Skowronek Jan: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Skowronek Jan (1910-1974)==
==Skowronek Jan (1910-1974)==


Urodził się 8 lipca 1910 w Piekarach Śląskich. Był synem Józefa i Marty z d. Foks. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w Komunalnym Gimnazjum Klasycznym w Szarleju. W 1931 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Napisał pracę magisterską: „Idea centralizacji kultu w prawodawstwie Starego Testamentu (zarys egzegetyczno-historyczny), którą obronił 8 sierpnia 1936. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1936 w katedrze [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]] z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]].  
Urodził się 8 lipca 1910 w Piekarach Śląskich w rodzinie Józefa i Marty z d. Foks. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w Komunalnym Gimnazjum Klasycznym w Szarleju. W 1931 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Napisał pracę magisterską: '' Idea centralizacji kultu w prawodawstwie Starego Testamentu (zarys egzegetyczno-historyczny)'', którą obronił 8 sierpnia 1936. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1936 w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]] z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]].  


Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]]. We wrześniu 1936 roku objął stanowisko katechety w Gimnazjum Klasycznym Męskim w Chorzowie. Pełnił posługę jako: katecheta w Państwowym Gimnazjum w Chorzowie (od 1 lipca 1936) i jednocześnie jako kapelan harcerski hufca męskiego w Chorzowie (od 22 marca 1937) i później także hufca żeńskiego (od 24 czerwca 1938). Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Rzymie. Rozpoczął tam studia na Wydziale Misjologii Uniwersytetu Gregoriańskiego. Jesienią 1940 roku przeniósł się do Hiszpanii i kontynuował studia na uniwersytecie papieskim w Santander, gdzie uzyskał doktorat z teologii. W 1941 roku wyjechał do Chile. W stolicy tego kraju – Santiago de Chile – przyjął obowiązki pracownika naukowego uniwersytetu katolickiego. Na Wydziale Teologicznym wykładał teologię moralną i Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, na Wydziale Medycznym – etykę lekarską i na Wydziale Filozoficznym – historię Kościoła. Prowadził ponadto wykłady z psychologii. Komisja Episkopatu Chile zamianowała go asystentem Akcji Katolickiej dla młodzieży żeńskiej. W 1946 roku chilijski kard. Józef Maria Caro Rodriguez zwrócił się do ówczesnego sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej kard. Jana Chrzciciela Montiniego z prośbą o interwencję u biskupa katowickiego w sprawie dalszego pobytu ks. Jana Skowronka w Chile.  
Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]]. We wrześniu 1936 roku objął stanowisko katechety w Gimnazjum Klasycznym Męskim w Chorzowie. Pełnił posługę jako: katecheta w Państwowym Gimnazjum w Chorzowie (od 1 lipca 1936) i jednocześnie jako kapelan harcerski hufca męskiego w Chorzowie (od 22 marca 1937) i później także hufca żeńskiego (od 24 czerwca 1938). Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Rzymie. Rozpoczął tam studia na Wydziale Misjologii Uniwersytetu Gregoriańskiego. Jesienią 1940 roku przeniósł się do Hiszpanii i kontynuował studia na uniwersytecie papieskim w Santander, gdzie uzyskał doktorat z teologii. W 1941 roku wyjechał do Chile. W stolicy tego kraju – Santiago de Chile – przyjął obowiązki pracownika naukowego uniwersytetu katolickiego. Na Wydziale Teologicznym wykładał teologię moralną i Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, na Wydziale Medycznym – etykę lekarską i na Wydziale Filozoficznym – historię Kościoła. Prowadził ponadto wykłady z psychologii. Komisja Episkopatu Chile zamianowała go asystentem Akcji Katolickiej dla młodzieży żeńskiej. W 1946 roku chilijski kard. Józef Maria Caro Rodriguez zwrócił się do ówczesnego sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej kard. Jana Chrzciciela Montiniego z prośbą o interwencję u biskupa katowickiego w sprawie dalszego pobytu ks. Jana Skowronka w Chile.  


Po otrzymaniu zgody bpa S. Adamskiego ks. Skowronek pozostał na stanowisku pracownika naukowego i nadal wypełniał powierzone mu obowiązki duszpasterskie. Był wówczas ponadto kapelanem kliniki uniwersyteckiej, kapelanem więzienia i rektorem kościoła akademickiego. Udzielał się także w duszpasterstwie wojskowym oraz na polu charytatywnym, pracował w stowarzyszeniach młodzieżowych i wśród emigracji polskiej. Wiele podróżował. W styczniu 1947 roku został mianowany wicerektorem uniwersytetu w Santiago de Chile. Nadal kontynuował pracę naukową: był profesorem prawa kanonicznego na wydziale prawa, historii Kościoła na filozofii oraz dogmatyki na wydziale architektury, przemysłu i handlu. 23 grudnia 1969 został kanonikiem honorowym kapituły katedralnej w Katowicach. Ks. Jan Skowronek zmarł nagle 17 sierpnia 1974 w szpitalu w Santiago de Chile. Został pochowany w Santiago de Chile.
Po otrzymaniu zgody bpa S. Adamskiego ks. Skowronek pozostał na stanowisku pracownika naukowego i nadal wypełniał powierzone mu obowiązki duszpasterskie. Był wówczas ponadto kapelanem kliniki uniwersyteckiej, kapelanem więzienia i rektorem kościoła akademickiego. Udzielał się także w duszpasterstwie wojskowym oraz na polu charytatywnym, pracował w stowarzyszeniach młodzieżowych i wśród emigracji polskiej. Wiele podróżował. W styczniu 1947 roku został mianowany wicerektorem uniwersytetu w Santiago de Chile. Nadal kontynuował pracę naukową: był profesorem prawa kanonicznego na wydziale prawa, historii Kościoła na filozofii oraz dogmatyki na wydziale architektury, przemysłu i handlu. 23 grudnia 1969 został kanonikiem honorowym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Katedralnej w Katowicach]]. Zmarł nagle 17 sierpnia 1974 w szpitalu w Santiago de Chile. Został pochowany w Santiago de Chile.


==Bibliografia==
==Bibliografia==
AAKat. Akta personalne ks. Jana Skowronka; S. Puchała, Duszpasterstwo akademickie w diecezji katowickiej w latach 1947-1992, s. 157.  
AAKat. Akta personalne ks. Jana Skowronka; S. Puchała, Duszpasterstwo akademickie w diecezji katowickiej w latach 1947-1992, s. 157; Skowronek Jan (hasło), [w:] Piekarzanie. Leksykon mieszkańców Piekar Śląskich, red. H. Gawlik, J. Grajewska-Wróbel, L. Wostal, Z. Bogacki, Piekary Śląskie 2010, s. 221-222.   


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - S]]
[[Kategoria:Biografie - S|Skowronek Jan]]
[[Kategoria:Naukowcy]]

Aktualna wersja na dzień 11:24, 30 kwi 2020

Skowronek Jan (1910-1974)

Urodził się 8 lipca 1910 w Piekarach Śląskich w rodzinie Józefa i Marty z d. Foks. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w Komunalnym Gimnazjum Klasycznym w Szarleju. W 1931 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Napisał pracę magisterską: Idea centralizacji kultu w prawodawstwie Starego Testamentu (zarys egzegetyczno-historyczny), którą obronił 8 sierpnia 1936. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1936 w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.

Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafii św. Marii Magdaleny w Tychach. We wrześniu 1936 roku objął stanowisko katechety w Gimnazjum Klasycznym Męskim w Chorzowie. Pełnił posługę jako: katecheta w Państwowym Gimnazjum w Chorzowie (od 1 lipca 1936) i jednocześnie jako kapelan harcerski hufca męskiego w Chorzowie (od 22 marca 1937) i później także hufca żeńskiego (od 24 czerwca 1938). Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Rzymie. Rozpoczął tam studia na Wydziale Misjologii Uniwersytetu Gregoriańskiego. Jesienią 1940 roku przeniósł się do Hiszpanii i kontynuował studia na uniwersytecie papieskim w Santander, gdzie uzyskał doktorat z teologii. W 1941 roku wyjechał do Chile. W stolicy tego kraju – Santiago de Chile – przyjął obowiązki pracownika naukowego uniwersytetu katolickiego. Na Wydziale Teologicznym wykładał teologię moralną i Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, na Wydziale Medycznym – etykę lekarską i na Wydziale Filozoficznym – historię Kościoła. Prowadził ponadto wykłady z psychologii. Komisja Episkopatu Chile zamianowała go asystentem Akcji Katolickiej dla młodzieży żeńskiej. W 1946 roku chilijski kard. Józef Maria Caro Rodriguez zwrócił się do ówczesnego sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej kard. Jana Chrzciciela Montiniego z prośbą o interwencję u biskupa katowickiego w sprawie dalszego pobytu ks. Jana Skowronka w Chile.

Po otrzymaniu zgody bpa S. Adamskiego ks. Skowronek pozostał na stanowisku pracownika naukowego i nadal wypełniał powierzone mu obowiązki duszpasterskie. Był wówczas ponadto kapelanem kliniki uniwersyteckiej, kapelanem więzienia i rektorem kościoła akademickiego. Udzielał się także w duszpasterstwie wojskowym oraz na polu charytatywnym, pracował w stowarzyszeniach młodzieżowych i wśród emigracji polskiej. Wiele podróżował. W styczniu 1947 roku został mianowany wicerektorem uniwersytetu w Santiago de Chile. Nadal kontynuował pracę naukową: był profesorem prawa kanonicznego na wydziale prawa, historii Kościoła na filozofii oraz dogmatyki na wydziale architektury, przemysłu i handlu. 23 grudnia 1969 został kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Katowicach. Zmarł nagle 17 sierpnia 1974 w szpitalu w Santiago de Chile. Został pochowany w Santiago de Chile.

Bibliografia

AAKat. Akta personalne ks. Jana Skowronka; S. Puchała, Duszpasterstwo akademickie w diecezji katowickiej w latach 1947-1992, s. 157; Skowronek Jan (hasło), [w:] Piekarzanie. Leksykon mieszkańców Piekar Śląskich, red. H. Gawlik, J. Grajewska-Wróbel, L. Wostal, Z. Bogacki, Piekary Śląskie 2010, s. 221-222.