Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rudniku: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
(dr) |
||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
Nazwa miejscowości Rudnik nawiązuje do istniejących tu w średniowieczu kopalń rudy darniowej i od ziemi którą ludzie nazywali rudawką. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1302 roku jako uposażenie księcia Przemysława oraz z rejestru [[Świętopietrze|świętopietrza]] (1447) w ramach archiprezbiteratu raciborskiego. Patronat sprawowali [[bożogrobcy]] z prepozytury św. Piotra i Pawła w Raciborzu. Rudnik wpierw był częścią parafii św. Mikołaja na Starej Wsi, a potem filią Makowa. Na stałe duszpasterz zamieszkał tu w 1820 roku. W swoich dziejach Rudnik był m.in. świadkiem przejścia wojsk króla [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] pod Wiedeń z odsieczą przeciw Turkom. | |||
==Kościół== | |||
Pierwszy drewniany kościół był wzniesiony z woli księcia Przemysława w latach 1293-1300, a konsekrowany w 1303 roku przez bpa Mikołaja. Budowę murowanego kościoła, w stylu neogotyckim, prowadzono w latach 1892 – 1893. Swoją konsekrację miał 4 czerwca 1916, a dokonał jej [[Augustin Karl|bp Karol Augustin]] z Wrocławia. W czasie wojny zniszczony i sprofanowany przez armię radziecką był po wojnie wielokrotnie remontowany. Ostatni poważniejszy remont, z całkowitą wymianą dachu kościoła wykonano w 1984 roku. W uposażeniu kościoła oprócz obrazów z XVII i XVIII wieku, monstrancji, kielichów i relikwiarzy jest zespół ołtarzy oraz witraż bożonarodzeniowy z pracowni w Bawarii (XVIII/ XIX w). | |||
Z parafii Rudnik (wieś Strzybnik) pochodzi [[Gawlina Józef|abp Józef Gawlina]]. | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Przedruk ze strony: [https://rudnik-katarzyna.pl/] | Przedruk ze strony: [https://rudnik-katarzyna.pl/] | ||
{{Kościoły i parafie diecezji opolskiej}} | |||
[[Kategoria: Kościoły i parafie diecezji opolskiej - R]] | [[Kategoria: Kościoły i parafie diecezji opolskiej - R|Rudnik]] |
Aktualna wersja na dzień 19:19, 13 mar 2023
Nazwa miejscowości Rudnik nawiązuje do istniejących tu w średniowieczu kopalń rudy darniowej i od ziemi którą ludzie nazywali rudawką. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1302 roku jako uposażenie księcia Przemysława oraz z rejestru świętopietrza (1447) w ramach archiprezbiteratu raciborskiego. Patronat sprawowali bożogrobcy z prepozytury św. Piotra i Pawła w Raciborzu. Rudnik wpierw był częścią parafii św. Mikołaja na Starej Wsi, a potem filią Makowa. Na stałe duszpasterz zamieszkał tu w 1820 roku. W swoich dziejach Rudnik był m.in. świadkiem przejścia wojsk króla Jana III Sobieskiego pod Wiedeń z odsieczą przeciw Turkom.
Kościół
Pierwszy drewniany kościół był wzniesiony z woli księcia Przemysława w latach 1293-1300, a konsekrowany w 1303 roku przez bpa Mikołaja. Budowę murowanego kościoła, w stylu neogotyckim, prowadzono w latach 1892 – 1893. Swoją konsekrację miał 4 czerwca 1916, a dokonał jej bp Karol Augustin z Wrocławia. W czasie wojny zniszczony i sprofanowany przez armię radziecką był po wojnie wielokrotnie remontowany. Ostatni poważniejszy remont, z całkowitą wymianą dachu kościoła wykonano w 1984 roku. W uposażeniu kościoła oprócz obrazów z XVII i XVIII wieku, monstrancji, kielichów i relikwiarzy jest zespół ołtarzy oraz witraż bożonarodzeniowy z pracowni w Bawarii (XVIII/ XIX w).
Z parafii Rudnik (wieś Strzybnik) pochodzi abp Józef Gawlina.
Bibliografia
Przedruk ze strony: [1]
|