Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
[[Grafika:Myslowice NSPJ wnetrze1.jpg|right|thumb|250px]]
[[Grafika:Myslowice NSPJ wnetrze1.jpg|right|thumb|250px]]


W swojej monografii ks. [[Kudera Jan|Jan Kudera]] pisze, że wiosną 1857 roku, w kościele parafialnym Najświętszej Marii Panny należało przeprowadzić remont. Najdroższym wydatkiem było pokrycie dachu. W związku z tym remontem, proboszcz we wrześniu 1858 roku, zaczął prowadzić rozmowy z patronem, w których poruszył kwestię budowy nowego kościoła. Patron, protestant Thiele Winkler zadeklarował gotowość wsparcia finansowego przy budowie nowego kościoła pod warunkiem, że stary kościół zostanie odstąpiony protestantom. Proboszcz Markiewka zgodził się na  ten warunek. W 1857 roku parafia przeprowadziła remont kościoła, ale  parafianie nie zgodzili się na odstąpienie kościoła protestantom. Stary kościół jednak był zbyt mały wobec rosnącej systematycznie ludności (Mysłowice liczyły wówczas 9 tys. mieszkańców).  
W swojej monografii ks. [[Kudera Jan|Jan Kudera]] pisał, że wiosną 1857 roku, w kościele parafialnym Najświętszej Marii Panny należało przeprowadzić remont. Najdroższym wydatkiem było pokrycie dachu. W związku z planowanym remontem, we wrześniu 1858 roku, proboszcz  przeprowadził rozmowy z patronem- protestantem Winklerem Thiele, w których poruszył kwestię budowy nowego kościoła. Tenże zadeklarował gotowość wsparcia finansowego przy budowie nowego kościoła pod warunkiem, że istniejący zostanie odstąpiony protestantom. Proboszcz Markiewka zgodził się na  ten warunek. W 1857 roku parafia przeprowadziła remont kościoła, ale  parafianie nie zgodzili się na odstąpienie kościoła protestantom. Stary kościół jednak był zbyt mały wobec rosnącej systematycznie ludności (Mysłowice liczyły wówczas 9 tys. mieszkańców).  


1 sierpnia 1857, starosta Bytomia von Tieschowitz zarządził konferencję na wniosek ks. Markiewki i polecił na ten dzień sporządzić rysunek i kosztorys. Nie doszło jednak do porozumienia z patronem, gdyż ten nie poczuwał się do obowiązku budowy drugiego kościoła. Problemem było także to, że ks. Markiewka nie miał pomysłu, jak zdobyć dodatkowe fundusze. Ks. Markiewka zmarł 29 marca 1859, a jego następca ks. Troska nie zrobił niczego nowego w sprawie budowy kościoła. Jedyne co uczynił, to w swoim testamencie pozostawił na nowy kościół sumę w wysokości 400 talarów. Po śmierci w 1867 roku, próbowano rozwiązać problem zbyt dużej liczby parafian i w 1868 roku podzielono parafie, oddzielając  Roździeń i Szopienice - tworząc nową parafię. W ten sposób do parafii roździeńskiej przyłączono 4 tys.  parafian, w mysłowickiej parafii pozostało 8tys. Jednak nadal liczba ta była za duża. Następca ks. Troski, ks. Kleemann, zaczął zbierać fundusze i dokładał wszelkich starań aby nowy kościół został wybudowany. Przeszkodził on w budowie nowego kościoła w Brzezince w 1872 roku, twierdząc, że pierwszeństwo przysługuje Mysłowicom. W ten sposób również ofiary i podatki z Brzezinki były przeznaczone na budowę kościoła w Mysłowicach.
1 sierpnia 1857, na wniosek ks. Markiewki starosta Bytomia von Tieschowitz zwołał konferencję polecając sporządzić rysunek i kosztorys budowy nowego kościoła. Nie doszło jednak do porozumienia z patronem, gdyż ten nie poczuwał się do obowiązku budowy drugiego kościoła. Ks. Markiewka zmarł 29 marca 1859. Również w czasie urzędowania jego następcy ks. Troska, problem budowy kościoła nie został rozwiązany. Ks. Troska zapisał w testamencie na ten cel donację w wysokości 400 talarów. Po jego śmierci w 1867 roku, próbowano rozwiązać problem zbyt dużej liczby parafian i w 1868 roku podzielono sąsiednią parafię. W wyniku czego powstały dwie samodzielne stacje duszpasterskie: Roździeń i Szopienice. W ten sposób do parafii roździeńskiej przyłączono 4 tys.  wiernych z Mysłowic.  w mysłowickiej parafii pozostało 8 tys. Jednak wobec stale zwiększającej się liczby parafian (w 1868 roku - liczyła 8 tys. wiernych) następca ks. Troski, ks. Kleemann, rozpoczął zbieranie funduszy przeznaczonych na sfinansowanie budowy kościoła. Sprawa była poważna gdyż proboszcz mysłowicki w 1872 roku  przeszkodził w budowie nowego kościoła w Brzezince, twierdząc, że pierwszeństwo przysługuje Mysłowicom. W wyniku czego ofiary i podatki z Brzezinki przeznaczono na budowę kościoła w Mysłowicach.




Ks. Kleemann zlecił architektowi w Bytomiu zrobienie rysunku. Architekt wykonał plan kościoła w stylu neogotyckim, którego budowa miała kosztować 260 tys.  marek. W październiku 1883 roku projekt wraz z uchwałą zarządu został przesłany patronowi. 3 kwietnia 1885 ks. Kleemann przyjął propozycję patrona, który zadeklarował że przeznaczy 90.tys.  marek. Na dzień 12 listopada 1885  kuria wrocławska wydelegowała do Mysłowic biskupiego komisarza ks. Marksa z Miechowic. Nie doszło jednak do porozumienia. 18 grudnia 1885 rejencja zawyrokowała, że patron nie jest zobowiązany do zapłaty na kościół. Z rozkazu władzy biskupiej zgłoszono rekurs do ministra, który miał zadecydować o potrzebie budowy kościoła. Dopiero 14 stycznia 1887 rejencja zawyrokowała na korzyść ks. Kleemanna. 14 kwietnia 1887, projekt został poprawiony a 30 grudnia władze rejencji zezwoliły na rozpoczęcie prac przy budowie kościoła. Budowę rozpoczęto 19 kwietnia 1888. Następca ks. Kleemanna - ks. Klaszka przewidując koniec budowy na lipiec 1891, zaprosił biskupa [[Kopp Georg|Koppa]] na konsekrację. 17 września 1891 kościół został poświęcony przez ks. dziekana [[Michalski Józef|Michalskiego]] z Lipin, a latem 1895 roku konsekrowany przez kardynała [[Kopp Georg|Koppa]] .
Na wniosek ks. Kleemanna kościół zaprojektował architekt Berger z Bytomia. Jego budowa miała kosztować 260 tys.  marek. W październiku 1883 roku projekt wraz z uchwałą zarządu przesłano patronowi. 3 kwietnia 1885 ks. Kleemann przyjął propozycję patrona, który zadeklarował że przeznaczy na cel budowy 90.tys.  marek. 12 listopada 1885  kuria wrocławska wydelegowała do Mysłowic biskupiego komisarza ks. Marksa z Miechowic. Nie doszło jednak do porozumienia między władzą kościelną a świecką. 18 grudnia 1885 rejencja zawyrokowała, że patron nie był zobowiązany do pokrycia kosztów związanych z budową kościoła. Z nakazu władzy biskupiej zgłoszono rekurs do ministra, który miał ostatecznie zdecydować o podziale kosztów. 14 stycznia 1887 rejencja wydała korzystny dla władzy kościelnej wyrok. 14 kwietnia 1887, projekt został poprawiony a 30 grudnia władze rejencji zezwoliły na rozpoczęcie prac przy budowie kościoła. Konstruktorem mianowano Müllera.  Rozpoczęto ją 19 kwietnia 1888. Następca ks. Kleemanna - ks. Klaszka przewidując koniec budowy na lipiec 1891, zaprosił biskupa [[Kopp Georg|Koppa]] na konsekrację. 17 września 1891 kościół został poświęcony przez ks. dziekana [[Michalski Józef|Michalskiego]] z Lipin, a latem 1895 roku konsekrowany przez kardynała [[Kopp Georg|Koppa]] .Kościół jest zbudowany z czerwonej cegły. Jest budowlą neogotycką, trójnawową z 70-metrową wieżą.  


Kościół został zaprojektowany przez architekta Bergera, zaś konstruktorem był Müller. W latach 1928/1929 kościół potrzebował już renowacji. Wystrojem wnętrza zajął się Zygmunt Greinert, a robotami mularskimi - Królik.  
W latach 1928/1929 kościół potrzebował już renowacji. Wystrojem wnętrza zajął się Zygmunt Greinert, a robotami mularskimi - Królik.  


Kościół jest zbudowany z czerwonej cegły. Jest budowlą neogotycką, trójnawową z 70-metrową wieżą. Kolejny kapitalny remont przeprowadzono w latach 1971-1975, podczas którego zostało przebudowane prezbiterium oraz została założona pod sklepieniem metalowa siatka ochronna w celu ochrony kościoła przed szkodami górniczymi. Po skonfiskowaniu dzwonów przez Niemców podczas II wojny światowej, 19 marca 1978 zostały poświęcone nowe dzwony. Prace renowacyjne wokół kościoła i w jego wnętrzu trwają nadal.  
Kolejny kapitalny remont przeprowadzono w latach 1971-1975. Wtenczas przebudowano prezbiterium oraz założono pod sklepieniem metalowa siatkę ochronną w celu ochrony kościoła przed szkodami górniczymi. 19 marca 1978 zostały poświęcone nowe dzwony (stare zostały skonfiskowane przez Niemców w czasie II wojny światowej). Prace renowacyjne wokół kościoła i w jego wnętrzu trwają nadal.  


*[[Cmentarz - Mysłowice]]
*[[Cmentarz - Mysłowice]]

Wersja z 17:58, 25 maj 2010

Myslowice NSPJ11.jpg
Myslowice NSPJ wnetrze1.jpg

W swojej monografii ks. Jan Kudera pisał, że wiosną 1857 roku, w kościele parafialnym Najświętszej Marii Panny należało przeprowadzić remont. Najdroższym wydatkiem było pokrycie dachu. W związku z planowanym remontem, we wrześniu 1858 roku, proboszcz przeprowadził rozmowy z patronem- protestantem Winklerem Thiele, w których poruszył kwestię budowy nowego kościoła. Tenże zadeklarował gotowość wsparcia finansowego przy budowie nowego kościoła pod warunkiem, że istniejący zostanie odstąpiony protestantom. Proboszcz Markiewka zgodził się na ten warunek. W 1857 roku parafia przeprowadziła remont kościoła, ale parafianie nie zgodzili się na odstąpienie kościoła protestantom. Stary kościół jednak był zbyt mały wobec rosnącej systematycznie ludności (Mysłowice liczyły wówczas 9 tys. mieszkańców).

1 sierpnia 1857, na wniosek ks. Markiewki starosta Bytomia von Tieschowitz zwołał konferencję polecając sporządzić rysunek i kosztorys budowy nowego kościoła. Nie doszło jednak do porozumienia z patronem, gdyż ten nie poczuwał się do obowiązku budowy drugiego kościoła. Ks. Markiewka zmarł 29 marca 1859. Również w czasie urzędowania jego następcy ks. Troska, problem budowy kościoła nie został rozwiązany. Ks. Troska zapisał w testamencie na ten cel donację w wysokości 400 talarów. Po jego śmierci w 1867 roku, próbowano rozwiązać problem zbyt dużej liczby parafian i w 1868 roku podzielono sąsiednią parafię. W wyniku czego powstały dwie samodzielne stacje duszpasterskie: Roździeń i Szopienice. W ten sposób do parafii roździeńskiej przyłączono 4 tys. wiernych z Mysłowic. w mysłowickiej parafii pozostało 8 tys. Jednak wobec stale zwiększającej się liczby parafian (w 1868 roku - liczyła 8 tys. wiernych) następca ks. Troski, ks. Kleemann, rozpoczął zbieranie funduszy przeznaczonych na sfinansowanie budowy kościoła. Sprawa była poważna gdyż proboszcz mysłowicki w 1872 roku przeszkodził w budowie nowego kościoła w Brzezince, twierdząc, że pierwszeństwo przysługuje Mysłowicom. W wyniku czego ofiary i podatki z Brzezinki przeznaczono na budowę kościoła w Mysłowicach.


Na wniosek ks. Kleemanna kościół zaprojektował architekt Berger z Bytomia. Jego budowa miała kosztować 260 tys. marek. W październiku 1883 roku projekt wraz z uchwałą zarządu przesłano patronowi. 3 kwietnia 1885 ks. Kleemann przyjął propozycję patrona, który zadeklarował że przeznaczy na cel budowy 90.tys. marek. 12 listopada 1885 kuria wrocławska wydelegowała do Mysłowic biskupiego komisarza ks. Marksa z Miechowic. Nie doszło jednak do porozumienia między władzą kościelną a świecką. 18 grudnia 1885 rejencja zawyrokowała, że patron nie był zobowiązany do pokrycia kosztów związanych z budową kościoła. Z nakazu władzy biskupiej zgłoszono rekurs do ministra, który miał ostatecznie zdecydować o podziale kosztów. 14 stycznia 1887 rejencja wydała korzystny dla władzy kościelnej wyrok. 14 kwietnia 1887, projekt został poprawiony a 30 grudnia władze rejencji zezwoliły na rozpoczęcie prac przy budowie kościoła. Konstruktorem mianowano Müllera. Rozpoczęto ją 19 kwietnia 1888. Następca ks. Kleemanna - ks. Klaszka przewidując koniec budowy na lipiec 1891, zaprosił biskupa Koppa na konsekrację. 17 września 1891 kościół został poświęcony przez ks. dziekana Michalskiego z Lipin, a latem 1895 roku konsekrowany przez kardynała Koppa .Kościół jest zbudowany z czerwonej cegły. Jest budowlą neogotycką, trójnawową z 70-metrową wieżą.

W latach 1928/1929 kościół potrzebował już renowacji. Wystrojem wnętrza zajął się Zygmunt Greinert, a robotami mularskimi - Królik.

Kolejny kapitalny remont przeprowadzono w latach 1971-1975. Wtenczas przebudowano prezbiterium oraz założono pod sklepieniem metalowa siatkę ochronną w celu ochrony kościoła przed szkodami górniczymi. 19 marca 1978 zostały poświęcone nowe dzwony (stare zostały skonfiskowane przez Niemców w czasie II wojny światowej). Prace renowacyjne wokół kościoła i w jego wnętrzu trwają nadal.

Proboszczowie

Bibliografia

Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 204; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 188.

p • d • e
Organizacja Kościoła na Górnym Śląsku
Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Najświętszego_Serca_Pana_Jezusa_w_Mysłowicach&oldid=34329”