Łowisz Stanisław

Łowisz Stanisław (1920-1993)

Urodził się 22 grudnia 1920 w Starem Bystrem na terenie parafii Miętustwo, w powiecie nowotarskim. Jego rodzice: Hieronim i Katarzyna z d. Wetula posiadali gospodarstwo rolne. W 1935 roku został przyjęty do Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. Po wybuchu wojny przerwał naukę i pracował na gospodarstwie przy rodzicach. Zimą 1940 roku został aresztowany pod zarzutem posiadania broni, zwolniony, musiał się ukrywać. W styczniu 1941 roku ukończył praktyczny kurs biurowy, a następnie półroczny kurs handlowy w ramach Publicznej Polskiej Szkoły Handlowej w Nowym Targu. Od 1943 roku należał do Związku Walki Zbrojnej. Był adiutantem Bolesława Duszy, pseudonim „Szarota". W okresie pracy w urzędzie niemieckim przygotowywał fałszywe dokumenty, musiał z tego urzędu uciekać i ukrywać się.

Ukrywał się w Jasiennej, w powiecie nowosądeckim, u krewnych, pomagając im w pracy na gospodarstwie. Tutaj też należał do grupy „Sępa", która działała w ramach tajnej organizacji Batalionów Chłopskich. Po ukończeniu wojny wrócił do domu rodzinnego i ujawnił na posterunku MO w Cichem swoją działalność w czasie okupacji. Dokończył naukę w zakresie szkoły średniej, maturę zdał w czerwcu 1945 roku w Nowym Targu. Następnie wyjechał do Zabrza, gdzie pracował w PZU. We wrześniu 1945 roku zgłosił się Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, przyjęty zamieszkał razem z innymi klerykami tymczasowo w domu Księży Misjonarzy na Stradomiu. Na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskał magisterium po przedstawieniu pracy nt. „Palestyna za czasów Chrystusa". Święcenia kapłańskie przyjął 25 czerwca 1950 z rąk bpa S. Adamskiego w kościele św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach.

Ks. Stanisław Łowisz został skierowany do Pszowa. Na prośbę proboszcza, ks. Mikołaja Knosały, obsługiwał kościół filialny w Zawadzie. Wybudował tu probostwo, otynkował kościół z zewnątrz, urządził ogrzewanie i wstawił ławki. Kolejny dekret z 28 kwietnia 1953 posłał go w charakterze tymczasowego administratora do parafii św. Barbary w Strumieniu. Z Kurii Diecezjalnej w Katowicach otrzymał polecenie budowy plebanii. W 1954 roku rozbierał obiekty kościelne w Zarzeczu (zalew goczałkowicki) i przenosił je do Drogomyśla. 1 września 1954 przystąpił do budowy kościoła, probostwa i zabudowań gospodarczych w Drogomyślu. Władze państwowe anulowały swoje zezwolenie, a kuria katowicka nakazała zaprzestać budowy.

11 czerwca 1955 ks. Łowisz został odwołany przez wikariusza kapitulnego J. Piskorza i skierowany do parafii MB Królowej Różańca św. w Łaziskach Górnych. Od 10 kwietnia 1953 przebywał w Nowym Bytomiu, w parafii św. Pawła. 31 sierpnia 1956 zaczął administrować parafią pw. św. Józefa Robotnika w Nieboczowach. W latach 1957—1959 rozbudował tu kościół i urządził jego wnętrze. W 1986 roku poprosił o emeryturę. Ks. Łowisz zamieszkał na emeryturze w prywatnym domu na terenie parafii Zawada, w pobliżu kościoła. Msze św., za zezwoleniem abpa Damiana Zimonia, sprawował w domu. Zmarł 24 maja 1993 w Zawadzie. Pogrzeb odbył się 26 maja 1993, w kościele parafialnym Podwyższenia Świętego Krzyża w Zawadzie.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Stanisława Łowisza; Schematyzm 1947-1986; H. Olszar, Nekrolog, WA 1993, nr 5, s. 251-255; M. Wójtowicz, Z partyzanckich bezdroży na drogę duszpasterstwa (cz. I), „Formacja". (Dwutygodnik lokalny. Chybie — Strumień), nr 13 (85) z 5 VII 1991; GN R. 70:1993, nr 24 (13 VI), s. 10.