Szkatuła Leon: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Po święceniach powierzono mu zastępstwo w [[Parafia św. Michała Archanioła w Orzegowie|Orzegowie]]. 29 sierpnia 1938 został mianowany wikarym w [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach|parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach]]. W okresie wojny był dwukrotnie przenoszony. Najpierw do [[Parafia św. Marii Magdaleny w Bielszowicach|Bielszowic]] (od 20 kwietnia 1942), a następnie do [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Zgoniu|Zgonia]] (od 14 maja 1943), gdzie był lokalistą. 1 kwietnia 1945 został mianowany wikarym w [[parafia św. Wojciecha w Radzionkowie|parafii św. Wojciecha w Radzionkowie]]. W kwietniu 1949 roku został wyznaczony do budowy kościoła na terenie kuracji w [[Parafia Matki Bożej Pośredniczki Wszelkich Łask w Urbanowicach|Urbanowicach]]. Nowo wybudowany kościół został poświęcony 16 września 1951. W 1956 roku kuracja Urbanowice stała się parafią, a ks. Szkatuła jej pierwszym proboszczem, Radcą Duchownym i wicedziekanem dekanatu tyskiego. | Po święceniach powierzono mu zastępstwo w [[Parafia św. Michała Archanioła w Orzegowie|Orzegowie]]. 29 sierpnia 1938 został mianowany wikarym w [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach|parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach]]. W okresie wojny był dwukrotnie przenoszony. Najpierw do [[Parafia św. Marii Magdaleny w Bielszowicach|Bielszowic]] (od 20 kwietnia 1942), a następnie do [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Zgoniu|Zgonia]] (od 14 maja 1943), gdzie był lokalistą. 1 kwietnia 1945 został mianowany wikarym w [[parafia św. Wojciecha w Radzionkowie|parafii św. Wojciecha w Radzionkowie]]. W kwietniu 1949 roku został wyznaczony do budowy kościoła na terenie kuracji w [[Parafia Matki Bożej Pośredniczki Wszelkich Łask w Urbanowicach|Urbanowicach]]. Nowo wybudowany kościół został poświęcony 16 września 1951. W 1956 roku kuracja Urbanowice stała się parafią, a ks. Szkatuła jej pierwszym proboszczem, Radcą Duchownym i wicedziekanem dekanatu tyskiego. | ||
W 1975 roku, ze względu na stan zdrowia otrzymał zgodę na przejście na emeryturę, z zastrzeżeniem, że na okres jednego roku miał nadal pozostać w Urbanowicach i służyć pomocą duszpasterską nowemu proboszczowi. 1 lipca 1976 ks. Szkatuła jako emeryt zamieszkał w domu swojego brata w [[Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Wilchwach|Wilchwach]] i pomagał w pracach duszpasterskich w tamtejszej parafii. 20 września 1979, został poproszony przez biskupa o pomoc duszpasterską w parafii w Wodzisławiu. 23 września 1979 zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Wodzisławiu. Wśród parafian znany był z umiłowania konfesjonału dlatego nazywali go "Wodzisławskim [[Św. Jan Vianney|Janem Vianney'em"]]. W 1989 roku pełnił funkcję ojca duchownego dekanatu wodzisławskiego. Otrzymał również tytuł radcy duchownego. Zmarł 3 września 1992 i został pochowany na cmentarzu przykościelnym w Wodzisławiu. | W 1975 roku, ze względu na stan zdrowia otrzymał zgodę na przejście na emeryturę, z zastrzeżeniem, że na okres jednego roku miał nadal pozostać w Urbanowicach i służyć pomocą duszpasterską nowemu proboszczowi. 1 lipca 1976 ks. Szkatuła jako emeryt zamieszkał w domu swojego brata w [[Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Wilchwach|Wilchwach]] i pomagał w pracach duszpasterskich w tamtejszej parafii. 20 września 1979, został poproszony przez biskupa o pomoc duszpasterską w [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wodzisławiu Śląskim|parafii w Wodzisławiu]]. 23 września 1979 zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Wodzisławiu. Wśród parafian znany był z umiłowania konfesjonału dlatego nazywali go "Wodzisławskim [[Św. Jan Vianney|Janem Vianney'em"]]. W 1989 roku pełnił funkcję ojca duchownego dekanatu wodzisławskiego. Otrzymał również tytuł radcy duchownego. Zmarł 3 września 1992 i został pochowany na cmentarzu przykościelnym w Wodzisławiu. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - S|Szkatuła Leon]] | [[Kategoria:Biografie - S|Szkatuła Leon]] | ||
Wersja z 11:15, 25 wrz 2016
Szkatuła Leon (1913-1992)
Urodził się 6 grudnia 1913 w Wilchwach w rodzinie rolnika Jana Szkatuły i Anny z d. Murów. Po ukończeniu szkoły powszechnej przeniósł się do Gimnazjum Księży Pallotynów w Wadowicach, gdzie 16 maja 1927 otrzymał sakrament bierzmowania. Następnie kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum w Rybniku. Po maturze (2 lipca 1933) został przyjęty do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1938 z rąk bpa S. Adamskiego w kościele św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach.
Po święceniach powierzono mu zastępstwo w Orzegowie. 29 sierpnia 1938 został mianowany wikarym w parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach. W okresie wojny był dwukrotnie przenoszony. Najpierw do Bielszowic (od 20 kwietnia 1942), a następnie do Zgonia (od 14 maja 1943), gdzie był lokalistą. 1 kwietnia 1945 został mianowany wikarym w parafii św. Wojciecha w Radzionkowie. W kwietniu 1949 roku został wyznaczony do budowy kościoła na terenie kuracji w Urbanowicach. Nowo wybudowany kościół został poświęcony 16 września 1951. W 1956 roku kuracja Urbanowice stała się parafią, a ks. Szkatuła jej pierwszym proboszczem, Radcą Duchownym i wicedziekanem dekanatu tyskiego.
W 1975 roku, ze względu na stan zdrowia otrzymał zgodę na przejście na emeryturę, z zastrzeżeniem, że na okres jednego roku miał nadal pozostać w Urbanowicach i służyć pomocą duszpasterską nowemu proboszczowi. 1 lipca 1976 ks. Szkatuła jako emeryt zamieszkał w domu swojego brata w Wilchwach i pomagał w pracach duszpasterskich w tamtejszej parafii. 20 września 1979, został poproszony przez biskupa o pomoc duszpasterską w parafii w Wodzisławiu. 23 września 1979 zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Wodzisławiu. Wśród parafian znany był z umiłowania konfesjonału dlatego nazywali go "Wodzisławskim Janem Vianney'em". W 1989 roku pełnił funkcję ojca duchownego dekanatu wodzisławskiego. Otrzymał również tytuł radcy duchownego. Zmarł 3 września 1992 i został pochowany na cmentarzu przykościelnym w Wodzisławiu.
| |||||