Bożogrobcy: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Bracia Krzyżowi Pańskiego Grobu Jerozolimskiego== | ==Bracia Krzyżowi Pańskiego Grobu Jerozolimskiego== | ||
[[Grafika:Miechowici.png| | [[Grafika:Miechowici.png|150px|thumb|symbol miechowitów|left]] | ||
[[Plik:Bozogrobcy Katowice.JPG|right|thumb | [[Plik:Bozogrobcy Katowice.JPG|right|thumb]] | ||
[[Plik:Bozogrobcy chorzow.jpg|right|thumb | [[Plik:Bozogrobcy chorzow.jpg|right|thumb]] | ||
Przyjmuje się, że wyłonili się z bractwa zorganizowanego na wzór kapituły kanoników w Jerozolimie. Po zdobyciu przez krzyżowców w 1099 roku Jerozolimy, prawdopodobnie Godfryd z Bouillon lub jego następca Baldwin I, powołał do życia spośród uczestników wyprawy krzyżowej wspólnotę, złożoną z dwóch kategorii członków: rycerzy i duchownych. | Przyjmuje się, że wyłonili się z bractwa zorganizowanego na wzór kapituły kanoników w Jerozolimie. Po zdobyciu przez krzyżowców w 1099 roku Jerozolimy, prawdopodobnie Godfryd z Bouillon lub jego następca Baldwin I, powołał do życia spośród uczestników wyprawy krzyżowej wspólnotę, złożoną z dwóch kategorii członków: rycerzy i duchownych. | ||
Do Polski bożogrobców sprowadził w 1163 roku Jaksa z rodu Gryfitów i osadził ich w Miechowie, stąd używana w Polsce nazwa miechowici. W późniejszych latach powstały następne konwenty, przy których organizowano parafie i szpitale, między innymi w Gnieźnie (1243), [[Kościół Świętego Ducha w Bytomiu|Bytomiu]] (przed 1300), Krakowie (1351), Chodowie (1381), Przeworsku (1394), Leżajsku (1400). W latach 1483-1489 zakon w większości krajów europejskich został zniesiony, a dobra przejęli kawalerowie maltańscy. Klasztor miechowski stał się centralnym konwentem zakonu; tutaj rezydował jego przełożony nazywany proboszczem generalnym. W 1819 roku nastąpiła kasata zakonu pod zaborem rosyjskim. | Do Polski bożogrobców sprowadził w 1163 roku Jaksa z rodu Gryfitów i osadził ich w [[Zakon Bożogrobców w Miechowie|Miechowie]], stąd używana w Polsce nazwa miechowici. W późniejszych latach powstały następne konwenty, przy których organizowano parafie i szpitale, między innymi w Gnieźnie (1243), [[Kościół Świętego Ducha w Bytomiu|Bytomiu]] (przed 1300), Krakowie (1351), Chodowie (1381), Przeworsku (1394), Leżajsku (1400). W latach 1483-1489 zakon w większości krajów europejskich został zniesiony, a dobra przejęli [[Joannici|kawalerowie maltańscy]]. Klasztor miechowski stał się centralnym konwentem zakonu; tutaj rezydował jego przełożony nazywany proboszczem generalnym. W 1819 roku nastąpiła kasata zakonu pod zaborem rosyjskim. | ||
Bożogrobcy przebywali w Chorzowie, zdaniem J. Drabiny, od 1257 roku. [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|Parafią chorzowską]] bożogrobcy zarządzali aż do 1816 roku, to jest do chwili śmierci ostatniego proboszcza zakonnego - [[Przybylski Hilary|ks. Hilarego Przybylskiego]]. Po sekularyzacji bożogrobców parafia chorzowska została przejęta przez duchowieństwo diecezjalne. | Bożogrobcy przebywali w Chorzowie, zdaniem J. Drabiny, od 1257 roku. [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|Parafią chorzowską]] bożogrobcy zarządzali aż do 1816 roku, to jest do chwili śmierci ostatniego proboszcza zakonnego - [[Przybylski Hilary|ks. Hilarego Przybylskiego]]. Po sekularyzacji bożogrobców parafia chorzowska została przejęta przez duchowieństwo diecezjalne. | ||
W 1995 roku, w porozumieniu z Gubernatorem Generalnym Zakonu Bożogrobców Ludovico hr. Carducci Artenisio doszło do utworzenia (odrodzenia) Zakonu Bożogrobców w Polsce. W marcu 1996 roku odbyła się pierwsza inwestytura nowych członków zakonu. W 2006 roku odbyła się uroczystość inwestytury w Katowicach. Do zakonu Bożogrobców zostali przyjęci między innymi | W 1995 roku, w porozumieniu z Gubernatorem Generalnym Zakonu Bożogrobców Ludovico hr. Carducci Artenisio doszło do utworzenia (odrodzenia) Zakonu Bożogrobców w Polsce. W marcu 1996 roku odbyła się pierwsza inwestytura nowych członków zakonu. W 2006 roku odbyła się uroczystość inwestytury w Katowicach. Do zakonu Bożogrobców zostali przyjęci między innymi [[Zimoń Damian|abp Damian Zimoń]] i [[Szymecki Stanisław|abp Stanisław Szymecki]]. Obecnie Zakon Rycerski Bożego Grobu w Jerozolimie liczy 47 zwierzchnictw i delegatur. Działają one w 27 państwach świata. Do zakonu należy ponad 19 tys. kawalerów i dam. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
B. Kloch, Bożogrobcy na Górnym Śląsku do I połowy XIV wieku - wybrane zagadnienia, [w:] Bożogrobcy Jerozolima - Miechów - Chorzów. Materiały z sesji naukowej 9 października 1999 r., Chorzów Batory 2000, s. 59-70; J. Drabina, Bożogrobcy w Chorzowie, tamże, s. 79-86; Bożogrobcy sprawcami uprzemysłowienia? - głos w dyskusji - R. Hanke, [w:] Z dziejów tradycji, historii i kultury Wielkich Hajduk, red. J. Kurek, A. Kurek, Chorzów Batory 1996, s. 131-132. | B. Kloch, Bożogrobcy na Górnym Śląsku do I połowy XIV wieku - wybrane zagadnienia, [w:] Bożogrobcy Jerozolima - Miechów - Chorzów. Materiały z sesji naukowej 9 października 1999 r., Chorzów Batory 2000, s. 59-70; J. Drabina, Bożogrobcy w Chorzowie, tamże, s. 79-86; Bożogrobcy sprawcami uprzemysłowienia? - głos w dyskusji - R. Hanke, [w:] Z dziejów tradycji, historii i kultury Wielkich Hajduk, red. J. Kurek, A. Kurek, Chorzów Batory 1996, s. 131-132. | ||
[[Kategoria:Zakony | [[Kategoria:Zakony rycerskie|Bożogrobcy]] | ||
[[Kategoria:Słownik historyczny]] | |||
Aktualna wersja na dzień 23:33, 21 lut 2022
Bracia Krzyżowi Pańskiego Grobu Jerozolimskiego
Przyjmuje się, że wyłonili się z bractwa zorganizowanego na wzór kapituły kanoników w Jerozolimie. Po zdobyciu przez krzyżowców w 1099 roku Jerozolimy, prawdopodobnie Godfryd z Bouillon lub jego następca Baldwin I, powołał do życia spośród uczestników wyprawy krzyżowej wspólnotę, złożoną z dwóch kategorii członków: rycerzy i duchownych.
Do Polski bożogrobców sprowadził w 1163 roku Jaksa z rodu Gryfitów i osadził ich w Miechowie, stąd używana w Polsce nazwa miechowici. W późniejszych latach powstały następne konwenty, przy których organizowano parafie i szpitale, między innymi w Gnieźnie (1243), Bytomiu (przed 1300), Krakowie (1351), Chodowie (1381), Przeworsku (1394), Leżajsku (1400). W latach 1483-1489 zakon w większości krajów europejskich został zniesiony, a dobra przejęli kawalerowie maltańscy. Klasztor miechowski stał się centralnym konwentem zakonu; tutaj rezydował jego przełożony nazywany proboszczem generalnym. W 1819 roku nastąpiła kasata zakonu pod zaborem rosyjskim.
Bożogrobcy przebywali w Chorzowie, zdaniem J. Drabiny, od 1257 roku. Parafią chorzowską bożogrobcy zarządzali aż do 1816 roku, to jest do chwili śmierci ostatniego proboszcza zakonnego - ks. Hilarego Przybylskiego. Po sekularyzacji bożogrobców parafia chorzowska została przejęta przez duchowieństwo diecezjalne.
W 1995 roku, w porozumieniu z Gubernatorem Generalnym Zakonu Bożogrobców Ludovico hr. Carducci Artenisio doszło do utworzenia (odrodzenia) Zakonu Bożogrobców w Polsce. W marcu 1996 roku odbyła się pierwsza inwestytura nowych członków zakonu. W 2006 roku odbyła się uroczystość inwestytury w Katowicach. Do zakonu Bożogrobców zostali przyjęci między innymi abp Damian Zimoń i abp Stanisław Szymecki. Obecnie Zakon Rycerski Bożego Grobu w Jerozolimie liczy 47 zwierzchnictw i delegatur. Działają one w 27 państwach świata. Do zakonu należy ponad 19 tys. kawalerów i dam.
Bibliografia
B. Kloch, Bożogrobcy na Górnym Śląsku do I połowy XIV wieku - wybrane zagadnienia, [w:] Bożogrobcy Jerozolima - Miechów - Chorzów. Materiały z sesji naukowej 9 października 1999 r., Chorzów Batory 2000, s. 59-70; J. Drabina, Bożogrobcy w Chorzowie, tamże, s. 79-86; Bożogrobcy sprawcami uprzemysłowienia? - głos w dyskusji - R. Hanke, [w:] Z dziejów tradycji, historii i kultury Wielkich Hajduk, red. J. Kurek, A. Kurek, Chorzów Batory 1996, s. 131-132.