Hytrek Adolf: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(Utworzył nową stronę „==Hytrek Adolf, ks== Urodził się 17 czerwca 1853 w Obrowcu k. Gogolina. Był synek Piotra i Zuzanny z d. Loss. Nauki pobierał bardzo wcześnie u wiejskiego nauczyc…”)
 
(dr)
 
(Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Hytrek Adolf, ks==  
==Hytrek Adolf (1853-1899)==  


Urodził się 17 czerwca 1853 w Obrowcu k. Gogolina. Był synek Piotra i Zuzanny z d. Loss. Nauki pobierał bardzo wcześnie u wiejskiego nauczyciela Büchsa, który wpoił mu zamiłowanie do nauki. Mając 11 lat został przyjęty do Królewskiego Katolickiego Gimnazjum w Opolu,  a następnie  kontynuował naukę w Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu. Po zdaniu w 1873 roku matury rozpoczął studia się na Wydziale Teologicznym wrocławskiego Uniwersytetu „Leopolda” , które musiał przerwać na dwa lata  celem odbycia służby wojskowej (do 1 kwietnia 1876) Po  zlikwidowaniu Seminarium Duchownego przez władze pruskie  objął stanowisko redaktora [[Katolik czasopismo|„Katolika”]], a potem również „Moniki”   w zastępstwie uwięzionego przez władze pruskie [[Miarka Karol|Karola Miarki]]. Angażując się w życie polityczne , naraził się władzom pruskim i po dwóch procesach w 1887 roku został aresztowany. W 1878 roku zorganizował jak o redaktor „Katolika” pielgrzymkę Górnoślązaków do Rzymu, którą opisał w „Katoliku”. Pobyt w Rzymie ożywił w nim na nowo pragnienie kapłaństwa. Za zgodą ks. bpa  [[Forester Heinrich|Heinricha Forestera]] udał się do Rzymu i po rocznych studiach w Collegio Romano (Uniwersytet Gregoriański) 15 sierpnia 1878 uzyskał święcenia kapłańskie z rąk bpa Jordana Ballspiera. w kościele Matki Bożej na Campo Santo. W dalszym ciągu kontynuował wcześniej rozpoczęte studia na we Wrocławiu w zakresie archeologii chrześcijańskiej.27 marca 1880 otrzymał od rodziny hrabiowskiej von Strachowitz  propozycję wyjazdu  do Afryki. Dzięki  pomocy finansowej bpa wrocławskiego przeprowadził badania w katakumbach afrykańskich , skąd przywiózł do Rzymu wiele cennych znalezisk. Po powrocie  objął stanowisko kapelana Sióstr  św. Marii Magdaleny w Studenicy w środkowej Serbii, a także przyjął obowiązki niedzielnego i świątecznego  kaznodziei w domu generalnym sióstr miłosierdzia .W 1896 roku powrócił do kraju aby objąć  funkcję redaktora naczelnego[[ Gazeta Katolicka| „Gazety Katolickiej”]]. Redagował  gazetę  tylko do końca 1896 roku. 14 grudnia 1896 decyzją ordynariusza wrocławskiego ks. kard. [[Kopp Georg|Georga Koppa ]] został administratorem parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Szymiszowie. Zmarł nagle 5 września 1899 we Wrocławiu . Został pochowany w Szymiszowie.
Urodził się 17 czerwca 1853 w Obrowcu k. Gogolina w rodzinie Piotra i Zuzanny z d. Loss. Nauki pobierał bardzo wcześnie u wiejskiego nauczyciela Büchsa, który wpoił mu zamiłowanie do wiedzy. Mając 11 lat został przyjęty do Królewskiego Katolickiego Gimnazjum w Opolu,  a następnie  kontynuował naukę w [[Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu]]. Po zdaniu w 1873 roku matury rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Wrocławskiego Uniwersytetu „Leopolda”]], które musiał przerwać na dwa lata  celem odbycia służby wojskowej (do 1 kwietnia 1876). Po  zlikwidowaniu Seminarium Duchownego przez władze pruskie  objął stanowisko redaktora [[Katolik - czasopismo|„Katolika”]], a potem również [[Monika - czasopismo|„Moniki”]] w zastępstwie uwięzionego przez władze pruskie [[Miarka Karol |Karola Miarki]]. Angażując się w życie polityczne, naraził się władzom pruskim i po dwóch procesach w 1887 roku został aresztowany. W 1878 roku zorganizował jako redaktor „Katolika” pielgrzymkę Górnoślązaków do Rzymu, którą opisał w „Katoliku”. Pobyt w Rzymie ożywił w nim na nowo pragnienie kapłaństwa. Za zgodą [[Förster Heinrich|bpa Heinricha Förstera ]] udał się do Rzymu i po rocznych studiach w Collegio Romano (Uniwersytet Gregoriański) 15 sierpnia 1878 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Jordana Ballspiera w kościele Matki Bożej na Campo Santo. W dalszym ciągu kontynuował wcześniej rozpoczęte studia we Wrocławiu w zakresie archeologii chrześcijańskiej. 27 marca 1880 otrzymał od rodziny hrabiowskiej von Strachowitz  propozycję wyjazdu  do Afryki. Dzięki  pomocy finansowej bpa wrocławskiego przeprowadził badania w katakumbach afrykańskich, skąd przywiózł do Rzymu wiele cennych znalezisk. Po powrocie  objął stanowisko kapelana sióstr św. Marii Magdaleny w Studenice w Słowenii, a także przyjął obowiązki niedzielnego i świątecznego  kaznodziei w domu generalnym sióstr miłosierdzia. W 1896 roku powrócił do kraju, aby objąć  funkcję redaktora naczelnego[[ Gazeta Katolicka| „Gazety Katolickiej”]]. Redagował  gazetę  tylko do końca 1896 roku. 14 grudnia 1896 decyzją ordynariusza wrocławskiego [[Kopp Georg|kard. Georga Koppa ]] został administratorem parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Szymiszowie. Zmarł nagle 5 września 1899 we Wrocławiu. Został pochowany w Szymiszowie.  
Zainteresowania księdza Adolfa Hytrka były rozległe: archeologia, historiaetnografia i dziennikarstwo oraz literatura historyczna.


Utwory literackie ks. Adolfa Hytrka  
Zainteresowania księdza Adolfa Hytrka były rozległe: archeologia, historia, etnografia,  dziennikarstwo oraz literatura historyczna.
„Królowa Berta”(1867)
==Utwory literackie ks. Adolfa Hytrka==
„Górny Śląsk pod względem obyczajów , języka , usposobienia ludności” (1877)
*„Królowa Berta”(1867)
„Sophie von Rohitsch und das Stift und Gotteshaus Studenitz”,  Studenica 1895
*„Górny Śląsk pod względem obyczajów , języka , usposobienia ludności” (1877)
*„Sophie von Rohitsch und das Stift und Gotteshaus Studenitz”,  Studenica 1895


==Bibliografia==
==Bibliografia==
J. Pixa, Ks. Adolf Hytrek- życie i dzieło, Opole 2009;
J. Pixa, Ks. Adolf Hytrek - życie i dzieło, Opole 2009; A. Kiełbasa, Ks. Adolf Hytrek 1853-1899, dziennikarz-ludoznawca-archeolog, Trzebnica 1996.
 
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - H|Hytrek]]
[[Kategoria:Naukowcy|Hytrek]]
[[Kategoria:Archeologia]]

Aktualna wersja na dzień 23:10, 1 mar 2021

Hytrek Adolf (1853-1899)

Urodził się 17 czerwca 1853 w Obrowcu k. Gogolina w rodzinie Piotra i Zuzanny z d. Loss. Nauki pobierał bardzo wcześnie u wiejskiego nauczyciela Büchsa, który wpoił mu zamiłowanie do wiedzy. Mając 11 lat został przyjęty do Królewskiego Katolickiego Gimnazjum w Opolu, a następnie kontynuował naukę w Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu. Po zdaniu w 1873 roku matury rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Wrocławskiego Uniwersytetu „Leopolda”, które musiał przerwać na dwa lata celem odbycia służby wojskowej (do 1 kwietnia 1876). Po zlikwidowaniu Seminarium Duchownego przez władze pruskie objął stanowisko redaktora „Katolika”, a potem również „Moniki” w zastępstwie uwięzionego przez władze pruskie Karola Miarki. Angażując się w życie polityczne, naraził się władzom pruskim i po dwóch procesach w 1887 roku został aresztowany. W 1878 roku zorganizował jako redaktor „Katolika” pielgrzymkę Górnoślązaków do Rzymu, którą opisał w „Katoliku”. Pobyt w Rzymie ożywił w nim na nowo pragnienie kapłaństwa. Za zgodą bpa Heinricha Förstera udał się do Rzymu i po rocznych studiach w Collegio Romano (Uniwersytet Gregoriański) 15 sierpnia 1878 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Jordana Ballspiera w kościele Matki Bożej na Campo Santo. W dalszym ciągu kontynuował wcześniej rozpoczęte studia we Wrocławiu w zakresie archeologii chrześcijańskiej. 27 marca 1880 otrzymał od rodziny hrabiowskiej von Strachowitz propozycję wyjazdu do Afryki. Dzięki pomocy finansowej bpa wrocławskiego przeprowadził badania w katakumbach afrykańskich, skąd przywiózł do Rzymu wiele cennych znalezisk. Po powrocie objął stanowisko kapelana sióstr św. Marii Magdaleny w Studenice w Słowenii, a także przyjął obowiązki niedzielnego i świątecznego kaznodziei w domu generalnym sióstr miłosierdzia. W 1896 roku powrócił do kraju, aby objąć funkcję redaktora naczelnego „Gazety Katolickiej”. Redagował gazetę tylko do końca 1896 roku. 14 grudnia 1896 decyzją ordynariusza wrocławskiego kard. Georga Koppa został administratorem parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Szymiszowie. Zmarł nagle 5 września 1899 we Wrocławiu. Został pochowany w Szymiszowie.

Zainteresowania księdza Adolfa Hytrka były rozległe: archeologia, historia, etnografia, dziennikarstwo oraz literatura historyczna.

Utwory literackie ks. Adolfa Hytrka

  • „Królowa Berta”(1867)
  • „Górny Śląsk pod względem obyczajów , języka , usposobienia ludności” (1877)
  • „Sophie von Rohitsch und das Stift und Gotteshaus Studenitz”, Studenica 1895

Bibliografia

J. Pixa, Ks. Adolf Hytrek - życie i dzieło, Opole 2009; A. Kiełbasa, Ks. Adolf Hytrek 1853-1899, dziennikarz-ludoznawca-archeolog, Trzebnica 1996.