Śląscy męczennicy II wojny światowej: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(potrzebna korekta)
mNie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
== Lista śląskich kapłanów beatyfikowanych 13 VI 1999 roku==
== Lista śląskich kapłanów beatyfikowanych 13 VI 1999 roku==
Po procesie kanonizacyjnym męczennika  -  św. Maksymiliana Kolbe otwarła się droga do nowych procesów  - ofiar narodowego socjalizmu.  11 maja 1988 roku w odpowiedzi na pismo biskupa włocławskiego  Henryka Muszyńskiego,   Kongregacja do Spraw Kanonizacyjnych uznała, że istnieje możliwość przeprowadzenia procesu beatyfikacyjnego  w formie „biskupa Kozala i towarzyszy męczenników” przez trybunał diecezji włocławskiej, za zgodą biskupów diecezjalnych odpowiedzialnych za dany obszar diecezji.  
Po procesie kanonizacyjnym męczennika  -  św. Maksymiliana Kolbe otwarła się droga do nowych procesów  - ofiar narodowego socjalizmu.  11 maja 1988 w odpowiedzi na pismo biskupa włocławskiego  Henryka Muszyńskiego, Kongregacja do Spraw Kanonizacyjnych uznała, że istnieje możliwość przeprowadzenia procesu beatyfikacyjnego  w formie „biskupa Kozala i towarzyszy męczenników” przez trybunał diecezji włocławskiej, za zgodą biskupów diecezjalnych odpowiedzialnych za dany obszar diecezji.  


Konferencja Biskupów Diecezjalnych 28 lutego 1991 przekazała prowadzenie procesu biskupowi włocławskiemu jako inicjatorowi i rządcy diecezji, z której wywodził się bł. Michał Kozal . 26 stycznia 1992 w katedrze włocławskiej odbyła się inauguracja procesu diecezjalnego męczenników polskich II wojny światowej. Pierwotnie do procesu zgłoszono 92 kandydatów spośród księży diecezjalnych, zakonników i osób świeckich.   
Konferencja Biskupów Diecezjalnych 28 lutego 1991 przekazała prowadzenie procesu biskupowi włocławskiemu jako inicjatorowi i rządcy diecezji, z której wywodził się bł. Michał Kozal. 26 stycznia 1992 w katedrze włocławskiej odbyła się inauguracja procesu diecezjalnego męczenników polskich II wojny światowej. Pierwotnie do procesu zgłoszono 92 kandydatów spośród księży diecezjalnych, zakonników i osób świeckich.   


Czynności procesowe prowadziły trybunały rogatoryjne diecezjalne pod nadzorem postulatora głównego z Włocławka – ks. Tomasza Kaczmarka. Liczba kandydatur zgłoszonych do procesu zmieniała się, by w końcowej fazie procesu osiągnąć liczbę 108 męczenników księży diecezjalnych, zakonników i osób świeckich – męczenników II wojny światowej.  
Czynności procesowe prowadziły trybunały rogatoryjne diecezjalne pod nadzorem postulatora głównego z Włocławka – ks. Tomasza Kaczmarka. Liczba kandydatur zgłoszonych do procesu zmieniała się, by w końcowej fazie procesu osiągnąć liczbę 108 męczenników księży diecezjalnych, zakonników i osób świeckich – męczenników II wojny światowej.  


Dekret o męczeństwie 108 sług Bożych, ofiar drugiej wojny światowej, został wydany 26 marca 1999 roku na Watykanie w obecności papieża Jana Pawła II.
Dekret o męczeństwie 108 sług Bożych, ofiar drugiej wojny światowej, został wydany 26 marca 1999 w Watykanie w obecności papieża Jana Pawła II.


13 czerwca 1999 podczas mszy świętej odprawianej w Warszawie św. [[Jan Paweł II]] dokonał beatyfikacji 108 męczenników, którzy ponieśli śmierć w czasach II wojny światowej. Wśród nich na ołtarze zostało wyniesionych 6 kapłanów pochodzących ze Śląska
13 czerwca 1999 podczas mszy św. odprawianej w Warszawie św. [[Jan Paweł II]] dokonał beatyfikacji 108 męczenników, którzy ponieśli śmierć w czasach II wojny światowej. Wśród nich na ołtarze zostało wyniesionych 6 kapłanów pochodzących ze Śląska




Linia 74: Linia 74:
Proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej wiąże się ściśle z procesem beatyfikacyjnym 17 męczenników pochodzących z diecezji pelplińskiej (chełmińskiej). Przygotowania do rozpoczęcia tego procesu sięgają lat 90. Początkowo planowano, aby 17 męczenników z diecezji pelplińskiej włączyć do procesu 108 męczenników, których beatyfikował papież Jan Paweł II w 1999 roku. Z różnych przyczyn to się nie udało, stąd dochodzenie w ich sprawie wymagało oddzielnego postępowania.
Proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej wiąże się ściśle z procesem beatyfikacyjnym 17 męczenników pochodzących z diecezji pelplińskiej (chełmińskiej). Przygotowania do rozpoczęcia tego procesu sięgają lat 90. Początkowo planowano, aby 17 męczenników z diecezji pelplińskiej włączyć do procesu 108 męczenników, których beatyfikował papież Jan Paweł II w 1999 roku. Z różnych przyczyn to się nie udało, stąd dochodzenie w ich sprawie wymagało oddzielnego postępowania.


Z czasem, po beatyfikacji z 1999 roku, okazało się, że również inne diecezje i wiele wspólnot zakonnych mają kandydatów do wyniesienia na ołtarze, którzy nie zostali uwzględnieni w pierwszym procesie. Biskupi tych diecezji i przełożeni zakonni zdecydowali, aby kandydatów tych dołączyć do procesu prowadzonego przez diecezję pelplińską, na co Konferencja Episkopatu Polski wyraziła zgodę podczas 310. zebrania plenarnego 15 marca 2001 roku.
Z czasem, po beatyfikacji z 1999 roku, okazało się, że również inne diecezje i wiele wspólnot zakonnych mają kandydatów do wyniesienia na ołtarze, którzy nie zostali uwzględnieni w pierwszym procesie. Biskupi tych diecezji i przełożeni zakonni zdecydowali, aby kandydatów tych dołączyć do procesu prowadzonego przez diecezję pelplińską, na co Konferencja Episkopatu Polski wyraziła zgodę podczas 310. zebrania plenarnego 15 marca 2001.
Początkowo lista kandydatów do chwały męczeństwa liczyła 122 nazwiska osób świeckich i duchownych. Ostatecznie w procesie bada się okoliczności męczeństwa 105 osób. Wszyscy oni zginęli z rąk niemieckiego okupanta. Oddali swoje życie za wiarę w różnych miejscach na terenie kraju, a także poza granicami Polski, np. w obozach koncentracyjnych w Dachau, Sachsenhausen, Mittelbau, Buchenwald.
Początkowo lista kandydatów do chwały męczeństwa liczyła 122 nazwiska osób świeckich i duchownych. Ostatecznie w procesie bada się okoliczności męczeństwa 105 osób. Wszyscy oni zginęli z rąk niemieckiego okupanta. Oddali swoje życie za wiarę w różnych miejscach na terenie kraju, a także poza granicami Polski, np. w obozach koncentracyjnych w Dachau, Sachsenhausen, Mittelbau, Buchenwald.


Dnia 17 czerwca 2003 roku Pelpliński Trybunał Kanonizacyjny otrzymał z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie zgodę na prowadzenie procesu beatyfikacyjnego 105 ofiar systemu narodowo socjalistycznego.
Dnia 17 czerwca 2003 Pelpliński Trybunał Kanonizacyjny otrzymał z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie zgodę na prowadzenie procesu beatyfikacyjnego 105 ofiar systemu narodowo socjalistycznego.




Linia 204: Linia 204:


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Za: [http://www.meczennicy.pelplin.pl/?a=7], dostęp 20 I 2015. Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, red. W. Jacewicz, J. Woś, z. III, Warszawa 1978, s. 146-216; H. Meixner, Ks. Dziekan Józef Czempiel - duszpasterz, działacz społeczny i narodowy, Chorzów 1991; Jerzy Myszor, Dlaczego zginął ks. Emil Szramek? [w:] Victor -quia Victima. Ksiądz Emil Szramek (1882-1942), red. E. Szczotok, A. Liskowacka, Katowice 1996, s. 59-68; Olszar Henryk, Straty śląskiego duchowieństwa wojskowego i cywilnego (1939-1945). Przyczynek do strat inteligencji śląskiej, [w:] Wojskowa służba śląskich duchownych w latach 1918-1980, red. Z. Kapała, J. Myszor, Katowice 1999, s. 138-148; H. Olszar, Wczoraj i dziś Kościoła Katowickiego - eksterminacja duchowieństwa diecezji katowickiej w latach 1939-1945, WA 1994, nr 9, s. 515-519.  
Za: [http://www.meczennicy.pelplin.pl/?a=7], dostęp 20 I 2015. Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, red. W. Jacewicz, J. Woś, z. III, Warszawa 1978, s. 146-216; H. Meixner, Ks. Dziekan Józef Czempiel - duszpasterz, działacz społeczny i narodowy, Chorzów 1991; J. Myszor, Dlaczego zginął ks. Emil Szramek? [w:] Victor -quia Victima. Ksiądz Emil Szramek (1882-1942), red. E. Szczotok, A. Liskowacka, Katowice 1996, s. 59-68; H. Olszar, Straty śląskiego duchowieństwa wojskowego i cywilnego (1939-1945). Przyczynek do strat inteligencji śląskiej, [w:] Wojskowa służba śląskich duchownych w latach 1918-1980, red. Z. Kapała, J. Myszor, Katowice 1999, s. 138-148; H. Olszar, Wczoraj i dziś Kościoła Katowickiego - eksterminacja duchowieństwa diecezji katowickiej w latach 1939-1945, WA 1994, nr 9, s. 515-519.  


[[Kategoria:Święci i błogosławieni]]
[[Kategoria:Święci i błogosławieni]]
[[Kategoria:Duchowieństwo śląskie]]
[[Kategoria:Duchowieństwo śląskie]]

Wersja z 11:16, 27 sty 2015

Lista śląskich kapłanów beatyfikowanych 13 VI 1999 roku

Po procesie kanonizacyjnym męczennika - św. Maksymiliana Kolbe otwarła się droga do nowych procesów - ofiar narodowego socjalizmu. 11 maja 1988 w odpowiedzi na pismo biskupa włocławskiego Henryka Muszyńskiego, Kongregacja do Spraw Kanonizacyjnych uznała, że istnieje możliwość przeprowadzenia procesu beatyfikacyjnego w formie „biskupa Kozala i towarzyszy męczenników” przez trybunał diecezji włocławskiej, za zgodą biskupów diecezjalnych odpowiedzialnych za dany obszar diecezji.

Konferencja Biskupów Diecezjalnych 28 lutego 1991 przekazała prowadzenie procesu biskupowi włocławskiemu jako inicjatorowi i rządcy diecezji, z której wywodził się bł. Michał Kozal. 26 stycznia 1992 w katedrze włocławskiej odbyła się inauguracja procesu diecezjalnego męczenników polskich II wojny światowej. Pierwotnie do procesu zgłoszono 92 kandydatów spośród księży diecezjalnych, zakonników i osób świeckich.

Czynności procesowe prowadziły trybunały rogatoryjne diecezjalne pod nadzorem postulatora głównego z Włocławka – ks. Tomasza Kaczmarka. Liczba kandydatur zgłoszonych do procesu zmieniała się, by w końcowej fazie procesu osiągnąć liczbę 108 męczenników księży diecezjalnych, zakonników i osób świeckich – męczenników II wojny światowej.

Dekret o męczeństwie 108 sług Bożych, ofiar drugiej wojny światowej, został wydany 26 marca 1999 w Watykanie w obecności papieża Jana Pawła II.

13 czerwca 1999 podczas mszy św. odprawianej w Warszawie św. Jan Paweł II dokonał beatyfikacji 108 męczenników, którzy ponieśli śmierć w czasach II wojny światowej. Wśród nich na ołtarze zostało wyniesionych 6 kapłanów pochodzących ze Śląska


Lp. Imię i Nazwisko Zgromadzenie Data urodz. Miejsce urodz. Data śmierci Miejsce śmierci
1. Bł. Emil Szramek ksiądz diecezjalny 29 IV 1887 Tworków 13 I 1942 Dachau
2. Bł. Ludwik Mzyk werbiści 22 IV 1905 Chorzów 20 II 1940 Poznań
3. Bł. Józef Czempiel ksiądz diecezjalny 1 IX 1883 Piekary Śląskie 4 V 1942 Dachau
4 Bł. Alojzy Liguda werbiści 23 I 1898 Winów k. Opola 8 XII 1942 Dachau
5. Bł. Józef Cebula Oblaci 23 III 1902 Malnia 28 IV 1941 Mauthausen - Gusen
6. Bł. Stanisław Kubista werbiści 27 IX 1898 Kostuchna 26 IV 1940 Sachsenhausen

Lista śląskich kapłanów - męczenników II wojny światowej, II proces beatyfikacyjny

Proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej wiąże się ściśle z procesem beatyfikacyjnym 17 męczenników pochodzących z diecezji pelplińskiej (chełmińskiej). Przygotowania do rozpoczęcia tego procesu sięgają lat 90. Początkowo planowano, aby 17 męczenników z diecezji pelplińskiej włączyć do procesu 108 męczenników, których beatyfikował papież Jan Paweł II w 1999 roku. Z różnych przyczyn to się nie udało, stąd dochodzenie w ich sprawie wymagało oddzielnego postępowania.

Z czasem, po beatyfikacji z 1999 roku, okazało się, że również inne diecezje i wiele wspólnot zakonnych mają kandydatów do wyniesienia na ołtarze, którzy nie zostali uwzględnieni w pierwszym procesie. Biskupi tych diecezji i przełożeni zakonni zdecydowali, aby kandydatów tych dołączyć do procesu prowadzonego przez diecezję pelplińską, na co Konferencja Episkopatu Polski wyraziła zgodę podczas 310. zebrania plenarnego 15 marca 2001. Początkowo lista kandydatów do chwały męczeństwa liczyła 122 nazwiska osób świeckich i duchownych. Ostatecznie w procesie bada się okoliczności męczeństwa 105 osób. Wszyscy oni zginęli z rąk niemieckiego okupanta. Oddali swoje życie za wiarę w różnych miejscach na terenie kraju, a także poza granicami Polski, np. w obozach koncentracyjnych w Dachau, Sachsenhausen, Mittelbau, Buchenwald.

Dnia 17 czerwca 2003 Pelpliński Trybunał Kanonizacyjny otrzymał z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie zgodę na prowadzenie procesu beatyfikacyjnego 105 ofiar systemu narodowo socjalistycznego.


Lp. Imię i Nazwisko Zgromadzenie Data urodz. Miejsce urodz. Data śmierci Miejsce śmierci
1. Piotr Gołąb werbiści 18 I 1888 Ozimek k. Opola 26 V 1943 Dachau
2. Teodor Sąsała werbiści 7 XII 1888 Sczepanowice k. Opola 23 V 1943 Sachsenhausen
3. Roman Kozubek werbiści 26 II 1908 Paniówki k. Rybnika 16 V 1940 Sachsenhausen
4. Józef Euzebiusz Huchracki franciszkanie 15 X 1885 Katowice 6 V 1942 Dachau
5. Józef Huwer werbiści 14 III 1895 Rogów 9 I 1941 Buchenwald
6. Jan Świerc salezjanie 29 IV 1877 Królewska Huta 27 VI 1941 Auschwitz
7. Józef Słupina Księża Misjonarze 4 III 1880 Królewska Huta 30 VIII 1940 Auschwitz
8. Karol Golda salezjanie 23 XII 1914 Tychy 14 V 1942 Auschwitz
9. Paweł Ambroży Barański duchacze 7 XII 1885 Janów Miejski 16 XII 1942 Dachau
10. Norbert Kompalla Księża Misjonarze 29 VII 1907 Orzegów 1 XII 1942 Dachau
11. Ignacy Dobiasz salezjanie 14 I 1880 Ciochowice k. Opola 27 VI 1941 Auschwitz
12. Franciszek Miśka salezjanie 5 XII 1898 Świerczyniec 30 V 1942 Dachau
13. Franciszek Kałuża jezuici 18 IX 1877 Kowale k. Skoczowa 29 IV 1940 Dachau
14. Franciszek Harazim salezjanie 22 VIII 1885 Osiny k. Żor 27 VI 1942 Auschwitz

Bibliografia

Za: [1], dostęp 20 I 2015. Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, red. W. Jacewicz, J. Woś, z. III, Warszawa 1978, s. 146-216; H. Meixner, Ks. Dziekan Józef Czempiel - duszpasterz, działacz społeczny i narodowy, Chorzów 1991; J. Myszor, Dlaczego zginął ks. Emil Szramek? [w:] Victor -quia Victima. Ksiądz Emil Szramek (1882-1942), red. E. Szczotok, A. Liskowacka, Katowice 1996, s. 59-68; H. Olszar, Straty śląskiego duchowieństwa wojskowego i cywilnego (1939-1945). Przyczynek do strat inteligencji śląskiej, [w:] Wojskowa służba śląskich duchownych w latach 1918-1980, red. Z. Kapała, J. Myszor, Katowice 1999, s. 138-148; H. Olszar, Wczoraj i dziś Kościoła Katowickiego - eksterminacja duchowieństwa diecezji katowickiej w latach 1939-1945, WA 1994, nr 9, s. 515-519.