Koterla Józef: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 00:04, 27 lut 2024

Koterla Józef (1914-1970), proboszcz parafii Trójcy Świętej w Bielsku Białej

Urodził się 14 marca 1914 w Cieszynie w rodzinie krawca Jana i Joanny z d. Drobisz. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w szkole ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Cieszynie. W latach 1924-1932 był uczniem Państwowego Gimnazjum im. Antoniego Osuchowskiego w Cieszynie. Egzamin dojrzałości zdał w czerwcu 1932 roku. Jako gimnazjalista należał do Kongregacji Mariańskiej Młodzieńców. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1937 w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.

Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Marii Magdaleny w Cieszynie (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Przeżył tam wybuch II wojny światowej i pierwsze lata okupacji hitlerowskiej. W kwietniu 1942 roku został przymusowo wcielony do wojska niemieckiego. W jego szeregach pełnił funkcję sanitariusza. Z chwilą kapitulacji III Rzeszy udało mu się uniknąć niewoli. Przedostał się wówczas z Flensburga do Zagłębia Ruhry, gdzie krótko pracował w duszpasterstwie. Następnie przebywał w obozach dla wysiedleńców w: Moenchengladbach, Krefeld, Koeln, Neuss i Duesseldorf. Był dziekanem obwodu 2 Dywizji, obejmującym wszystkie obozy polskie po lewej stronie Renu.

Po powrocie do Polski i diecezji katowickiej, w lipcu 1947 roku został wikariuszem w parafii św. Antoniego w Chorzowie, a dwa miesiące później w parafii św. Wojciecha w Mikołowie. Był ponadto katechetą w Publicznej Średniej Szkole Zawodowej w Mikołowie. W sierpniu 1952 roku otrzymał prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. W październiku tegoż roku został mianowany rektorem kościoła Trójcy Świętej w Bielsku (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Do czasu usamodzielnienia się tam nowej stacji duszpasterskiej pełnił obowiązki wikariusza w parafii św. Mikołaja w Bielsku. W styczniu 1953 roku powierzono mu jako substytutowi kurację Chrystusa Króla w Katowicach.

W 1955 roku został mianowany dziekanem nowo utworzonego dekanatu Katowice-Południe oraz radcą duchownym. W grudniu 1956 roku powrócił do poprzednich obowiązków duszpasterskich w Bielsku. Bp Adamski nadał mu wówczas prawo do używania tytułu proboszcza. Po erygowaniu w 1958 roku przy kościele pod wezwaniem Trójcy Świętej w Bielsku nowej parafii ks. Koterla został mianowany jej administratorem. Był wicedziekanem, a od 1963 roku - dziekanem dekanatu bielskiego. W marcu 1964 roku został mianowany członkiem Diecezjalnej Komisji Wystawy Tysiąclecia Chrześcijaństwa, która działała pod kierownictwem bpa sufragana Józefa Kurpasa. Zmarł 27 listopada 1970 roku w Bielsku i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Józefa Koterli; Schematyzm 1938-1977; Nekrolog, GN 1971, nr 7, s. 43; Myszor, Historia diecezji, s. 456; Wojskowa służba, s. 131; Grajewski, Wygnanie, s. 221; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 167.

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 Jego pierwszą placówką wikariuszowską była [[parafia św. Marii Magdaleny w Cieszynie]] (obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]). Przeżył tam wybuch II wojny światowej i pierwsze lata okupacji hitlerowskiej. W kwietniu 1942 roku został przymusowo wcielony do wojska niemieckiego. W jego szeregach pełnił funkcję sanitariusza. Z chwilą kapitulacji III Rzeszy udało mu się uniknąć niewoli. Przedostał się wówczas z Flensburga do Zagłębia Ruhry, gdzie krótko pracował w duszpasterstwie. Następnie przebywał w obozach dla wysiedleńców w: Moenchengladbach, Krefeld, Koeln, Neuss i Duesseldorf. Był dziekanem obwodu 2 Dywizji, obejmującym wszystkie obozy polskie po lewej stronie Renu.
-Po powrocie do Polski i [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]], w lipcu 1947 roku został wikariuszem w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Chorzowie|parafii św. Antoniego w Chorzowie]], a dwa miesiące później w [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Był ponadto katechetą w Publicznej Średniej Szkole Zawodowej w Mikołowie. W sierpniu 1952 roku otrzymał prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. W październiku tegoż roku został mianowany rektorem kościoła Trójcy Świętej w Bielsku (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Do czasu usamodzielnienia się tam nowej stacji duszpasterskiej pełnił obowiązki wikariusza w parafii św. Mikołaja w Bielsku. W styczniu 1953 roku powierzono mu jako substytutowi [[Kuracja|kurację]] [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Chrystusa Króla w Katowicach]].
+Po powrocie do Polski i [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]], w lipcu 1947 roku został wikariuszem w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Chorzowie|parafii św. Antoniego w Chorzowie]], a dwa miesiące później w [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Był ponadto katechetą w Publicznej Średniej Szkole Zawodowej w Mikołowie. W sierpniu 1952 roku otrzymał prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. W październiku tegoż roku został mianowany rektorem kościoła Trójcy Świętej w Bielsku (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Do czasu usamodzielnienia się tam nowej stacji duszpasterskiej pełnił obowiązki wikariusza w [[Kościół pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej|parafii św. Mikołaja w Bielsku]]. W styczniu 1953 roku powierzono mu jako substytutowi [[Kuracja|kurację]] [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Chrystusa Króla w Katowicach]].
 W 1955 roku został mianowany dziekanem nowo utworzonego dekanatu Katowice-Południe oraz radcą duchownym. W grudniu 1956 roku powrócił do poprzednich obowiązków duszpasterskich w Bielsku. Bp  Adamski nadał mu wówczas prawo do używania tytułu proboszcza. Po erygowaniu w 1958 roku przy kościele pod wezwaniem Trójcy Świętej w Bielsku nowej parafii ks. Koterla został mianowany jej administratorem. Był wicedziekanem, a od 1963 roku - dziekanem dekanatu bielskiego. W marcu 1964 roku został mianowany członkiem Diecezjalnej Komisji Wystawy Tysiąclecia Chrześcijaństwa, która działała pod kierownictwem  bpa sufragana [[Kurpas Józef|Józefa Kurpasa]]. Zmarł 27 listopada 1970 roku w Bielsku i tam został pochowany.