Kościół Akademicki w Rybniku: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(zmiana)
Linia 11: Linia 11:
Nad dwuspadowym, pokrytym dachówką dachem wznosi się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę.
Nad dwuspadowym, pokrytym dachówką dachem wznosi się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę.
W kościele tym w latach 1619-1620 głosił kazania [[św. Jan Sarkander]].
W kościele tym w latach 1619-1620 głosił kazania [[św. Jan Sarkander]].
==Cmentarz==
Obok kościoła znajdował się cmentarz ogrodzony płotem. Zasłużonych obywateli miasta grzebano pod prezbiterium. Stary kościół na Górce planowano rozebrać, ale sprzeciw wyraził hrabia Węgierski, którego przodkowie byli pochowani w prezbiterium.
Gdy z czasem obiekt stał się za mały, to proboszczowie powiększali go, dokupując ziemię od okolicznych gospodarzy. Takie przyłączenie fragmentów ogrodów i łąk do cmentarza przeprowadzono w 1807, 1821-1824 i w 1897 roku.
W 1920 roku zabroniono dalszego pochówku wokół kościoła oraz w pobliżu ulicy Rudzkiej. Za miastem wyznaczono miejsce pod nowy, duży cmentarz, który służy mieszkańcom Rybnika do dnia dzisiejszego. Wytyczono też wtedy nową ulicę - Cmentarną.
Kaplica przestała pełnić swoją cmentarną funkcję, a z biegiem lat budowla podupadała.  Cmentarz natomiast tracąc opiekunów grobów, zarastał bluszczem i chwastami. Kaplica cmentarna i jej otoczenie w latach 70. XX wieku poddano gruntownej renowacji. Przywrócono jej dawny styl gotycki. Od końca lat 80. XX wieku służy jako kościół akademicki.


==Duszpasterze akademiccy==
==Duszpasterze akademiccy==

Wersja z 05:14, 17 paź 2016

Kościół Akademicki w Rybniku

kościół akademicki
kościół akademicki
Rybnik cmen4.jpg
Rybnik cmen1.jpg
Rybnik cmen2.jpg


Obecny Kościół Akademicki w Rybniku to prezbiterium dawnego kościoła parafialnego Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zbudowanego w stylu gotyckim i pochodzącego z połowy XV wieku. Umiejscowiony jest na tzw. Górce Kościelnej (Cerekwickiej). Budowę kościoła przypisuje się proboszczowi Marcinowi Strzale (1432-1449, 1472) oraz jego następcy Marcinowi Dedokowi. Fundację obiektu przypisuje się księciu rybnickiemu Wacławowi, względnie Mikołajowi. Budowlę postawiono w miejscu kościoła drewnianego sprzed 1180 roku, którego fundatorem był książę raciborsko–opolski Mieszko I Plątonogi, syn Władysława Wygnańca. Pierwszy z seniorów - zgodnie z ustawą sukcesyjną z 1138 roku - Władysław był najstarszym synem księcia Bolesława Krzywoustego. Kościół natomiast składał się z nawy głównej, kamienno-ceglanego prezbiterium i drewnianej wieży. Ta ostatnia pochodziła prawdopodobnie sprzed połowy XV wieku. Wieże oraz nawy kościoła rozebrano w lipcu 1798 roku, wykorzystując uzyskany materiał przy budowie kościoła Matki Bożej Bolesnej (1798-1801). Prezbiterium zaś przeznaczono na kaplicę cmentarną. W jej podziemiach spoczywa zmarły w 1808 roku ostatni proboszcz kościoła NMP, budowniczy kościoła Matki Bożej Bolesnej – ks. Feliks Reisner. Pochowani zostali tam również przedstawiciele rodziny Węgierskich, ostatnich prywatnych właścicieli rybnickiego państwa stanowego. Zachowane prezbiterium jest orientowane; mury zostały wzmocnione szkarpami; na ścianie wschodniej osłonięto wykrój ostrołukowej tęczy. Nad dwuspadowym, pokrytym dachówką dachem wznosi się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę. W kościele tym w latach 1619-1620 głosił kazania św. Jan Sarkander.

Duszpasterze akademiccy

Bibliografia

M. Szołtysek, Stary kościół, czyli 200 lat parafii Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku, Rybnik 2001; A. Trunghardt, Dzieje Rybnika i dawniejszego państwa rybnickiego na Górnym Śląsku, Rybnik 1925 [reprint Rybnik 2000], s. 16 i 73; A.Żukowski, A. Gudzik, Szlakami Zielonego Śląska 1, Czerwionka-Leszczyny 2010, s. 286.