Zubert Bronisław

Bronisław Zubert OFM (1935-2015), imię zakonne Wenanty

Urodził się 20 kwietnia 1935 roku w Ochojcu (powiat Katowice) w rodzinie Józefa i Marii zd. Rydzek.Po dwóch tygodniach został ochrzczony w kościele parafialnym Najświętszego Serca Pana Jezusa w Piotrowicach,otrzymując imię Bronisław. W kilka miesięcy po Jego urodzeniu rodzina Zybertów przeprowadziła się do Panewnik. Miał dwóch braci i siostrę. W 1941 roku rozpoczął edukację w Szkole Podstawowej w Panewnikach,gdzie uczono w języku niemieckim. W czasie nauki szkolnej pilnie uczęszczał na naukę religii przygotowując się do I komunii św. i do sakramentu bierzmowania,którego udzielił mu bp Stanisław Adamski. Należał także do Krucjaty Eucharystycznej. W latach 1948-1950 uczył się w Niższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Nysie. Do nowicjatu franciszkańskiej Prowincji Wniebowzięcia NMP wstąpił 20 sierpnia 1952 roku i otrzymał wtedy zakonne imię Wenanty oraz habit franciszkański.Pierwszą profesję zakonną złożył 25 sierpnia 1953.

Kolejne lata 1953-1959 to okres studiów. Najpierw od 1953-1955 studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Opolu, teologiczne w latach 1955-1959 w Wyższym Seminarium swojej macierzystej prowincji zakonnej w Katowicach-Panewnikach. Śluby wieczyste złożył 15 grudnia 1956 w kościele św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP w Panewnikach , gdzie także 14 VIII 1958 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Herberta Bednorza. Przełożeni dostrzegając jego zdolności skierowali Go już w 1959 roku na studia specjalistyczne z zakresu prawa kanonicznego na Katolicki Uniwersytet Lubelski. Stopień magistra prawa kanonicznego uzyskał na podstawie pracy "Przeszkoda wieku do małżeństwa w prawie żydowskim,rzymskim i germańskim" napisanej pod kierunkiem ks.prof. dr hab. Józefa Rybczyka oraz po zdaniu egzaminu magisterskiego w dniu 16 XI 1962. Pracę doktorską pt. "Małżeńska przeszkoda wieku w prawodawstwie Kościoła Zachodniego do Soboru Trydenckiego" napisał pod kierunkiem tego samego profesora i obronił 13 XII 1967.

W swojej późniejszej karierze naukowej był trzykrotnie stypendystą Fundacji Aleksandra Humboldta w Instytucie Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologii Uniwersytetu Ludwiga Maksymiliana w Monachium oraz na Katolickim Uniwersytecie w Nijmegen(Holandia). Habilitował się w 1981 na podstawie dorobku naukowego oraz pracy " Wiedza konieczna o heteroseksualności i trwałości małżeństwa w nauce prawa kanonicznego i jurysprudencji(1517-1917). Studium historyczno-prawne". Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1992 roku. Od 1996 roku był profesorem zwyczajnym KUL-u. Tam też był kierownikiem Katedry Prawa Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz przez jakiś czas pełnił obowiązki kierownika Katedry Prawa o Sakramentach Świętych na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji. W latach 1994-2005 był kierownikiem Katedry Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologii Uniwersytetu Opolskiego. Chętnie podejmował pracę dydaktyczną na KUL przez 40 lat, w Wyższym Seminarium Duchownym w Katowicach-Panewnikach przez 36 lat (1979-2015), 14 lat w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach (1985-1999), 17 lat na filialnym Wydziale Teologii KUL w Katowicach (1988-2004), przez 2 lata w Spiskiej Kapitule na Słowacji(1996-1998) oraz na studium Uniwersytetu Ołomunieckiego w Velehradzie w Czechach(1998-2000). Jako emerytowany profesor podjął pracę w Wyższej Szkole Finansów i Prawa w Bielsku-Białej i do lutego 2015 roku był tam kierownikiem Katedry Państwa i Prawa oraz członkiem Senatu Uczelni. W 2011 roku został doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Petera Pazmanya w Budapeszcie.

Był członkiem wielu towarzystw naukowych w Polsce i zagranicą: Towarzystwa Naukowego KUL,Towarzystwa Kanonistów Polskich, Societas Humboldtiana Polonorum z siedzibą w Poznaniu, Consotiatio Internationalis pro Studio Iuris Canonici Promovendo(Rzym) oraz Iuris Medii Aevi Consotiatio(Waszyngton-Monachium). Pod jego kierunkiem powstało siedem prac doktorskich z zakresu prawa sakramentów. Władał biegle językiem niemieckim. W 2001 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej doceniając Jego wkład w dziedzinie nauki nadał mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a 29 września 2008 odznaczył Medalem za Długoletnią Służbę. O. Wenanty Zubert do końca życia mieszkał w klasztorze franciszkańskim w Panewnikach. Zmarł 30 maja 2015 na wyspie Karpathos w Grecji, podczas wyjazdu wypoczynkowego. Jego pogrzeb odbył się 20 czerwca 2015 w bazylice franciszkanów w Panewnikach. Ceremoniom pogrzebowym i mszy św. przewodniczył abp Damian Zimoń, przy licznym udziale duchowieństwa, współbraci, wiernych i przedstawicieli władz uczelnianych,zwłaszcza KUL, mowę pogrzebową wygłosił o.prof.dr hab. Sławomir Ledwoń. O. Wenanty został pogrzebany w kwaterze ojców franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie.

Bibliografia

patrz: [1]; foto: Franciszkanie - Panewniki