Kościół Akademicki w Rybniku: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Obecny Kościół Akademicki w Rybniku to prezbiterium dawnego kościoła parafialnego Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zbudowanego w stylu gotyckim i pochodzącego z połowy XV wieku. Umiejscowiony jest na tzw. Górce Kościelnej (Cerekwickiej). Budowę kościoła przypisuje się proboszczowi Marcinowi Strzale (1432-1449, 1472) oraz jego następcy Marcinowi Dedokowi. Fundację obiektu przypisuje się księciu rybnickiemu Wacławowi, względnie Mikołajowi. Budowlę postawiono w miejscu kościoła drewnianego sprzed 1180 roku, którego fundatorem był książę raciborsko–opolski Mieszko I Plątonogi, syn Władysława Wygnańca. Pierwszy z seniorów - zgodnie z ustawą sukcesyjną z 1138 roku - Władysław był najstarszym synem księcia Bolesława Krzywoustego. Kościół natomiast składał się z nawy głównej, kamienno-ceglanego prezbiterium i drewnianej wieży. Ta ostatnia pochodziła prawdopodobnie sprzed połowy XV wieku. | Obecny Kościół Akademicki w Rybniku to prezbiterium dawnego kościoła parafialnego Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zbudowanego w stylu gotyckim i pochodzącego z połowy XV wieku. Umiejscowiony jest na tzw. Górce Kościelnej (Cerekwickiej). Budowę kościoła przypisuje się proboszczowi Marcinowi Strzale (1432-1449, 1472) oraz jego następcy Marcinowi Dedokowi. Fundację obiektu przypisuje się księciu rybnickiemu Wacławowi, względnie Mikołajowi. Budowlę postawiono w miejscu kościoła drewnianego sprzed 1180 roku, którego fundatorem był książę raciborsko–opolski Mieszko I Plątonogi, syn Władysława Wygnańca. Pierwszy z seniorów - zgodnie z ustawą sukcesyjną z 1138 roku - Władysław był najstarszym synem księcia Bolesława Krzywoustego. Kościół natomiast składał się z nawy głównej, kamienno-ceglanego prezbiterium i drewnianej wieży. Ta ostatnia pochodziła prawdopodobnie sprzed połowy XV wieku. | ||
Wieże oraz nawy kościoła rozebrano w lipcu 1798 roku, wykorzystując uzyskany materiał przy budowie kościoła [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Rybniku|Matki Bożej Bolesnej]] (1798-1801). Prezbiterium zaś przeznaczono na kaplicę cmentarną. W jej podziemiach spoczywa zmarły w 1808 roku ostatni proboszcz kościoła NMP, budowniczy kościoła Matki Bożej Bolesnej | Wieże oraz nawy kościoła rozebrano w lipcu 1798 roku, wykorzystując uzyskany materiał przy budowie kościoła [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Rybniku|Matki Bożej Bolesnej]] (1798-1801). Prezbiterium zaś przeznaczono na kaplicę cmentarną. W jej podziemiach spoczywa zmarły w 1808 roku ostatni proboszcz kościoła NMP, budowniczy kościoła Matki Bożej Bolesnej - [[Reisner Feliks|ks. Feliks Reisner]]. Pochowani zostali tam również przedstawiciele rodziny Węgierskich, ostatnich prywatnych właścicieli rybnickiego państwa stanowego. Zachowane prezbiterium jest orientowane; mury zostały wzmocnione szkarpami; na ścianie wschodniej osłonięto wykrój ostrołukowej tęczy. Nad dwuspadowym, pokrytym dachówką dachem wznosi się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę. | ||
W kościele tym w latach 1619-1620 głosił kazania [[ | W kościele tym w latach 1619-1620 głosił kazania [[Św. Jan Sarkander|Jan Sarkander]]. | ||
==Duszpasterze akademiccy== | ==Duszpasterze akademiccy== | ||
*[[Thomas Oskar|ks. Oskar Tomas]] (1975-1977) | *[[Thomas Oskar|ks. Oskar Tomas]] (1975-1977) | ||
*[[Kaul Józef|ks. Józef Kaul]] (1977- 1978) | *[[Kaul Józef|ks. Józef Kaul]] (1977-1978) | ||
*[[Pietrzyk Tadeusz|ks. Tadeusz Pietrzyk]] (1978-1981) | *[[Pietrzyk Tadeusz|ks. Tadeusz Pietrzyk]] (1978-1981) | ||
*[[Nowok Stefan|ks. Stefan Nowok]] (1981- 1984) | *[[Nowok Stefan|ks. Stefan Nowok]] (1981-1984) | ||
*[[Kaul Józef|ks. Józef Kaul]] | *[[Kaul Józef|ks. Józef Kaul]] | ||
*[[Niesiobęcki Dariusz| ks. Dariusz Niesiobęcki]] (1993-1996) | *[[Niesiobęcki Dariusz| ks. Dariusz Niesiobęcki]] (1993-1996) | ||
Wersja z 21:05, 17 paź 2016
Kościół Akademicki w Rybniku
Obecny Kościół Akademicki w Rybniku to prezbiterium dawnego kościoła parafialnego Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zbudowanego w stylu gotyckim i pochodzącego z połowy XV wieku. Umiejscowiony jest na tzw. Górce Kościelnej (Cerekwickiej). Budowę kościoła przypisuje się proboszczowi Marcinowi Strzale (1432-1449, 1472) oraz jego następcy Marcinowi Dedokowi. Fundację obiektu przypisuje się księciu rybnickiemu Wacławowi, względnie Mikołajowi. Budowlę postawiono w miejscu kościoła drewnianego sprzed 1180 roku, którego fundatorem był książę raciborsko–opolski Mieszko I Plątonogi, syn Władysława Wygnańca. Pierwszy z seniorów - zgodnie z ustawą sukcesyjną z 1138 roku - Władysław był najstarszym synem księcia Bolesława Krzywoustego. Kościół natomiast składał się z nawy głównej, kamienno-ceglanego prezbiterium i drewnianej wieży. Ta ostatnia pochodziła prawdopodobnie sprzed połowy XV wieku.
Wieże oraz nawy kościoła rozebrano w lipcu 1798 roku, wykorzystując uzyskany materiał przy budowie kościoła Matki Bożej Bolesnej (1798-1801). Prezbiterium zaś przeznaczono na kaplicę cmentarną. W jej podziemiach spoczywa zmarły w 1808 roku ostatni proboszcz kościoła NMP, budowniczy kościoła Matki Bożej Bolesnej - ks. Feliks Reisner. Pochowani zostali tam również przedstawiciele rodziny Węgierskich, ostatnich prywatnych właścicieli rybnickiego państwa stanowego. Zachowane prezbiterium jest orientowane; mury zostały wzmocnione szkarpami; na ścianie wschodniej osłonięto wykrój ostrołukowej tęczy. Nad dwuspadowym, pokrytym dachówką dachem wznosi się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę. W kościele tym w latach 1619-1620 głosił kazania Jan Sarkander.
Duszpasterze akademiccy
- ks. Oskar Tomas (1975-1977)
- ks. Józef Kaul (1977-1978)
- ks. Tadeusz Pietrzyk (1978-1981)
- ks. Stefan Nowok (1981-1984)
- ks. Józef Kaul
- ks. Dariusz Niesiobęcki (1993-1996)
- ks. Zbigniew Mizia (1996-1999)
- ks. Stefan Czermiński (1999-2002)
- ks. Michał Anderko (2002-2005)
- ks. dr Grzegorz Wita (2004-2006)
- ks. dr Rafał Śpiewak (2006-2016)
- ks. Krzysztof Nowrot (2016-nadal)
Bibliografia
M. Szołtysek, Stary kościół, czyli 200 lat parafii Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku, Rybnik 2001; A. Trunghardt, Dzieje Rybnika i dawniejszego państwa rybnickiego na Górnym Śląsku, Rybnik 1925 [reprint Rybnik 2000], s. 16 i 73; A.Żukowski, A. Gudzik, Szlakami Zielonego Śląska 1, Czerwionka-Leszczyny 2010, s. 286.