Parafia św. Mikołaja w Reptach Śląskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
Miejscowość Repty Śląskie stanowi jedną z dzielnic Tarnowskich Gór. Pierwsza historyczna wzmianka dotycząca Reptach została zamieszczona w bulli Innocentego III (1198 – 1216), wystawionej 12 sierpnia  1201 w Senji. We wspomnianym dokumencie papież zatwierdził ziemie należące do Premonstratensów z klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu. Książę Mieszko Stary, brat Bolesława Kędzierzawego podarował zakonowi część swoich posiadłości leżących w ziemi bytomskiej. Początkowo do parafii należały:  Stare Tarnowice, Bobrowniki, Ptakowice, Stolarzowice, Lasowice, Sowice, Opatowice, Rybna, Pniowice; a także powstałe później Tarnowskie Góry. Parafia uległa kilkakrotnemu podziałowi terytorialnemu. W 1415 roku zostały przy niej tylko Ptakowice, Bobrowniki i Stolarzowice. Na polach leżących nieopodal ostatniej w wymienionych osad w XVII wieku powstała wieś Górniki. W 1911 roku od Rept odłączyły się Bobrowniki, które stały się samodzielną parafią. Z nastaniem II Rzeczpospolitej i podziałem Górnego Śląska, Ptakowice weszły w skład parafii w Zbrosławicach. W 1926 roku zaś Stolarzowice z Górnikami stały się osobną jednostką parafialną z kościołem pod wezwaniem Chrystusa Króla Wszechświata w Stolarzowicach.  
Miejscowość Repty Śląskie stanowi jedną z dzielnic Tarnowskich Gór. Pierwsza historyczna wzmianka dotycząca osady została zamieszczona w bulli Innocentego III (1198 – 1216), wystawionej 12 sierpnia  1201 w Senji. We wspomnianym dokumencie papież zatwierdził ziemie należące do Premonstratensów z klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu. Książę Mieszko Stary, brat Bolesława Kędzierzawego podarował zakonowi część swoich posiadłości leżących w ziemi bytomskiej. Początkowo do parafii należały:  Stare Tarnowice, Bobrowniki, Ptakowice, Stolarzowice, Lasowice, Sowice, Opatowice, Rybna, Pniowice; a także powstałe później Tarnowskie Góry. Parafia uległa kilkakrotnemu podziałowi terytorialnemu. W 1415 roku zostały przy niej tylko Ptakowice, Bobrowniki i Stolarzowice. Na polach leżących nieopodal ostatniej w wymienionych osad w XVII wieku powstała wieś Górniki. W 1911 roku od Rept odłączyły się Bobrowniki, które stały się samodzielną parafią. Z nastaniem II Rzeczpospolitej i podziałem Górnego Śląska, Ptakowice weszły w skład parafii w Zbrosławicach. W 1926 roku zaś Stolarzowice z Górnikami stały się osobną jednostką parafialną z kościołem pod wezwaniem Chrystusa Króla Wszechświata w Stolarzowicach.  


== Kościół i jego wyposażenie ==
== Kościół i jego wyposażenie ==
Przed 1323 rokiem została erygowana parafia pod wezwaniem świętego Mikołaja. Do tej pory bowiem Repty podlegały wspólnocie bytomskiej. Parafia została wspomniana w spisach świętopietrza dopiero w 1325 roku. W okresie reformacji przez jakiś czas kościół był przejęty przez ewangelików.  Edyktem z 6 marca 1629 cesarz austriacki zwrócił świątynię w Reptach  katolikom.  
Przed 1323 rokiem została erygowana parafia pod wezwaniem świętego Mikołaja. Do tej pory bowiem Repty podlegały wspólnocie bytomskiej. Parafia została wspomniana w spisach świętopietrza dopiero w 1325 roku. W okresie reformacji przez jakiś czas kościół przejęli ewangelicy.  Edyktem z 6 marca 1629 cesarz austriacki zwrócił świątynię w Reptach  katolikom.  


Pierwszy kościół, a raczej kaplica była drewniana. Dzięki fundacji krakowskiego kanonika Henryka z Rept, została zbudowana nowa świątynia, ale dokładna data jej powstania nie jest znana. W świątyni na belce tęczowej ok. 1300 roku zostały ustawione dwie rzeźby, zachowane do dnia dzisiejszego. Przedstawiały one Matkę Bożą Bolesną oraz św. Jana Ewangelistę (krzyż uległ zniszczeniu). Pierwsza z figur posiada późnobarokową polichromię; druga zaś została przemalowana współcześnie. W świątyni znajdował się również pozłacany i ozdobiony kolorowymi szkiełkami pacyfikał z relikwiami św. Mikołaja oraz kielich z 1688 roku wykonany z 14-lutowego srebra. Kościół pełnił funkcje sakralne do 1871 roku, kiedy to z powodu złego stanu technicznego zaczął zagrażać bezpieczeństwu wiernych. Dzięki staraniom proboszcza Antoniego Soboty na miejscu starej świątyni w stylu neogotyckim postawiono  nowy kościół, wykorzystując elementy wyposażenia poprzedniego (kamienne schody na wieżę, fundamenty z kamienia, ołtarze boczne obecnie obudowane drewnem). Budowę świątyni zakończono w 1872 roku. Jej fundatorem był hrabia Guido von Donnersmarck; danator również Drogi Krzyżowej. Kościół został konsekrowany 21 września 1871. Znalazły się w nim obrazy przedstawiające Matkę Bożą Bolesną, Serce Pana Jezusa oraz św. Mikołaja z klęczącymi u jego stóp trzema dziewicami oraz młodzieńcami. Ten ostatni w 1848 roku namalował krakowski artysta Wojciech Eliasz. Niezwykle ciekawe jest również malowidło z 1860 roku, przedstawiające Madonnę z Dzieciątkiem, św. Antoniego opata i św. Barbarę,  nawiązuje do malarstwa włoskiego renesansu.   
Pierwszy kościół, a raczej kaplica była drewniana. Dzięki fundacji krakowskiego kanonika Henryka z Rept, została zbudowana nowa świątynia, ale dokładna data jej powstania nie jest znana. W kościele na belce tęczowej ok. 1300 roku zostały ustawione dwie rzeźby, zachowane do dnia dzisiejszego. Przedstawiają one Matkę Bożą Bolesną oraz św. Jana Ewangelistę (krzyż uległ zniszczeniu). Pierwsza z figur posiada późnobarokową polichromię; druga zaś została przemalowana współcześnie. W świątyni znajdował się również pozłacany i ozdobiony kolorowymi szkiełkami pacyfikał z relikwiami św. Mikołaja oraz kielich z 1688 roku wykonany z 14-lutowego srebra. Kościół pełnił funkcje sakralne do 1871 roku, kiedy to z powodu złego stanu technicznego zaczął zagrażać bezpieczeństwu wiernych. Dzięki staraniom proboszcza Antoniego Soboty na miejscu starej świątyni w stylu neogotyckim postawiono  nowy kościół, wykorzystując elementy wyposażenia poprzedniego (kamienne schody na wieżę, fundamenty z kamienia, ołtarze boczne obecnie obudowane drewnem). Budowę świątyni zakończono w 1872 roku. Jej fundatorem był hrabia Guido von Donnersmarck; danator również Drogi Krzyżowej. Kościół został konsekrowany 21 września 1871. Znalazły się w nim obrazy przedstawiające Matkę Bożą Bolesną, Serce Pana Jezusa oraz św. Mikołaja z klęczącymi u jego stóp trzema dziewicami oraz młodzieńcami. Ten ostatni w 1848 roku namalował krakowski artysta Wojciech Eliasz. Niezwykle ciekawe jest również malowidło z 1860 roku, przedstawiające Madonnę z Dzieciątkiem, św. Antoniego opata i św. Barbarę,  nawiązuje do malarstwa włoskiego renesansu.   


Projektantem świątyni był architekt Heinze. Zachowały się również projekty wnętrza wykonane przez Karla Johanna Lüdeckego. W czasie II wojny światowej Niemcy skonfiskowali  dwa dzwony, pozostawiając parafii największy gotycki z 1487 roku. Ksiądz Leon Roter zakupił następnie dla parafii dwa nowe dzwony.  
Projektantem świątyni był architekt Heinze. Zachowały się również projekty wnętrza wykonane przez Karla Johanna Lüdeckego. W czasie II wojny światowej Niemcy skonfiskowali  dwa dzwony, pozostawiając parafii największy gotycki z 1487 roku. Ksiądz Leon Roter zakupił następnie dla parafii dwa nowe dzwony.  

Wersja z 21:57, 26 lis 2011

Miejscowość Repty Śląskie stanowi jedną z dzielnic Tarnowskich Gór. Pierwsza historyczna wzmianka dotycząca osady została zamieszczona w bulli Innocentego III (1198 – 1216), wystawionej 12 sierpnia 1201 w Senji. We wspomnianym dokumencie papież zatwierdził ziemie należące do Premonstratensów z klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu. Książę Mieszko Stary, brat Bolesława Kędzierzawego podarował zakonowi część swoich posiadłości leżących w ziemi bytomskiej. Początkowo do parafii należały: Stare Tarnowice, Bobrowniki, Ptakowice, Stolarzowice, Lasowice, Sowice, Opatowice, Rybna, Pniowice; a także powstałe później Tarnowskie Góry. Parafia uległa kilkakrotnemu podziałowi terytorialnemu. W 1415 roku zostały przy niej tylko Ptakowice, Bobrowniki i Stolarzowice. Na polach leżących nieopodal ostatniej w wymienionych osad w XVII wieku powstała wieś Górniki. W 1911 roku od Rept odłączyły się Bobrowniki, które stały się samodzielną parafią. Z nastaniem II Rzeczpospolitej i podziałem Górnego Śląska, Ptakowice weszły w skład parafii w Zbrosławicach. W 1926 roku zaś Stolarzowice z Górnikami stały się osobną jednostką parafialną z kościołem pod wezwaniem Chrystusa Króla Wszechświata w Stolarzowicach.

Kościół i jego wyposażenie

Przed 1323 rokiem została erygowana parafia pod wezwaniem świętego Mikołaja. Do tej pory bowiem Repty podlegały wspólnocie bytomskiej. Parafia została wspomniana w spisach świętopietrza dopiero w 1325 roku. W okresie reformacji przez jakiś czas kościół przejęli ewangelicy. Edyktem z 6 marca 1629 cesarz austriacki zwrócił świątynię w Reptach katolikom.

Pierwszy kościół, a raczej kaplica była drewniana. Dzięki fundacji krakowskiego kanonika Henryka z Rept, została zbudowana nowa świątynia, ale dokładna data jej powstania nie jest znana. W kościele na belce tęczowej ok. 1300 roku zostały ustawione dwie rzeźby, zachowane do dnia dzisiejszego. Przedstawiają one Matkę Bożą Bolesną oraz św. Jana Ewangelistę (krzyż uległ zniszczeniu). Pierwsza z figur posiada późnobarokową polichromię; druga zaś została przemalowana współcześnie. W świątyni znajdował się również pozłacany i ozdobiony kolorowymi szkiełkami pacyfikał z relikwiami św. Mikołaja oraz kielich z 1688 roku wykonany z 14-lutowego srebra. Kościół pełnił funkcje sakralne do 1871 roku, kiedy to z powodu złego stanu technicznego zaczął zagrażać bezpieczeństwu wiernych. Dzięki staraniom proboszcza Antoniego Soboty na miejscu starej świątyni w stylu neogotyckim postawiono nowy kościół, wykorzystując elementy wyposażenia poprzedniego (kamienne schody na wieżę, fundamenty z kamienia, ołtarze boczne obecnie obudowane drewnem). Budowę świątyni zakończono w 1872 roku. Jej fundatorem był hrabia Guido von Donnersmarck; danator również Drogi Krzyżowej. Kościół został konsekrowany 21 września 1871. Znalazły się w nim obrazy przedstawiające Matkę Bożą Bolesną, Serce Pana Jezusa oraz św. Mikołaja z klęczącymi u jego stóp trzema dziewicami oraz młodzieńcami. Ten ostatni w 1848 roku namalował krakowski artysta Wojciech Eliasz. Niezwykle ciekawe jest również malowidło z 1860 roku, przedstawiające Madonnę z Dzieciątkiem, św. Antoniego opata i św. Barbarę, nawiązuje do malarstwa włoskiego renesansu.

Projektantem świątyni był architekt Heinze. Zachowały się również projekty wnętrza wykonane przez Karla Johanna Lüdeckego. W czasie II wojny światowej Niemcy skonfiskowali dwa dzwony, pozostawiając parafii największy gotycki z 1487 roku. Ksiądz Leon Roter zakupił następnie dla parafii dwa nowe dzwony.

Kościół otoczony jest cmentarzem. Jego część pochodzi z czasów pierwszego kościoła; drugą na ten cel przeznaczył Guido von Donnersmark. Pochowano tutaj kilkadziesiąt ciał poległych żołnierzy niemieckich i radzieckich (bezimiennych). W 1992 roku, po reorganizacji terytorialnej Kościoła w Polsce dekanat, na terenie którego znajduje się kościół w Reptach, wszedł w skład nowo utworzonej diecezji gliwickiej.

Z 2 na 3 maja 2003 włamano się do kościoła. Skradziono wtedy dwie puszki na hostie, kielich mszalny z 1688 roku, gong, neogotyckie kadzidło, łódkę na mirrę, naczynie na wodę święconą, dwa lichtarze.

Proboszczowie

Z zachowanych dokumentów dowiadujemy się, że w 1326 roku proboszczem był ks. Witoslaus, który złożył ofiarę świętopietrza.

Bibliografia

Ks. Herbert Jeziorski, Kościoły i parafie rzymskokatolickie na ziemi tarnogórskiej, Tarnowskie Góry 2006, s. 48 – 52; kronika parafii Repty Śląskie; ttp://www.kuria.gliwice.pl/ [1.05.2011]; http://www.parafia-repty.pl/index.php?q=25&id_q=24 [1.05.2011]; Chrześcijaństwo w Tarnowskich Górach. Wystawa w Roku Jubileuszowym. Muzeum w Tarnowskich Górach 2000.

Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_św._Mikołaja_w_Reptach_Śląskich&oldid=41635”