Parafia Niepokalanego Serca Maryi w Kokoszycach: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 26: | Linia 26: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Katalog | Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, Katowice 2005, s. 616; Kronika Parafii Kokoszyce. | ||
{{Dekanaty}} | {{Dekanaty}} | ||
[[Kategoria:Parafie - K|Kokoszyce]] | [[Kategoria:Parafie - K|Kokoszyce]] | ||
[[Kategoria:Dekanat Pszów|Kokoszyce]] | [[Kategoria:Dekanat Pszów|Kokoszyce]] |
Wersja z 13:06, 10 gru 2009
Parafia Niepokalanego Serca Maryi w Kokoszycach
Swoją nazwę Kokoszyce przyjęły od mieszkańców określanych tym mianem (od kokosz, czyli kogut). Pierwsze bezpośrednie wzmianki o wsi wskazują na jej istnienie w początkach XV wieku, natomiast pośrednie – w XIII wieku. W momencie utworzenia w 1464 Państwa Stanowego Wodzisław, Kokoszyce wraz z innymi okolicznymi wioskami zostały do niego przyłączone. W ciągu stuleci, pomimo przynależności do państwa stanowego, już od XV wieku majątkiem kokoszyckim rozporządzali prywatni właściciele, którzy do 1808 pozostawali wasalami w stosunku do właściciela Wodzisławia. W XIX wieku gmina stała się własnością Rufferów. Po śmierci Gustava von Ruffera (+ 15 kwietnia 1913), w wyniku naruszenia przez rabusiów jego grobu, wdowa po zmarłym postanowiła przenieść zwłoki męża do Tyńca, a majątek sprzedać. W 1923 za sprawą proboszcza z Pszowa, ks. Mikołaja Knosały, Kokoszyce bez 330 morgów (już sprzedanych pod zabudowę domostw dla górników) zakupiła kuria diecezji katowickiej. Przed wojną własnością z ramienia kurii dysponował Meller. Po wojnie dokonano konfiskaty majątku na rzecz państwa, pozostawiając diecezji 50 ha ziemi. Od 1946 samodzielna dotąd gmina Kokoszyce stała się częścią gminy Pszów, a wraz z nią, w 1975, częścią Wodzisławia.
Budowa kościoła
1 sierpnia 1942 została utworzona w Kokoszycach zależna od Pszowa lokalia, którą następnie 14 sierpnia 1947 ustanowiono samodzielną parafią. W kwietniu 1946 kuria dała polecenie wybudowania na terenie placówki kościoła i cmentarza. Miesiąc później ówczesny lokalista, ks. Jan Kubica, rozpoczął zbieranie funduszy na budowę. Ciężar budowy spoczął jednak na jego następcy, ks. Józefie Bołdzie, późniejszym proboszczu. Na początku września 1948 poświęcono cmentarz, a w kwietniu następnego roku plac na którym miał stanąć kościół. Kościół zaprojektował Bazan z Tarnowskich Gór. 9 lipca 1950 kościół pw. Niepokalanego Serca Maryi, jeszcze bez pełnego wyposażenia, konsekrował bp Stanisław Adamski. Następnego dnia rozpoczęto prace nad ołtarzem głównym, który wykonał Józef Potępa razem z dwoma studentami ASP w Krakowie, Koniuszym i Józefowiczem. Figurę Serca Maryi podarował ks. Bańka z Chorzowa. 8 grudnia 1951 ołtarz został poświęcony. W latach 1951–1954 dokończono budowę probostwa i zakupiono ławki oraz wahadłowe drzwi do kościoła, a Józef i Anna Mucha podarowali chrzcielnicę i stacje Drogi Krzyżowej. Z okazji 5. rocznicy poświęcenia świątyni, jej wnętrze wzbogacono dodatkowo o dwa boczne ołtarze: Serca Jezusowego, ze św. Dominikiem Savio i Marią Goretti oraz drugi ze św. Józefem, św. Barbarą i św. Izydorem.
Duszpasterstwo
Zanim utworzono w Kokoszycach samodzielną placówkę duszpasterską, mieszkańcy wsi należeli do parafii Narodzenia NMP w Pszowie. W okresie reformacji, pomimo iż protestantyzm słabo zakorzenił się na terenie fary, zdołał wywrzeć wpływ na tutejszą ludność. Spowodował rozluźnienie moralne i spadek pobożności. Sytuacja zmieniła się dopiero w XVIII wieku, kiedy łaskami zasłynął obraz Matki Boskiej Pszowskiej. Zakupiony w 1722 w Częstochowie, po odnowieniu i przemalowaniu z „czarnej” na „białą Madonnę” przez wodzisławskiego malarza Siedleckiego, w 1723 został uroczyście przeniesiony do kościoła w Pszowie. W niedługim czasie zasłynął jako cudowny, co dało impuls do wzrostu pobożności w całej parafii, również wśród mieszkańców Kokoszyc, którzy w miejscu postoju procesji z obrazem wybudowali w 1726 roku kapliczkę Matki Bożej.
W latach 1902–1922 przebywały w Kokoszycach SS. Boromeuszki, zajmujące się m.in. chorymi oraz prowadzeniem ochronki. Po 1928 roku zostały sprowadzone siostry zgromadzenia św. Jadwigi, które do dziś pełnią posługę w domu rekolekcyjnym, opiekując się nim, jak również przybyłymi tu gośćmi.
Proboszczowie
- ks. Józef Smandzich lokalista 1942
- ks. Antoni Owczarek lokalista (1942–1946)
- ks. Jan Kubica lokalista (1946–1947), kuratus 1947
- ks. Józef Bołda kuratus (1948–1957), administrator 1957, proboszcz (1957–1960)
- ks. Bolesław Brząkalik (1960–1969)
- ks. Alojzy Klon (1969–1970)
- ks. Gerard Wengierek (1970–1995)
- ks. Roman Grabowski administrator (1995–1996), proboszcz (1996–2001)
- ks. Grzegorz Brzyszkowski administrator (2001–2003), proboszcz (2003-nadal)
Bibliografia
Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, Katowice 2005, s. 616; Kronika Parafii Kokoszyce.
|