Basista Władysław: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(korekta) |
||
| (Nie pokazano 25 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Basista Władysław (1928-), | ==Basista Władysław (1928-2021), homileta== | ||
[[Plik:Basista Wladyslaw.jpg|left|150px|thumb]] | |||
Urodził się 14 lutego 1928 w Niedobczycach w religijnej rodzinie powstańca śląskiego i górnika Józefa oraz Tekli z domu Caniboł, która zmarła gdy miał 10 lat. Był najmłodszym z rodzeństwa, miał trzy siostry: Bronisławę, Gertrudę i Helenę oraz brata. W parafii był ministrantem, sekretarzem [[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży|Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej]] i kierownikiem [[Krucjata Eucharystyczna|Krucjaty Eucharystycznej]]. Należał także do harcerstwa i prowadził obozy harcerskie. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Niedobczycach kontynuował naukę w [[Polskie Gimnazjum Państwowe w Rybniku|Gimnazjum i Liceum Humanistycznym w Rybniku]]. Jako siedemnastolatek otworzył w Niedobczycach mleczarnię. Na podstawie historii rodziny ks. Basisty powstał scenariusz filmu Kazimierza Kutza "Sól ziemi czarnej". W 1949 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. | |||
Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i uczęszczał na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego]], gdzie uzyskał tytuł magistra teologii. Pracę magisterską napisał na temat: „Bonum comune – według ks. Antoniego Szymańskiego”. Święcenia diakonatu otrzymał 15 lutego 1954 w kaplicy seminaryjnej w Krakowie z rąk [[Jop Franciszek|bpa Franciszka Jopa]]. Święceń kapłańskich w [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|bazylice piekarskiej]] – ze względu na trwający Rok Maryjny - udzielił mu 29 czerwca 1954 biskup częstochowski [[Goliński Zdzisław|Zdzisław Goliński]]. | |||
Po święceniach podjął studia homiletyczne w Warszawie oraz fonetyczne w Instytucie Fonetycznym w Katowicach pod kierunkiem [[Wilczewski Stanisław|ks. prof. Stanisława Wilczewskiego]]. | |||
W 1964 roku uzyskał tytuł magistra pedagogiki oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1956-1962 był prokuratorem, czyli dyrektorem ds. administracyjno-gospodarczych, w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Był wykładowcą w Śląskim Seminarium Duchownym oraz [[Wyższe Seminarium Duchowne OO. Franciszkanów w Panewnikach|Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Panewnikach]]. Uczestniczył w Międzynarodowych Konferencjach Logopedów w Wiedniu (1965) i Paryżu (1968). Od 1979 roku kierował Poradnią Logopedyczną w Katowicach przy ul. Poniatowskiego. Był członkiem Komisji [[Konferencja Episkopatu Polski|Episkopatu Polski]] ds. Duszpasterstwa Ogólnego, Sekcja Kaznodziejska, gdzie opracowywał ogólnopolskie programy kaznodziejskie, publikując również w specjalistycznych czasopismach kaznodziejskich. Za swoje zasługi dla Kościoła został, w 1995 roku, kanonikiem honorowym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Metropolitalnej w Katowicach]], a w grudniu 2004 roku [[Jan Paweł II|papież Jan Paweł II]] mianował go prałatem. W 2005 roku został Kapelanem Jego Świątobliwości. Był zaangażowany w duszpasterstwie mniejszości niemieckiej dla Wielkich Katowic. Konsekwencją tego było także zaangażowanie w wymianę młodzieży polskiej i niemieckiej w celu pojednania i współpracy. Był aktywny jako rekolekcjonista w Polsce i poza jej granicami (Szwajcaria, Austria, Niemcy). W 2000 roku głosił m.in. rekolekcje dla kapłanów w Kolegium Polskim w Rzymie. W 2018 roku otrzymał Złotą Odznakę Honorową za zasługi dla województwa śląskiego przyznaną przez radnych Sejmiku Śląskiego. Zamieszkał w Katowicach pomagając w pracy duszpasterskiej przy [[Parafia św. Józefa w Załężu|parafii św. Józefa w Załężu]]. Następnie przeniósł się do [[Dom Księży Emerytów|Domu Księży Emerytów w Katowicach]]. Zmarł 16 kwietnia 2021. Jego pogrzeb odbył się 22 kwietnia 2021 w Niedobczycach. | |||
==Patrz:== | |||
*[[Basista Władysław - bibliografia|Bibliografia podmiotowa]] | |||
==Bibliografia== | |||
Ks. Jakub Kania, Nekrolog, Kuria Matropolitalna w Katowicach; Wspomnienia ks. W. Basisty, [https://www.youtube.com/watch?v=JQSOhD-mwkc] (dostęp: 11.07.2016); Polak i Ślązak, GN 2018, nr 12, (dodatek katowicki), s. 1. | |||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - B]] | [[Kategoria:Biografie - B]] | ||
[[Kategoria:Naukowcy]] | |||
[[Kategoria:Homiletyka]] | |||
[[Kategoria:Kanonicy]] | |||
Aktualna wersja na dzień 10:08, 5 lip 2022
Basista Władysław (1928-2021), homileta
Urodził się 14 lutego 1928 w Niedobczycach w religijnej rodzinie powstańca śląskiego i górnika Józefa oraz Tekli z domu Caniboł, która zmarła gdy miał 10 lat. Był najmłodszym z rodzeństwa, miał trzy siostry: Bronisławę, Gertrudę i Helenę oraz brata. W parafii był ministrantem, sekretarzem Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej i kierownikiem Krucjaty Eucharystycznej. Należał także do harcerstwa i prowadził obozy harcerskie. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Niedobczycach kontynuował naukę w Gimnazjum i Liceum Humanistycznym w Rybniku. Jako siedemnastolatek otworzył w Niedobczycach mleczarnię. Na podstawie historii rodziny ks. Basisty powstał scenariusz filmu Kazimierza Kutza "Sól ziemi czarnej". W 1949 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i uczęszczał na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii. Pracę magisterską napisał na temat: „Bonum comune – według ks. Antoniego Szymańskiego”. Święcenia diakonatu otrzymał 15 lutego 1954 w kaplicy seminaryjnej w Krakowie z rąk bpa Franciszka Jopa. Święceń kapłańskich w bazylice piekarskiej – ze względu na trwający Rok Maryjny - udzielił mu 29 czerwca 1954 biskup częstochowski Zdzisław Goliński.
Po święceniach podjął studia homiletyczne w Warszawie oraz fonetyczne w Instytucie Fonetycznym w Katowicach pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Wilczewskiego.
W 1964 roku uzyskał tytuł magistra pedagogiki oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1956-1962 był prokuratorem, czyli dyrektorem ds. administracyjno-gospodarczych, w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Był wykładowcą w Śląskim Seminarium Duchownym oraz Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Panewnikach. Uczestniczył w Międzynarodowych Konferencjach Logopedów w Wiedniu (1965) i Paryżu (1968). Od 1979 roku kierował Poradnią Logopedyczną w Katowicach przy ul. Poniatowskiego. Był członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Ogólnego, Sekcja Kaznodziejska, gdzie opracowywał ogólnopolskie programy kaznodziejskie, publikując również w specjalistycznych czasopismach kaznodziejskich. Za swoje zasługi dla Kościoła został, w 1995 roku, kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej w Katowicach, a w grudniu 2004 roku papież Jan Paweł II mianował go prałatem. W 2005 roku został Kapelanem Jego Świątobliwości. Był zaangażowany w duszpasterstwie mniejszości niemieckiej dla Wielkich Katowic. Konsekwencją tego było także zaangażowanie w wymianę młodzieży polskiej i niemieckiej w celu pojednania i współpracy. Był aktywny jako rekolekcjonista w Polsce i poza jej granicami (Szwajcaria, Austria, Niemcy). W 2000 roku głosił m.in. rekolekcje dla kapłanów w Kolegium Polskim w Rzymie. W 2018 roku otrzymał Złotą Odznakę Honorową za zasługi dla województwa śląskiego przyznaną przez radnych Sejmiku Śląskiego. Zamieszkał w Katowicach pomagając w pracy duszpasterskiej przy parafii św. Józefa w Załężu. Następnie przeniósł się do Domu Księży Emerytów w Katowicach. Zmarł 16 kwietnia 2021. Jego pogrzeb odbył się 22 kwietnia 2021 w Niedobczycach.
Patrz:
Bibliografia
Ks. Jakub Kania, Nekrolog, Kuria Matropolitalna w Katowicach; Wspomnienia ks. W. Basisty, [1] (dostęp: 11.07.2016); Polak i Ślązak, GN 2018, nr 12, (dodatek katowicki), s. 1.
| |||||