Pandel Filip
Pandel Filip (1886-1959), proboszcz w Radoszowach
Urodził się 25 maja 1886 w Suchych Łanach (w powiecie strzeleckim) w rodzinie ogrodnika Bernarda i Konstantyny z d. Donotek. Uczył się w gimnazjum w Strzelcach Opolskich, gdzie w 1907 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. 22 czerwca 1911 przyjął święcenia kapłańskie z rąk kard. G. Koppa.
Jako wikariusz pracował w parafiach: Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach, św. Antoniego w Dąbrówce Małej. W 1917 roku został przeniesiony do parafii pw. św. Ludwika w Berlinie. Od 1 maja 1919 pracował jako katecheta w seminarium nauczycielskim w Oleśnie, gdzie przebywał do wybuchu III powstania śląskiego. W czerwcu 1921 roku, wraz z innymi uchodźcami ze Śląska Opolskiego schronił się w Częstochowie.
25 lutego 1922 został mianowany lokalistą z tytułem kuratusa w Radoszowach. Po erygowaniu parafii, 1 sierpnia 1925, został zatwierdzony na stanowisku proboszcza. Ks. Pandel dokończył budowę kościoła, wybudował probostwo i budynki gospodarcze oraz urządził cmentarz. W dekanacie rybnickim do 1931 roku pełnił funkcję wicedziekana oraz wizytatora nauki religii dla szkół powszechnych w Rybniku, Biertułtowach i Rydułtowach. W 1928 roku papież Pius XI odznaczył go Złotym Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice. W czasie II wojny światowej został na krótko uwięziony przez gestapo w Rybniku. 31 marca 1953 przeszedł na emeryturę. W 1956 roku otrzymał tytuł dziekana honorowego. Zmarł 19 sierpnia 1959 w Radoszowach i tam został pochowany.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Filipa Pandla; Schematyzm 1923-1925; GN 1959, nr 47, s. 372; E. Kopka, Dzieje parafii pw. św. Jacka w Radoszowach (1922-1975), Katowice 1985, mps w Bibliotece WTL, s. 49-50; Nalepa, Zmarli kapłani, t. 1, s. 152-153; WD 1929, nr 9, s. 84; 1930, nr 2, s. 48; 1931, nr 4, s. 48; 1959, nr 6-7-8, s. 174; W. Musialik, W kręgu polityki i władzy, s. 148; W. Klinger, Z dziejów parafii Olesno, Opole 2006, s. 130, 152.
|