Byrtek Bronisław: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 00:59, 30 lip 2016

Byrtek Bronisław (1938-2002)

Urodził się 1 stycznia 1938 w Gierałtowicach jako syn Jana i Kazimiery z d. Dydyna. Z myślą o kapłaństwie poszedł do Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach. Przez dwa lata uczył się w Tarnowskich Górach, a przez następne dwa lata w Katowicach. Po zdaniu w 1956 roku egzaminu dojrzałości, wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Pierwszy rok studiował na Kursie Wstępnym w Tarnowskich Górach, potem w Krakowie. W seminarium należał do zespołu duszpasterskiego. Pracę seminaryjną napisał pod kierunkiem ks. prof. Aleksego Klawka, na temat Myśli teologiczne i duszpasterskie proroka Ozeasza. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bpa H. Bednorza 24 czerwca 1962 w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach.

Po zastępstwie wakacyjnym w charakterze wikariusza w rodzinnych Gierałtowicach (od 9 lipca - 30 sierpnia ) był wikariuszem w parafiach: NSPJ w Strzybnicy (od 31 sierpnia 1962), św. Jadwigi w Szopienicach (od 30 sierpnia 1966), MB Częstochowskiej w Wilchwach (od 27 sierpnia 1970), św. Antoniego w Chorzowie (od 31 maja 1972 na zastępstwie, a od 30 sierpnia tr. jako ustanowiony wikariusz), św. Cyryla i Metodego w Knurowie (od 21 sierpnia 1976), św. Klemensa w Ustroniu (od 19 sierpnia 1978; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), ponownie w Knurowie w parafii św. Cyryla i Metodego (od 19 sierpnia 1979). Gdy był w Ustroniu prowadził w Wiśle - Jaworniku budowę domu, w którym obecnie jest Dom Formacyjny Ruchu Światło-Życie, a w Knurowie powierzono mu starania o budowę kościoła, przy którym później została utworzona parafia MB Częstochowskiej.

Pracę, wymaganą do egzaminu proboszczowskiego, napisał na temat Sposoby budzenia powołań misyjnych. Od 1982 roku duszpasterzował w Paniowach, najpierw jako wikariusz ekonom (od 22 listopada), a od 25 lutego 1983 proboszcz. Przez kilkanaście ostatnich lat życia poważnie chorował. Nie zaniedbywał jednak pracy duszpasterskiej, katechizował również w szkole. Bardzo był zatroskany o zabytkowy drewniany kościół parafialny, dla którego postarał się o przeprowadzenie poważnych prac konserwatorskich. Zmarł nagle 4 stycznia 2002 w Paniowach. Tam też 8 stycznia spoczął na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

Akta personalne ks. Bronisława Byrtka; Schematyzm 1970-2001; J. Pawliczek, Nekrolog, WA 2003, nr 9, s. 545.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Urodził się 1 stycznia 1938 w Gierałtowicach jako syn Jana i Kazimiery z d. Dydyna. Z myślą o kapłaństwie poszedł do [[Niższe Seminarium Duchowne w Katowicach|Niższego  Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach]]. Przez dwa lata uczył się w Tarnowskich Górach, a przez następne dwa lata w Katowicach. Po zdaniu w 1956 roku egzaminu dojrzałości, wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. Pierwszy rok studiował na Kursie Wstępnym w Tarnowskich Górach, potem w Krakowie. W seminarium należał do zespołu duszpasterskiego. Pracę seminaryjną napisał pod kierunkiem ks. prof. Aleksego Klawka, na temat ''Myśli teologiczne i duszpasterskie proroka Ozeasza''. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bpa [[Bednorz Herbert|H. Bednorza]] 24 czerwca 1962 w [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach]].
-Po zastępstwie wakacyjnym w charakterze wikariusza w rodzinnych [[Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Gierałtowicach|Gierałtowicach]] (od 9 lipca - 30 sierpnia ) był wikariuszem w parafiach: [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Fatimskiej w Strzybnicy|NSPJ w Strzybnicy]] (od 31 sierpnia 1962), [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach|św. Jadwigi w Szopienicach]] (od 30 sierpnia 1966), [[Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Wilchwach|MB Częstochowskiej w Wilchwach]] (od 27 sierpnia 1970), [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Chorzowie|św. Antoniego w Chorzowie]] (od 31 maja 1972 na zastępstwie, a od 30 sierpnia tr. jako ustanowiony wikariusz), [[Parafia św. Cyryla i Metodego w Knurowie|św. Cyryla i Metodego w Knurowie]] (od 21 sierpnia 1976), św. Klemensa w Ustroniu (od 19 sierpnia 1978; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), ponownie w Knurowie w parafii św. Cyryla i Metodego (od 19 sierpnia 1979). Gdy był w Ustroniu prowadził w Wiśle - Jaworniku budowę domu, w którym obecnie jest Dom Formacyjny [[Ruch Światło-Życie|Ruchu Światło-Życie]], a w Knurowie powierzono mu starania o budowę kościoła, przy którym później została utworzona [[Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Knurowie|parafia MB Częstochowskiej]].
+Po zastępstwie wakacyjnym w charakterze wikariusza w rodzinnych [[Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Gierałtowicach|Gierałtowicach]] (od 9 lipca - 30 sierpnia ) był wikariuszem w parafiach: [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Fatimskiej w Strzybnicy|NSPJ w Strzybnicy]] (od 31 sierpnia 1962), [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach|św. Jadwigi w Szopienicach]] (od 30 sierpnia 1966), [[Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Wilchwach|MB Częstochowskiej w Wilchwach]] (od 27 sierpnia 1970), [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Chorzowie|św. Antoniego w Chorzowie]] (od 31 maja 1972 na zastępstwie, a od 30 sierpnia tr. jako ustanowiony wikariusz), [[Parafia św. Cyryla i Metodego w Knurowie|św. Cyryla i Metodego w Knurowie]] (od 21 sierpnia 1976), [[Parafia św. Klemensa w Ustroniu|św. Klemensa w Ustroniu]] (od 19 sierpnia 1978; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), ponownie w Knurowie w parafii św. Cyryla i Metodego (od 19 sierpnia 1979). Gdy był w Ustroniu prowadził w Wiśle - Jaworniku budowę domu, w którym obecnie jest Dom Formacyjny [[Ruch Światło-Życie|Ruchu Światło-Życie]], a w Knurowie powierzono mu starania o budowę kościoła, przy którym później została utworzona [[Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Knurowie|parafia MB Częstochowskiej]].
 Pracę, wymaganą do egzaminu proboszczowskiego, napisał na temat ''Sposoby budzenia powołań misyjnych''. Od 1982 roku duszpasterzował w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Paniowach|Paniowach]], najpierw jako wikariusz ekonom (od 22 listopada), a od 25 lutego 1983 proboszcz. Przez kilkanaście ostatnich lat życia poważnie chorował. Nie zaniedbywał jednak pracy duszpasterskiej, katechizował również w szkole. Bardzo był zatroskany o zabytkowy drewniany kościół parafialny, dla którego postarał się o przeprowadzenie poważnych prac konserwatorskich.