Sierociniec - Chorzów parafia św. Barbary: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) Znacznik: Ręczne wycofanie zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
7 czerwca 1886 ks. [[Łukaszczyk Paweł|Paweł Łukaszczyk]] został ustanowiony proboszczem w Królewskiej Hucie w [[Parafia św. Barbary w Chorzowie|parafii św. Barbary]]. Z tej to okazji postanowił założyć sierociniec. Wraz z innymi księżmi z dekanatu - [[Kania Franciszek|ks. Franciszkiem Kanią]], proboszczem [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|chorzowskim]] i [[Michalski Józef|ks. Józefem Michalskim]] z [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|Lipin]] założył komitet organizacyjny budowy sierocińca. Wszyscy widzieli potrzebę założenia takiego ośrodka ze względu na liczne śmiertelne wypadki w pracy i pozostające osierocone dzieci. Miasto nie posiadało tego typu zakładu, a najbliższy był w [[Zakład opiekuńczo-wychowawczy w Bogucicach|Bogucicach]]. Na własną rękę ks. Łukaszczyk nabył kawałek gruntu za cenę 7 tys. marek. Dwa kawałki gruntu ofiarowała administracja kopalni „Król” i „Huta Laury”. Uzyskano zezwolenie władz rejencyjnych na organizację zakładu. Pierwszy, jak się okazało, tymczasowy ośrodek powstał w budynku, który dawniej mieścił robotników pracujących w zakładach pracy w Królewskiej Hucie tzw. "Arbeiterhaus". Sierociniec został otwarty 1 października 1886. Schronienie w nim znalazło 15 dzieci. Nowy, większy sierociniec okazał się niebawem konieczny. Kamień węgielny pod jego budowę położono 20 maja 1888. 18 marca 1889 budowa została zakończona i uroczyście poświęcono nowo wybudowany sierociniec. Początkowo znalazło w nim schronienie 28 sierot, chociaż dom był przygotowany na przyjęcie 150 sierot. | 7 czerwca 1886 ks. [[Łukaszczyk Paweł|Paweł Łukaszczyk]] został ustanowiony proboszczem w Królewskiej Hucie w [[Parafia św. Barbary w Chorzowie|parafii św. Barbary]]. Z tej to okazji postanowił założyć sierociniec. Wraz z innymi księżmi z dekanatu - [[Kania Franciszek|ks. Franciszkiem Kanią]], proboszczem [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|chorzowskim]] i [[Michalski Józef|ks. Józefem Michalskim]] z [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|Lipin]] założył komitet organizacyjny budowy sierocińca. Wszyscy widzieli potrzebę założenia takiego ośrodka ze względu na liczne śmiertelne wypadki w pracy i pozostające osierocone dzieci. Miasto nie posiadało tego typu zakładu, a najbliższy był w [[Zakład opiekuńczo-wychowawczy w Bogucicach|Bogucicach]]. Na własną rękę ks. Łukaszczyk nabył kawałek gruntu za cenę 7 tys. marek. Dwa kawałki gruntu ofiarowała administracja kopalni „Król” i „Huta Laury”. Uzyskano zezwolenie władz rejencyjnych na organizację zakładu. Pierwszy, jak się okazało, tymczasowy ośrodek powstał w budynku, który dawniej mieścił robotników pracujących w zakładach pracy w Królewskiej Hucie tzw. "Arbeiterhaus". Sierociniec został otwarty 1 października 1886. Schronienie w nim znalazło 15 dzieci. Nowy, większy sierociniec okazał się niebawem konieczny. Kamień węgielny pod jego budowę położono 20 maja 1888. 18 marca 1889 budowa została zakończona i uroczyście poświęcono nowo wybudowany sierociniec. Początkowo znalazło w nim schronienie 28 sierot, chociaż dom był przygotowany na przyjęcie 150 sierot. | ||
Wersja z 21:27, 21 sty 2022
7 czerwca 1886 ks. Paweł Łukaszczyk został ustanowiony proboszczem w Królewskiej Hucie w parafii św. Barbary. Z tej to okazji postanowił założyć sierociniec. Wraz z innymi księżmi z dekanatu - ks. Franciszkiem Kanią, proboszczem chorzowskim i ks. Józefem Michalskim z Lipin założył komitet organizacyjny budowy sierocińca. Wszyscy widzieli potrzebę założenia takiego ośrodka ze względu na liczne śmiertelne wypadki w pracy i pozostające osierocone dzieci. Miasto nie posiadało tego typu zakładu, a najbliższy był w Bogucicach. Na własną rękę ks. Łukaszczyk nabył kawałek gruntu za cenę 7 tys. marek. Dwa kawałki gruntu ofiarowała administracja kopalni „Król” i „Huta Laury”. Uzyskano zezwolenie władz rejencyjnych na organizację zakładu. Pierwszy, jak się okazało, tymczasowy ośrodek powstał w budynku, który dawniej mieścił robotników pracujących w zakładach pracy w Królewskiej Hucie tzw. "Arbeiterhaus". Sierociniec został otwarty 1 października 1886. Schronienie w nim znalazło 15 dzieci. Nowy, większy sierociniec okazał się niebawem konieczny. Kamień węgielny pod jego budowę położono 20 maja 1888. 18 marca 1889 budowa została zakończona i uroczyście poświęcono nowo wybudowany sierociniec. Początkowo znalazło w nim schronienie 28 sierot, chociaż dom był przygotowany na przyjęcie 150 sierot.
Bibliografia
Z dziejów parafii św. Barbary w Chorzowie. Materiały sesji naukowej [...], red. J. Myszor, Chorzów 1998; D. Głazek, Domus Celebrima, architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 128.