Parafia Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych

Z e-ncyklopedia
LaziskaG1.jpg
LaziskaG2.jpg

Wieś Łaziska Górne w źródłach była wymieniana już w 1287 roku. Miasto Łaziska Górne powstawało stopniowo – i to dopiero w XX wieku – z połączenia trzech wsi o nazwie Łaziska oraz z przyległych osad i przysiółków. Nazwa miejscowości - bardzo często spotykana w Polsce - wzięła swój początek od Łazów będących terenami, na których wypalano lasy, po to by na jakiś czas wykorzystać powstałe miejsce do użytku rolnego. Łaziska Górne od początku były własnością panów na Pszczynie, których protestanckie wyznanie legło u podstaw niepokojów i rewolucji wyznaniowych w XVI i XVII wieku.

Początkowo Łaziska były częścią parafii św. Wojciecha w Mikołowie. Zwolnienie łaziszczan ze zobowiązań na rzecz wspólnoty mikołowskiej miało miejsce dopiero 15 stycznia 1900. Niezależna parafia pod wezwaniem Królowej Różańca Świętego została utworzona 12 grudnia 1907 przez kard. Georga Koppa. Władze państowe dekret z tym związany zatwierdziły 21 marca 1908. W miejscu, gdzie zbudowany jest dzisiejszy kościół stała neogotycka, jednonawowa kaplica; której budowę rozpoczęto w 1890 roku. 10 października 1893 nastąpiło jej uroczyste poświęcenie przez ks. dziekana Schuhmanna. Kościółek-kaplicę od samego początku dedykowano Królowej Różańca Świętego. Pełniła ona początkowo funkcję kaplicy filialnej kościoła macierzystego w Mikołowie. 30 listopada 1902 stała się ona siedzibą kuracji. Kościół rozbudowano ze względu na dużą ilość wiernych i poświęcono uroczyście 24 października 1904 . Poświęcenia dokonał dziekan dekanatu mikołowskiego ks. Ryszard Stehr, proboszcz w Mokrem. II wojna światowa zniszczyła całe wyposażenie kościoła, runął nawet dach. Zniszczenia jednak nie dotyczyły jedynie spraw materialnych, gdyż ówczesny łaziski duszpasterz - ks. Jan Tomala - został dwa razy zatrzymany przez gestapo. Zarzucano mu pomaganie powstańcom atakującym wojska niemieckie. We wrzeniu tego roku, z nakazu biskupa katowickiego opuszczoną parafię Łaziska wziął w kuratelę ks. Gerard Bańka . 20 stycznia 1942 dokonano konfiskaty dzwonów. W dniu 27 stycznia 1945 wojska radzieckie wyzwoliły Łaziska. Wtedy to jeden z radzieckich czołgów zmiótł na ziemię wieżę kościelną. Stopniowo rozpoczęto prace remontowe i restauracyjne, które po długim czasie pozwoliły osiągnąć kościołowi wygląd i kształt współczesny.

Duszpasterstwo parafialne opiera się głównie na działających grupach formacyjnych i modlitewnych: Akcja Katolicka, Apostolstwo Dobrej Śmierci, Dzieci Maryi, Klub Inteligencji Katolickiej, Koło Charytatywne, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Liga Misyjna, Ministranc, Ruch Światło-Życie, Róże Różańcowe, III Zakon św. Franciszka, Grupa Modlitwy św. Ojca Pio. W parafii wydawane jest czasopismo „Magnificat”.

Podwórkowe Kółko Różańcowe Dzieci. Ta jedna z parafialnych wspólnot ma za zadanie szerzenie modlitwy różańcowej wśród dzieci, poprzez stowarzyszanie się i łączenie na modlitwie w określonej godzinie. Pierwsze Kółko powstało w roku 1997 z inicjatywy niepełnosprawnej Magdaleny Buczek, urodzonej 6 marca 1988 w Łaziskach Górnych. Cała inicjatywa nabrała rozgłosu, gdy zainteresowało się nią Radio Maryja, włączając modlitwę Kółek do programu transmisyjnego. Dziś Podwórkowe Kółka Różańcowe Dzieci stowarzyszają 137 tysięcy dzieci z 32 krajów, odpowiedzialnym za kółka z ramienia Radia Maryja jest o. Piotr Dettlaff CSsR.

Proboszczowie

Bibliografia

Stępniak A., Łaziska Górne - siedem wieków historii, Katowice, 1986, s. 32-33, 54-55; Prus K., Z dziejów Mikołowa i jego okolic, Mikołów 1932, s. 282-283; Burzyński A., Zgorzelska U., Kulturowa ścieżka dydaktyczna na Wierzysku i Górze św. Jana, Łaziska Górne, 2001, s. 7-8; Jendrysko W., Dzieje parafii Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych /1893-1993/, przedruk parafialny, Łaziska Górne 2000; Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1935, nr 6, s. 222: Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 189-190; J. Dudała, O Łaziskach Górnych jest ostatnio głośno, GN 2006, nr 27 (dodatek katowicki), s. 14-15.