Lindner Antoni: Różnice pomiędzy wersjami
(→Bibliografia: dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Lindner Antoni (1884-1942), proboszcz w Zawodziu == | == Lindner Antoni (1884-1942), proboszcz w Zawodziu == | ||
[[Grafika:LindnerAntoni1.jpg|left]] | [[Grafika:LindnerAntoni1.jpg|left|thumb]] | ||
Urodził się w Głogówku 17 stycznia 1884 | Urodził się w Głogówku 17 stycznia 1884 w rodzinie chałupnika Antoniego i Zuzanny z d. Cichoń. Po ukończeniu miejscowej szkoły ludowej w 1898 roku został przyjęty do trzeciej klasy gimnazjalnej w Bytomiu i zamieszkał w książęco-biskupim konwikcie. 2 marca 1905 zdał maturę i zapisał się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego]] oraz na wykłady prof. Władysława Nehringa z literatury polskiej. Równocześnie był czynnym członkiem [[Kółko Polskie - Wrocław|"Kółka Polskiego"]]. | ||
Pobyt w [[Alumnat wrocławski|alumnacie]] osłabił jego zdrowie i po święceniach 17 czerwca 1909 oraz dłuższym pobycie w rodzinnym miasteczku, zlecono mu od 30 listopada 1909 dorywczą tylko pomoc duszpasterską w powiecie kluczborskim i to kolejno w Kujakowicach, Wołczynie i Kuniowie. 28 lutego 1912 został skierowany do Dąbrowy k. Niemodlina. Po trzech latach przeniesiono go do parafii św. Andrzeja w Zabrzu. Była to znowu za trudna dla jego kondycji zdrowotnej placówka i po niespełna roku wyznaczono go 28 lutego 1916 jako wikarego do Brzezinki k. Mysłowic. | Pobyt w [[Alumnat wrocławski|alumnacie]] osłabił jego zdrowie i po święceniach 17 czerwca 1909 oraz dłuższym pobycie w rodzinnym miasteczku, zlecono mu od 30 listopada 1909 dorywczą tylko pomoc duszpasterską w powiecie kluczborskim i to kolejno w Kujakowicach, Wołczynie i Kuniowie. 28 lutego 1912 został skierowany do Dąbrowy k. Niemodlina. Po trzech latach przeniesiono go do parafii św. Andrzeja w Zabrzu. Była to znowu za trudna dla jego kondycji zdrowotnej placówka i po niespełna roku wyznaczono go 28 lutego 1916 jako wikarego do Brzezinki k. Mysłowic. | ||
Jako uczestnik I powstania śląskiego musiał w ostatnich dniach sierpnia 1919 roku uchodzić, ale wróciwszy po około dwóch tygodniach pozostał jeszcze w Brzezince aż do 20 sierpnia 1920. Wtedy został powołany na lokalistę do Niedobczyc, gdzie wybudował nowy kościół i tym samym przyczynił się do późniejszego usamodzielnienia tej miejscowości. Po czteromiesięcznej przerwie zamianowano go, 30 listopada 1922, wikarym w Skrzyszowie, a od września 1924 roku w Siemianowicach. 13 września 1926 został | Jako uczestnik [[Powstania Śląskie|I powstania śląskiego]] musiał w ostatnich dniach sierpnia 1919 roku uchodzić, ale wróciwszy po około dwóch tygodniach pozostał jeszcze w Brzezince aż do 20 sierpnia 1920. Wtedy został powołany na [[lokalia|lokalistę]] do [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach|Niedobczyc]], gdzie wybudował nowy kościół i tym samym przyczynił się do późniejszego usamodzielnienia tej miejscowości. Po czteromiesięcznej przerwie zamianowano go, 30 listopada 1922, wikarym w Skrzyszowie, a od września 1924 roku w Siemianowicach. 13 września 1926 został posłany do Bogucic ze zleceniem, aby w charakterze lokalisty wybudował [[Parafia Opatrzności Bożej w Zawodziu |kościół w Zawodziu]]. 22 sierpnia 1927 zamianowano go [[Kuracja|kuratusem]], a 2 października 1931 otrzymał z okazji poświęcenia nowego, wybudowanego w Zawodziu za jego staraniem kościoła, tytuł [[Proboszcz|proboszcza]]. W nowo utworzonej [[Parafia|parafii]] pozostał już jako pracowity duszpasterz aż do swojej śmierci 19 sierpnia 1942. Spoczywa na [[Cmentarz - Bogucice|cmentarzu w Bogucicach]]. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - L]] | [[Kategoria:Biografie - L]] | ||
[[Kategoria:Budowniczy]] | [[Kategoria:Budowniczy]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:40, 8 sty 2021
Lindner Antoni (1884-1942), proboszcz w Zawodziu
Urodził się w Głogówku 17 stycznia 1884 w rodzinie chałupnika Antoniego i Zuzanny z d. Cichoń. Po ukończeniu miejscowej szkoły ludowej w 1898 roku został przyjęty do trzeciej klasy gimnazjalnej w Bytomiu i zamieszkał w książęco-biskupim konwikcie. 2 marca 1905 zdał maturę i zapisał się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego oraz na wykłady prof. Władysława Nehringa z literatury polskiej. Równocześnie był czynnym członkiem "Kółka Polskiego".
Pobyt w alumnacie osłabił jego zdrowie i po święceniach 17 czerwca 1909 oraz dłuższym pobycie w rodzinnym miasteczku, zlecono mu od 30 listopada 1909 dorywczą tylko pomoc duszpasterską w powiecie kluczborskim i to kolejno w Kujakowicach, Wołczynie i Kuniowie. 28 lutego 1912 został skierowany do Dąbrowy k. Niemodlina. Po trzech latach przeniesiono go do parafii św. Andrzeja w Zabrzu. Była to znowu za trudna dla jego kondycji zdrowotnej placówka i po niespełna roku wyznaczono go 28 lutego 1916 jako wikarego do Brzezinki k. Mysłowic.
Jako uczestnik I powstania śląskiego musiał w ostatnich dniach sierpnia 1919 roku uchodzić, ale wróciwszy po około dwóch tygodniach pozostał jeszcze w Brzezince aż do 20 sierpnia 1920. Wtedy został powołany na lokalistę do Niedobczyc, gdzie wybudował nowy kościół i tym samym przyczynił się do późniejszego usamodzielnienia tej miejscowości. Po czteromiesięcznej przerwie zamianowano go, 30 listopada 1922, wikarym w Skrzyszowie, a od września 1924 roku w Siemianowicach. 13 września 1926 został posłany do Bogucic ze zleceniem, aby w charakterze lokalisty wybudował kościół w Zawodziu. 22 sierpnia 1927 zamianowano go kuratusem, a 2 października 1931 otrzymał z okazji poświęcenia nowego, wybudowanego w Zawodziu za jego staraniem kościoła, tytuł proboszcza. W nowo utworzonej parafii pozostał już jako pracowity duszpasterz aż do swojej śmierci 19 sierpnia 1942. Spoczywa na cmentarzu w Bogucicach.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Antoniego Lindnera; E. Wyglenda, Lindner Antoni (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 236; Schematyzm 1923; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8-9, s. 154-155; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 188; WD 1926, nr 11, s. 72; 1927, nr 7-8, s. 50; 1931, nr 9, s. 110; 1933, nr 11, s. 375.
| |||||