Lenartowicz Teofil

Lenartowicz Teofil (1934-2021), proboszcz w Gołkowicach

Urodził się 6 maja 1934 w Piaskach w Wielkopolsce, w rodzinie Franciszka i Jadwigi z domu Leonarczyk. Ochrzczony został 13 maja 1934 w kościele pw. Świętego Marcina w Strzelcach Wielkich. Miał jedną siostrę. W 1936 roku rodzina zamieszkała w Katowicach. Podczas okupacji zostali wysiedleni i na czas wojny wrócili do Wielkopolski.

Tajną naukę rozpoczął podczas okupacji. Po wojnie powrócił do Katowic, gdzie w latach 1945-1949 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 14 im. Ks. Piotra Skargi. Potem kontynuował naukę w Niższym Seminarium Duchownym Księży Salwatorianów w Mikołowie. W latach 1951-1953 uczył się w Niższym Seminarium Duchownym im. Świętego Jacka w Katowicach. Po zdaniu egzaminu dojrzałości w 1953 roku, wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Podczas studiów seminaryjnych uczęszczał dodatkowo na seminarium z psychologii i historii. Był przewodniczącym koła Nocnej Adoracji.

W 1965 roku w Krakowie przyjął święcenia niższe, a święcenia diakonatu 1 marca 1958 w Katowicach. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1958 z rąk bpa Herberta Bednorza w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Po święceniach podjął zastępstwo wakacyjne w parafii św. Michała Archanioła w Orzegowie oraz w parafii rodzinnej. Jako wikariusz pracował w parafiach: Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bieruniu Nowym (1958-1961), gdzie prowadził katechezę w trzech szkołach oraz Trójcy Przenajświętszej w Szarleju (1961-1964), gdzie dodatkowo był kapelanem dwóch szpitali. W czerwcu 1963 roku zdał maturę państwową w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Katowicach.

W 1964 roku rozpoczął pracę w parafii św. Jerzego w Dębieńsku (1964-1966). Pod kierunkiem ks. Franciszka Maronia napisał pracę proboszczowską zatytułowaną Jaśkowice – gmina i parafia. Na kolejną placówkę wikariuszowską został skierowany do parafii św. Wojciecha w Mikołowie (1966-1969). Jesienią 1969 roku podjął zastępstwo w Mazańcowicach (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) za chorego proboszcza ks. Władysława Pruskiego. W lutym 1970 roku otrzymał dekret do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach (1970-1972), a następnie do parafii św. Andrzeja Boboli w Leszczynach.

Dnia 7 grudnia 1972 został mianowany wikariuszem ekonomem, a miesiąc później proboszczem parafii św. Anny w Gołkowicach. W 1972 roku uzyskał tytuł licencjata teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, a w 1973 roku tytuł magistra teologii w katowickiej filii Akademii Teologii Katolickiej, przedstawiając pracę pt.: Dzwony w dekanatach: bielskim, makowskim i wadowickim w archidiecezji krakowskiej. Od 1979 roku był wicedziekanem dekanatu Gorzyce (1979-1986). W dekanacie prowadził nauki przedmałżeńskie i odpowiadał za sprawy charytatywne. Jego staraniem został wybudowany kościół w Skrbeńsku i kaplica cmentarna w Gołkowicach.

W 1985 roku rozpoczął budowę nowego kościoła oraz zaplecza katechetycznego w Gołkowicach. Poświęcenie nowego kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego odbyło się 15 listopada 1986, zmieniono wówczas wezwanie parafii. Od 1990 roku jako proboszcz był katechetą w Szkole Podstawowej im. S. Staszica w Gołkowicach. Wspierał finansowo misjonarzy, zakony i budowę Domu Księży Emerytów. Po 22 latach pracy w Gołkowicach ze względów zdrowotnych poprosił o przeniesienie na rentę i możliwość pozostania w Gołkowicach. Po przejściu na rentę z dniem 27 sierpnia 1994, zamieszkał w budynku obok probostwa w Gołkowicach. Zmarł 29 listopada 2021. Jego pogrzeb odbył się 2 grudnia 2021 w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gołkowicach. Spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym. Liturgii pogrzebowej przewodniczył bp Adam Wodarczyk.

Bibliografia

Nekrolog, opracował ks. Jakub Kania