Łowisz Stanisław

Łowisz Stanisław (1920-1993)

Urodził się 22 grudnia 1920 w Starem Bystrem na terenie parafii Miętustwo, w powiecie nowotarskim. Jego rodzice, Hieronim i Katarzyna z d. Wetula, posiadali gospodarstwo rolne. W 1935 roku został przyjęty do Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. Po wybuchu wojny przerwał naukę i pracował w gospodarstwie rodziców. Zimą 1940 roku został aresztowany pod zarzutem posiadania broni. Zwolniony, musiał się ukrywać. W styczniu 1941 roku ukończył praktyczny kurs biurowy, a następnie półroczny kurs handlowy w ramach Publicznej Polskiej Szkoły Handlowej w Nowym Targu. Od 1943 roku należał do Związku Walki Zbrojnej. Był adiutantem Bolesława Duszy, pseudonim „Szarota". Pracując w urzędzie niemieckim przygotowywał fałszywe dokumenty. Z tego powodu musiał uciekać.

Ukrywał się w Jasiennej u krewnych, w powiecie nowosądeckim. Tam pomagał w pracy w gospodarstwie. Tutaj też należał do grupy „Sępa", która działała w ramach tajnej organizacji Batalionów Chłopskich. Po ukończeniu wojny wrócił do rodzinnego domu i ujawnił na posterunku MO w Cichem swoją działalność w czasie okupacji. Dokończył naukę w zakresie szkoły średniej, maturę zdał w czerwcu 1945 roku w Nowym Targu. Następnie wyjechał do Zabrza, gdzie pracował w PZU. We wrześniu 1945 roku zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Został przyjęty i razem z innymi klerykami tymczasowo zamieszkał w domu Księży Misjonarzy na Stradomiu. Na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskał magisterium po przedstawieniu pracy nt. Palestyna za czasów Chrystusa. Święcenia kapłańskie z rąk bpa S. Adamskiego przyjął 25 czerwca 1950 w katedrze pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach.

Ks. Stanisław Łowisz został skierowany do Pszowa. Na prośbę proboszcza, ks. Mikołaja Knosały, obsługiwał kościół filialny w Zawadzie. Wybudował tu probostwo, otynkował kościół z zewnątrz, urządził ogrzewanie i wstawił ławki. Kolejny dekret z 28 kwietnia 1953 posłał go w charakterze tymczasowego administratora do parafii św. Barbary w Strumieniu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Z kurii diecezjalnej w Katowicach otrzymał polecenie budowy plebanii. W 1954 roku rozbierał obiekty kościelne w Zarzeczu (Zalew Goczałkowicki) i przenosił je do Drogomyśla. 1 września 1954 przystąpił do budowy kościoła, probostwa i zabudowań gospodarczych w Drogomyślu. Władze państwowe anulowały swoje zezwolenie, a kuria katowicka nakazała zaprzestać budowy.

11 czerwca 1955 ks. Łowisz został odwołany przez wikariusza kapitulnego J. Piskorza i skierowany do parafii MB Królowej Różańca Św. w Łaziskach Górnych. Od 10 kwietnia 1953 przebywał w Nowym Bytomiu, w parafii św. Pawła. 31 sierpnia 1956 zaczął administrować parafią św. Józefa Robotnika w Nieboczowach. W latach 1957-1959 rozbudował tu kościół i urządził jego wnętrze. W 1986 roku poprosił o emeryturę. Ks. Łowisz zamieszkał w prywatnym domu na terenie parafii Zawada, w pobliżu kościoła. Msze św., za zezwoleniem abpa Damiana Zimonia, sprawował w domu. Zmarł 24 maja 1993 w Zawadzie. Pogrzeb odbył się 26 maja 1993 w kościele pw. Podwyższenia Krzyża w Zawadzie.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Stanisława Łowisza; Schematyzm 1947-1986; H. Olszar, Nekrolog, WA 1993, nr 5, s. 251-255; M. Wójtowicz, Z partyzanckich bezdroży na drogę duszpasterstwa (cz. I), „Formacja". (Dwutygodnik lokalny. Chybie — Strumień) 1991, nr 13; GN 1993, nr 24.