Fabiś Karol: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
Linia 1: Linia 1:
==Fabiś Karol (1883-1938), proboszcz w Bykowinie==
==Fabiś Karol (1883-1938), proboszcz w Bykowinie==
Urodził się 9 lipca 1883 w Lipinach Śląskich na tzw. Szybie Marcina. Był synem Józefa i Karoliny z d. Harry. Do szkoły ludowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości. Po jej ukończeniu pracował jako sekretarz w Spółce SAG oraz w Urzędzie Okręgowym. W wieku 19 lat rozpoczął naukę w gimnazjum Księży Salwatorianów w Obermais w Tyrolu. Edukację kontynuował w gimnazjach: w Bytomiu i we Wrocławiu. Egzamin dojrzałości zdał w 1908 roku. Po maturze rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1913 we Wrocławiu.  
Urodził się 9 lipca 1883 w Lipinach Śląskich, na tzw. Szybie Marcina, w rodzinie Józefa i Karoliny z d. Harry. Do szkoły ludowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości. Po jej ukończeniu pracował jako sekretarz w Spółce SAG oraz w Urzędzie Okręgowym. W wieku 19 lat rozpoczął naukę w gimnazjum Księży Salwatorianów w Obermais w Tyrolu. Edukację kontynuował w gimnazjach: w Bytomiu i we Wrocławiu. Egzamin dojrzałości zdał w 1908 roku. Po maturze rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1913 we Wrocławiu.  


Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Ap. Piotra i Pawła w Namysłowie. Następnie w tym samym charakterze pracował w parafiach: [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|św. Michała Archanioła w Michałkowicach]] (19 luty 1914), [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym|Wniebowzięcia NMP w Hajdukach Wielkich]] (Chorzowie Batorym, od 1919 roku) i św. Katarzyny w Sławięcicach (od 1920 roku). Podczas [[Powstania Śląskie|III powstania śląskiego]] opuścił Sławięcice i spełniał różne funkcje duszpasterskie wśród walczących powstańców. Po podziale Górnego Śląska pozostał na stronie, która przypadła Polsce. Na przełomie 1922 i 1923 roku pełnił obowiązki wikariusza w parafiach: [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bieruniu Nowym|NSPJ w Bieruniu Nowym]] i [[Parafia św. Pawła w Nowym Bytomiu|św. Pawła w Nowym Bytomiu]].  
Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Ap. Piotra i Pawła w Namysłowie. Następnie w tym samym charakterze pracował w parafiach: [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|św. Michała Archanioła w Michałkowicach]] (19 luty 1914), [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie Batorym|Wniebowzięcia NMP w Hajdukach Wielkich]] (Chorzowie Batorym, od 1919 roku) i św. Katarzyny w Sławięcicach (od 1920 roku). Podczas [[Powstania Śląskie|III powstania śląskiego]] opuścił Sławięcice i spełniał różne funkcje duszpasterskie wśród walczących powstańców. Po podziale Górnego Śląska pozostał na stronie, która przypadła Polsce. Na przełomie 1922 i 1923 roku pełnił obowiązki wikariusza w parafiach: [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bieruniu Nowym|NSPJ w Bieruniu Nowym]] i [[Parafia św. Pawła w Nowym Bytomiu|św. Pawła w Nowym Bytomiu]].  


W 1924 roku otrzymał nominację na kuratusa w nowo utworzonej stacji duszpasterskiej w Bykowinie. Rok później, po utworzeniu tam [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bykowinie|parafii NSPJ]] Administrator Apostolski Polskiego Śląska [[Hlond August|ks. A. Hlond]] mianował go jej pierwszym proboszczem. W 1929 roku ks. Fabiś odszedł z Bykowiny i jako komorant zamieszkał najpierw na terenie [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach|parafii NSPJ w Mysłowicach]], a następnie na terenie [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach|parafii św. Ap. Filipa i Jakuba w Żorach]]. W 1931 roku [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] mianował go administratorem w [[Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Lasowicach|kuracji św. Katarzyny w Lasowicach]]. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia wytrwale duszpasterzował wśród powierzonych sobie wiernych. Zmarł 15 września 1938 w Lasowicach i tam został pochowany.
W 1924 roku otrzymał nominację na [[Kuracja|kuratusa]] w nowo utworzonej stacji duszpasterskiej w Bykowinie. Rok później, po utworzeniu tam [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bykowinie|parafii NSPJ]] Administrator Apostolski Polskiego Śląska [[Hlond August|ks. A. Hlond]] mianował go jej pierwszym proboszczem. W 1929 roku ks. Fabiś odszedł z Bykowiny i jako komorant zamieszkał najpierw na terenie [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach|parafii NSPJ w Mysłowicach]], a następnie na terenie [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach|parafii Św. Ap. Filipa i Jakuba w Żorach]]. W 1931 roku [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] mianował go administratorem w [[Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Lasowicach|kuracji św. Katarzyny w Lasowicach]]. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia wytrwale duszpasterzował wśród powierzonych sobie wiernych. Zmarł 15 września 1938 w Lasowicach i tam został pochowany.


== Bibliografia==
== Bibliografia==

Aktualna wersja na dzień 17:04, 18 paź 2019

Fabiś Karol (1883-1938), proboszcz w Bykowinie

Urodził się 9 lipca 1883 w Lipinach Śląskich, na tzw. Szybie Marcina, w rodzinie Józefa i Karoliny z d. Harry. Do szkoły ludowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości. Po jej ukończeniu pracował jako sekretarz w Spółce SAG oraz w Urzędzie Okręgowym. W wieku 19 lat rozpoczął naukę w gimnazjum Księży Salwatorianów w Obermais w Tyrolu. Edukację kontynuował w gimnazjach: w Bytomiu i we Wrocławiu. Egzamin dojrzałości zdał w 1908 roku. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1913 we Wrocławiu.

Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Ap. Piotra i Pawła w Namysłowie. Następnie w tym samym charakterze pracował w parafiach: św. Michała Archanioła w Michałkowicach (19 luty 1914), Wniebowzięcia NMP w Hajdukach Wielkich (Chorzowie Batorym, od 1919 roku) i św. Katarzyny w Sławięcicach (od 1920 roku). Podczas III powstania śląskiego opuścił Sławięcice i spełniał różne funkcje duszpasterskie wśród walczących powstańców. Po podziale Górnego Śląska pozostał na stronie, która przypadła Polsce. Na przełomie 1922 i 1923 roku pełnił obowiązki wikariusza w parafiach: NSPJ w Bieruniu Nowym i św. Pawła w Nowym Bytomiu.

W 1924 roku otrzymał nominację na kuratusa w nowo utworzonej stacji duszpasterskiej w Bykowinie. Rok później, po utworzeniu tam parafii NSPJ Administrator Apostolski Polskiego Śląska ks. A. Hlond mianował go jej pierwszym proboszczem. W 1929 roku ks. Fabiś odszedł z Bykowiny i jako komorant zamieszkał najpierw na terenie parafii NSPJ w Mysłowicach, a następnie na terenie parafii Św. Ap. Filipa i Jakuba w Żorach. W 1931 roku bp S. Adamski mianował go administratorem w kuracji św. Katarzyny w Lasowicach. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia wytrwale duszpasterzował wśród powierzonych sobie wiernych. Zmarł 15 września 1938 w Lasowicach i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Karola Fabisia; Schematismus 1917; Schematyzm (1924-1938); Nekrolog, WD, 1938, nr 9, s. 331, 336; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 183; WD 1929, nr 6, s. 54; 1930, nr 7, s. 88; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 136; W. Musialik, W kręgu polityki i władzy, s. 148.