Pustelnik Juliusz

Pustelnik Juliusz (1911-1995)

Urodził się 6 marca 1911 w Wiśle Małej k. Pszczyny w rodzinie rolników Józefa i Marii z d. Maska. Po 5 latach nauki w miejscowej szkole powszechnej (1918-1924) podjął naukę w Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Po maturze, w 1931 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego (1931-1936). Prócz niego studia teologiczne odbywał także jego brat - Herman w Seminarium Księży Zmartwychwstańców. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1936 z rąk bpa S. Adamskiego.

Po wakacyjnym zastępstwie w rodzinnej parafii był kolejno wikariuszem w parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej (1936-1939), od 6 września 1939 substytutem w parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Goduli w okresie czasowej nieobecności proboszcza ks. Franciszka Strzyża, od 15 listopada 1939 wikariuszem w Chorzowie w parafii św. Marii Magdaleny, wikariuszem w parafii św. Józefa w Chorzowie (1941-1942).

13 kwietnia 1940 został aresztowany przez gestapo wraz z ks. K. Kosyrczykiem i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Następnie 26 maja 1940 przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Gusen, stamtąd po 2 tygodniach przetransportowano go do Mauthausen. 18 listopada 1940 został zwolniony z obozu, ale gestapo wydało zakaz podejmowania wszelkich czynności duszpasterskich. By uniknąć usunięcia ks. J. Pustelnika z terenu diecezji zatrudniono go w drukarni katolickiej w charakterze korektora. Dzięki staraniom wikariusza generalnego ks. F. Strzyża zezwolono, by był wikarym, ale w parafii gdzie proboszczem będzie Niemiec. Dlatego został skierowany dnia 1 kwietnia 1941 do parafii św. Józefa w Chorzowie przy boku ks. Czaji.

W dniu 8 kwietnia 1942 został powołany do wojska niemieckiego jako sanitariusz w skonfiskowanych budynkach Werbistów w Steil w Holandii. W listopadzie 1942 roku został przeniesiony na oddział chirurgiczny szpitala wojskowego w Berlinie. W czasie od 1 września 1944 do 8 maja 1945 pełnił służbę w szpitalu w Stawanger w Norwegii. Po przyjeździe polskich oficerów łącznikowych mianowano go kapelanem Polaków w Norwegii. 25 kwietnia 1946 wrócił do Polski. Przez dwa miesiące pełnił zastępstwo wakacyjne w parafii św. Józefa w Chorzowie. Następnie ustanowiono go dnia 5 września 1946 wikarym substytutem w parafii NSPJ w Murckach . W 1947 roku przez dwa miesiące był substytutem w parafii NMP Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu. 25 sierpnia 1947 otrzymał nominację na administratora w parafii św. Katarzyny w Czechowicach (obecnie diecezja bielsko-żywiecka).

W czasie pracy duszpasterskiej w Czechowicach aresztowany został 25 stycznia 1949 przez UB za czytanie z ambony (23 stycznia) listu pasterskiego bpa katowickiego z 17 stycznia 1949. Do aktu oskarżenia dołączono również zarzut o szkalowanie ustroju Polski Ludowej na katechizacji młodzieży w Technikum Rolniczym w Czechowicach, gdzie był katechetą. Równocześnie usiłowano go oskarżyć o namawianie żołnierzy polskich w Norwegii by nie wracali do Polski. Z wyrokiem kary 16 miesięcy był więziony w Katowicach do 30 maja 1950. Po odsiedzeniu kary powrócił do swojej parafii. W 1976 roku przeszedł na emeryturę. W 1983 roku otrzymał zgodę bpa S. Adamskiego na otwarcie kaplicy prywatnej w swoim domu, który stał się później podstawą do budowy kościoła i parafii erygowanej 1 stycznia 1987 pw. św. Maksymiliana Kolbego . Zmarł 1 maja 1995 w Czechowicach-Dziedzicach. Pogrzeb odbył się w Czechowicach, tam spoczął na parafialnym cmentarzu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Juliusza Pustelnika; Schematyzm (1936-1970); J. Krętosz, Nekrolog, WA 1995, nr 5, s. 250-260; J. Dziwoki, Pustelnik Juliusz (hasło), [w:] Leksykon duchowieństwa, t. 1, s. 232-234; Grajewski, Wygnanie, s. 56, 64, 74, 113; Martyrologium, s. 202; J. Myszor, Historia diecezji, s. 495; J. Myszor, Represje wobec duchowieństwa, s. 8 i nn; WA 1994 nr 9, s. 515-519; Wojskowa służba, s. 131; L. Zielasko, Plan perspektywiczny pracy duszpasterskiej par. Murcki, brw, mps w Bibliotece WTL w Katowicach.