Parafia Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X w Jejkowicach

Parafię pw. Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X stanowią dwie miejscowości - Jejkowice i Zebrzydowice. W administracji kościelnej należały one początkowo do wspólnoty Matki Bożej Bolesnej w Rybniku. Ze względu na znaczną odległość od kościoła parafialnego zgodę na utworzenie odrębnej placówki duszpasterskiej udzielił ks. dziekan Tomasz Reginek; wówczas proboszcz w Rybniku.

W Jejkowicach została wybudowana niewielka kaplica, w której w latach 1925-1926 najpierw nabożeństwa nieszporów, a potem w co drugą niedzielę msze św. odprawiał ks. Ryszarda Brodę, wikariusz w Rybniku. Wiernych jednak ciągle przybywało, dlatego pomyślano o budowie kościoła. Pierwsze zebranie w tej sprawie miało miejsce wiosną 1929, a przewodniczył mu ks. Broda. Większość zgromadzonych obawiała się jednak obciążeń finansowych związanych z postawieniem obiektu. Zebranie zakończyło się więc sprzeciwem wiernych.

Jeden z mieszkańców wsi - Antoni Oleś - postanowił mimo wszystko doprowadzić do pozytywnego zakończenia sprawy. Po zawarciu porozumienia z naczelnikiem chodził po wszystkich jejkowickich i zebrzydowickich domach, zbierając podpisy. Okazało się, że większość mieszkańców popiera pomysł i zgadza się na budowę kościoła. Lista ta została przedstawiona ks. dziekanowi Reginkowi i odbyło się kolejne zebranie, którego członkowie opowiedzieli się za budową kościoła. Ziemie zakupiono od jednego z mieszkańców wsi. Kościół planowano wybudować w miejscu dawnej karczmy.

Pierwszy kościół

Od wiosny 1929 roku do Jejkowic zaczął dojeżdżać ks. Jan Jarząbek. Kuria diecezjalna i urząd wojewódzki w Katowicach zatwierdziły plany budowy. Parafianie pomagali w przebudowie. Pewien emeryt górniczy kupił stacje Drogi Krzyżowej. Ks. wikary Jarząbek organizował zbiórki pieniędzy w sąsiadujących parafiach. Przebudowa karczmy została zakończona latem 1929 roku, a 5 sierpnia tegoż roku kuria diecezjalna erygowała kurację Jejkowice. Nowa placówka duszpasterska otrzymała samodzielnego duszpasterza i została włączona do dekanatu rybnickiego.

Pierwszym duszpasterzem liczącej 2300 wiernych kuracji został ks. Jan Jarząbek. 15 sierpnia 1929 kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej Szkaplerznej. Obok wybudowano wieżę, w której umieszczono trzy dzwony wykonane w ludwisarni Karola Szwabe w Białek Krakowskiej. Fundatorem dwóch z nich był Jakub Żyła. Podczas okupacji dwa dzwony zostały zabrane przez Niemców; trzeci uległ zniszczeniu podczas działań frontowych 1945 roku. Jesienią 1935 roku zakupiono też ziemie pod nowy kościół;ale z jego budową trzeba było zaczekać do 1948 roku. Cmentarz z kolei powstał na ziemi podarowanej w zamian za odprawienie przez następne 50 lat dwóch mszy w ciągu roku w intencji dobroczyńcy.

W czasie przejścia frontu w 1945 roku kościół, probostwo i 85% miejscowości zostało zniszczone. Na prośbę proboszcza ks. Jarząbka kuria diecezjalna zezwoliła na odprawianie mszy i nabożeństw w szkole oraz w kaplicy zebrzydowickiej.

Nowy kościół

7 maja 1945 roku kopalnia "Ignacy" w Niewiadomiu zgodziła się na odstąpienie jednego baraku w ramach pożyczki. Barak został szybko rozmontowany i ustawiony na miejscu, które zostało zakupione już w 1935 roku. Tak więc pod koniec lipca 1945 roku odprawiono uroczystą sumę odpustową. Myślano nad budową nowego kościoła lub odbudowania starego. Po rezygnacji ks. Jarząbka, budową nowego kościoła zajął się ks. Karol Orliński. Stary kościół został rozebrany. Plany budowy nowego kościoła zakładały, że będzie to świątynia w stylu neogotyckim. Architekt i budowniczy inż. Kotas sporządził plany, jak również opis techniczny budowli. Ogólny koszt budowy kościoła w sumie wynosił 16.448.187 złotych.

Po zatwierdzeniu planów przez kurie diecezjalną - 8 kwietnia 1948 ruszyły prace przy budowie nowego kościoła. Mimo wielu trudności, a również zmęczenia budową samych parafian, kościół stanął jesienią 1949 roku. 23 października bp Stanisław Adamski poświęcił kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Szkaplerznej. Inżynier Jan Affa zaprojektował kościół, a inżynier Kotas z Rybnika był jego konstruktorem. Ołtarz główny oraz dwa ołtarze boczne zostały wykonane przez pracownika Akademii Sztuk Pięknych J. Potempę. w 1983 roku oddano do użytku dom katechetyczny. Kronika parafialna prowadzona jest od 1972 roku.

Stowarzyszenia działające na terenie parafii

• Kościół Domowy-Oaza Rodzin
• Akcja Katolicka
• Ruch Światło-Życie
• Dzieci Maryi
• Liturgiczna Służba Ołtarza
• Czciciele Miłosierdzia Bożego
• Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży

Proboszczowie

• ks. Jan Jarząbek lokalista (1929-1946)
• ks. Karol Orliński administrator (1946-1957), proboszcz (1957-1963)
• ks. Klemens Kosyrczyk (1963-1972)
• ks. Franciszek Konieczny (1972-1992)
• ks. Karol Matera (1992-2010)
• ks. Piotr Winkler (2010-nadal)

Bibliografia

Dekret ustanawiający lokalię w Jejkowicach, WD 1929, nr 7, s. 58-59; Katalog Archidiecezji Katowickiej, 1996; L. Ryszka, Dzieje Jejkowic, Jejkowice 1999; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 153-154; J. Smołka, Dziesięcioletni plan pracy duszpasterskiej parafii Jejkowice, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Sarapkiewicz, Na wojennych zgliszczach, Tygodnik Rybnicki 2012, nr 18(286), s. 9.