Wyższe Seminarium Duchowne OO. Franciszkanów w Panewnikach

Z e-ncyklopedia
Bazylika oo. Franciszkanów w Panewnikach
św. Bonawentura, mal. Francisco de Zubaran, PD

W chwili swojego odrodzenia w 1923 roku, prowincja nie posiadała studium przygotowującego alumnów do święceń kapłańskich i pracy duszpasterskiej. Kandydaci studiowali w różnych miastach: Fulda, Metz, Strasburg, Lwów i Kraków. W 1923 roku zorganizowano pierwsze własne Studium Filozoficzne, a w 1925 roku Studium Teologiczne w Miejskiej Górce. Studium Filozoficzne funkcjonowało w Miejskiej Górce do 1928 roku. Wtedy to zostało przeniesione do Osiecznej, gdzie istniało do 1939 roku. W Miejskiej Górce natomiast pozostało Studium Teologiczne, które przeniesione do Wronek w 1931 roku dotrwało tylko do wybuchu drugiej wojny światowej. Prefektem Studium w okresie przedwojennym był o. Antoni Maria Galikowski. Po wyborze o. Antoniego Marii na urząd prowincjała, prefektem został o. Edward Frankiewicz. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, ze względu na braki kadrowe, podjęto próbę utworzenia wspólnego Studium z prowincją św. Jadwigi we Wrocławiu. Jednak już w 1948 roku zdecydowano o reaktywowaniu własnego Studium i jeszcze w tym samym roku przeniesiono braci alumnów z Wrocławia do Wronek. Od nowego roku akademickiego 1949/1950 Studium Teologii znajdowało się w Panewnikach, a w rok później utworzono Studium Filozofii w Opolu. W okresie powojennym całością studiów kierowali: o. Edward Frankiewicz, o. Chryzostom Kurek i o. Damascen Janosz, nazywani prefektami studium. Trwało to do 1970 roku. Zdecydowano wtedy o połączeniu obu ośrodków w jeden z siedzibą w Panewnikach. Od tej pory nadano Studium urzędową nazwę Wyższe Seminarium Duchowne.

Od 1982 roku Wyższe Seminarium Duchowne Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Panewnikach jest afiliowane do Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Absolwenci uzyskują tytuł magistra teologii nadany przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Patronem Seminarium jest św. Bonawentura.

Funkcję Rektora pełnili kolejno:

Bibliografia

Za: [1] (dostęp 3 I 2016).