Cedzich Hugon: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Cedzich Hugon (1874-1950), proboszcz parafii MB Różańcowej w Chropaczowie oraz MB Różańcowej w Halembie == | == Cedzich Hugon (1874-1950), proboszcz parafii MB Różańcowej w Chropaczowie oraz MB Różańcowej w Halembie == | ||
[[Grafika:Cedzich Hugon1.jpg|left]] | [[Grafika:Cedzich Hugon1.jpg|left|thumb]] | ||
Urodził się 22 kwietnia 1874 w Solarni k. Raciborza. Był synem chałupnika Aleksandra i Katarzyny z d. Łuzina. Po ukończeniu szkoły ludowej uczęszczał do gimnazjum w Raciborzu, Wrocławiu i Gubinie. Egzamin dojrzałości zdał w 1900 roku. Po maturze rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Jako student należał do Towarzystwa Akademików Górnoślązaków. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1905 we Wrocławiu z rąk [[Kopp Georg|kard. G. Koppa]]. | Urodził się 22 kwietnia 1874 w Solarni k. Raciborza. Był synem chałupnika Aleksandra i Katarzyny z d. Łuzina. Po ukończeniu szkoły ludowej uczęszczał do gimnazjum w Raciborzu, Wrocławiu i Gubinie. Egzamin dojrzałości zdał w 1900 roku. Po maturze rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Jako student należał do [[Towarzystwo Akademików Górnoślązaków|Towarzystwa Akademików Górnoślązaków]]. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1905 we Wrocławiu z rąk [[Kopp Georg|kard. G. Koppa]]. | ||
Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie|św | Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie|św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie]] (21 września 1905), Wniebowzięcia NMP w Wittichenau w Brandenburgii (10 września 1907), [[Parafia Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich|Krzyża Świętego w Siemianowicach]] (17 listopada 1908), [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym|św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym]], [[Parafia św. Michała Archanioła w Orzegowie|św. Michała Archanioła w Orzegowie]] i [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|św. Augustyna w Lipinach]]. | ||
28 września 1915 został mianowany kuratusem, następnie administratorem i w końcu, w 1922 roku proboszczem | 28 września 1915 został mianowany [[Kuracja|kuratusem]], następnie administratorem i w końcu, w 1922 roku [[Proboszcz|proboszczem]] [[Parafia Matki Bożej Różańcowej w Chropaczowie|parafii MB Różańcowej w Chropaczowie]]. W październiku 1930 roku był delegatem chropaczowskiego Koła Ligi Morskiej i Rzecznej na zjazd delegatów z całej Polski. Dekretem [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]] z kwietnia 1938 roku został mianowany proboszczem [[Parafia Matki Bożej Różańcowej w Halembie|parafii MB Różańcowej w Halembie]] . Tam zapoczątkował rozwój ruchu charytatywnego, realizowanego w Stowarzyszeniu Pań św. Wincentego a' Paulo. | ||
W czasie okupacji hitlerowskiej pomagał poszkodowanym przez władze niemieckie m.in. w formie wsparcia dla zsyłanych na roboty przymusowe w głąb Niemiec, a także dla wdów i sierot po zamordowanych w | W czasie okupacji hitlerowskiej pomagał poszkodowanym przez władze niemieckie m.in. w formie wsparcia dla zsyłanych na roboty przymusowe w głąb Niemiec, a także dla wdów i sierot po zamordowanych w niemieckich obozach koncentracyjnych. Roztaczał opiekę nad pozostającymi bez pracy nauczycielami polskimi. Uchronił od służby wojskowej w Wehrmachcie [[Niemiec Ludwik|ks. Ludwika Niemca]], skłaniając Kurię Diecezjalną do powierzenia mu funkcji administratora parafii halembskiej. Do okupanta hitlerowskiego był nastawiony krytycznie i niechętnie. Sabotował rozporządzenia władz o oddawaniu paramentów kościelnych wykonanych z cennych kruszców i zachował od zniszczenia wiele cennych książek w języku polskim. | ||
W 1946 roku paradoksalnie oskarżony o sprzyjanie niemczyźnie, musiał przejść procesy rehabilitacyjne. Świadectwo wielu osób, wspieranych przez ks. Cedzicha w czasie II wojny światowej, zdecydowało o jego pozostaniu w Halembie. Ks. Cedzich był twórcą nowego planu rozbudowy kościoła w Halembie i przebudowy sceny teatralnej w Domu Związkowym. Zmarł 4 stycznia 1950 w Halembie i tam został pochowany. | W 1946 roku paradoksalnie oskarżony o sprzyjanie niemczyźnie, musiał przejść procesy rehabilitacyjne. Świadectwo wielu osób, wspieranych przez ks. Cedzicha w czasie II wojny światowej, zdecydowało o jego pozostaniu w Halembie. Ks. Cedzich był twórcą nowego planu rozbudowy kościoła w Halembie i przebudowy sceny teatralnej w Domu Związkowym. Zmarł 4 stycznia 1950 w Halembie i tam został pochowany. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
AAKat, Akta personalne ks. Hugona Cedzicha; PAA 1924, s. 14; Schematismus (1907-1919); Schematyzm (1927-1947); Myszor, Historia diecezji, s. 351; Tenże, Stosunki Kościół, s. 192; Olszar, Duchowieństwo, s. 238, 327; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 54, 141, 145; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 53; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 287. | AAKat, Akta personalne ks. Hugona Cedzicha; PAA 1924, s. 14; Schematismus (1907-1919); Schematyzm (1927-1947); Myszor, Historia diecezji, s. 351; Tenże, Stosunki Kościół, s. 192; Olszar, Duchowieństwo, s. 238, 327; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 54, 141, 145; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 53; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 287, N. Osmańczyk, M. Krakowski, Dzieje parafii Chropaczów 1913-2000, Chropaczów 2003, s. 178-179; WD 1953, nr 3-4, s. 43. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - C]] | [[Kategoria:Biografie - C]] | ||
[[Kategoria:Represjonowani]] | [[Kategoria:Represjonowani]] | ||
Aktualna wersja na dzień 23:40, 18 lip 2022
Cedzich Hugon (1874-1950), proboszcz parafii MB Różańcowej w Chropaczowie oraz MB Różańcowej w Halembie
Urodził się 22 kwietnia 1874 w Solarni k. Raciborza. Był synem chałupnika Aleksandra i Katarzyny z d. Łuzina. Po ukończeniu szkoły ludowej uczęszczał do gimnazjum w Raciborzu, Wrocławiu i Gubinie. Egzamin dojrzałości zdał w 1900 roku. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Jako student należał do Towarzystwa Akademików Górnoślązaków. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1905 we Wrocławiu z rąk kard. G. Koppa.
Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie (21 września 1905), Wniebowzięcia NMP w Wittichenau w Brandenburgii (10 września 1907), Krzyża Świętego w Siemianowicach (17 listopada 1908), św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym, św. Michała Archanioła w Orzegowie i św. Augustyna w Lipinach.
28 września 1915 został mianowany kuratusem, następnie administratorem i w końcu, w 1922 roku proboszczem parafii MB Różańcowej w Chropaczowie. W październiku 1930 roku był delegatem chropaczowskiego Koła Ligi Morskiej i Rzecznej na zjazd delegatów z całej Polski. Dekretem bpa S. Adamskiego z kwietnia 1938 roku został mianowany proboszczem parafii MB Różańcowej w Halembie . Tam zapoczątkował rozwój ruchu charytatywnego, realizowanego w Stowarzyszeniu Pań św. Wincentego a' Paulo.
W czasie okupacji hitlerowskiej pomagał poszkodowanym przez władze niemieckie m.in. w formie wsparcia dla zsyłanych na roboty przymusowe w głąb Niemiec, a także dla wdów i sierot po zamordowanych w niemieckich obozach koncentracyjnych. Roztaczał opiekę nad pozostającymi bez pracy nauczycielami polskimi. Uchronił od służby wojskowej w Wehrmachcie ks. Ludwika Niemca, skłaniając Kurię Diecezjalną do powierzenia mu funkcji administratora parafii halembskiej. Do okupanta hitlerowskiego był nastawiony krytycznie i niechętnie. Sabotował rozporządzenia władz o oddawaniu paramentów kościelnych wykonanych z cennych kruszców i zachował od zniszczenia wiele cennych książek w języku polskim.
W 1946 roku paradoksalnie oskarżony o sprzyjanie niemczyźnie, musiał przejść procesy rehabilitacyjne. Świadectwo wielu osób, wspieranych przez ks. Cedzicha w czasie II wojny światowej, zdecydowało o jego pozostaniu w Halembie. Ks. Cedzich był twórcą nowego planu rozbudowy kościoła w Halembie i przebudowy sceny teatralnej w Domu Związkowym. Zmarł 4 stycznia 1950 w Halembie i tam został pochowany.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Hugona Cedzicha; PAA 1924, s. 14; Schematismus (1907-1919); Schematyzm (1927-1947); Myszor, Historia diecezji, s. 351; Tenże, Stosunki Kościół, s. 192; Olszar, Duchowieństwo, s. 238, 327; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 54, 141, 145; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 53; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 287, N. Osmańczyk, M. Krakowski, Dzieje parafii Chropaczów 1913-2000, Chropaczów 2003, s. 178-179; WD 1953, nr 3-4, s. 43.
| |||||