarzyszyły problemy wewnątrzkościelne. Biskup Emanuel von Schimonski (Szymoński), którego rządy przypadły na lata 1824-1832, stanął przed wielkim wyzwaniem, jakim było przezwyciężenie wpływów józefińskich i prądów oświecenia. W diecezji ujawnili się duchowni należący do ruchu tzw. neologów, występując przeciwko celibatowi, ceremoniom kościelnym, czy też liturgicznemu językowi łacińskiemu. Przewodził im jednak bez większego skutku [[Theiner Anton|ks. Antoni Theiner]] - profesor teologii z uniwersytetu wrocławskiego. Po chwilowych sukcesach, ruch neologów osłabł i przestał być realnym zagrożeniem dla jedności Kościoła wrocławskiego. |
Wersja z 22:19, 14 sty 2017
Stolica Apostolska usiłowała doprowadzić do ustabilizowaniu sytuacji Kościoła w Prusach po ciężkich ciosach, jakie wywołała sekularyzacja, likwidacja kapituły, utrata blisko 100 katolickich parafii uznanych przez władze pruskie za wygasłe. Bulla papieża Piusa VII De salute animarum z 16 lipca 1821 była jakąś namiastką konkordatu; uregulowała granice diecezji zmieniane wskutek wojen napoleońskich, przyłączyła omawiane już dekanaty pszczyński i bytomski do diecezji wrocławskiej. Podporządkowała nieliczne istniejące parafie na terenie prowincji brandenburskiej i pomorskiej oraz uregulowała sprawę dotacji pieniężnych dla biskupstwa wrocławskiego. Najważniejszym postanowieniem tej bulli było wyłączenie biskupstwa wrocławskiego z metropolii gnieźnieńskiej i bezpośrednie poddanie go Stolicy Apostolskiej. Bulla ustalała też dotację państwa dla biskupstwa niezbędną wskutek sekularyzacji oraz dawała nowe podstawy prawne zreorganizowanej kapitule katedralnej.
Problemom gospodarczym, polegającym na całkowitym usuwaniu Kościoła z diaspory przez likwidacje tzw. parafii wygasłych towarzyszyły problemy wewnątrzkościelne. Biskup Emanuel von Schimonski (Szymoński), którego rządy przypadły na lata 1824-1832, stanął przed wielkim wyzwaniem, jakim było przezwyciężenie wpływów józefińskich i prądów oświecenia. W diecezji ujawnili się duchowni należący do ruchu tzw. neologów, występując przeciwko celibatowi, ceremoniom kościelnym, czy też liturgicznemu językowi łacińskiemu. Przewodził im jednak bez większego skutku ks. Antoni Theiner - profesor teologii z uniwersytetu wrocławskiego. Po chwilowych sukcesach, ruch neologów osłabł i przestał być realnym zagrożeniem dla jedności Kościoła wrocławskiego.
Bibliografia
Cd:
czytaj: Sedlnitzky Leopold |Powrót do spisu treści
|
|