Domin Czesław: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(po korekcie)
Linia 2: Linia 2:
[[Grafika:Domin Czeslaw kuria.jpg|thumb|200px|right| portret bpa C. Domina, w gmachu kurii]]
[[Grafika:Domin Czeslaw kuria.jpg|thumb|200px|right| portret bpa C. Domina, w gmachu kurii]]
[[Grafika:DominCzeslaw11.jpg|left]]
[[Grafika:DominCzeslaw11.jpg|left]]
Urodził się 6 lipca 1929 w Michałkowicach w rodzinie  Franciszka i Rozalii z d. Podgórska. Ochrzczony został 14 lipca tegoż roku w miejscowym kościele parafialnym. W 1948 roku zdał egzamin dojrzałości w [[Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Katowicach]]. W tym samym roku został przyjęty do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie. Po ukończeniu studiów na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] otrzymał 28 czerwca 1953 święcenia kapłańskie, których udzielił mu w kolegiacie Wszystkich Świętych w Krakowie [[Jop Franciszek|bp Franciszek Jop]], wikariusz kapitulny archidiecezji krakowskiej.  
Urodził się 6 lipca 1929 w Michałkowicach w rodzinie  Franciszka i Rozalii zd. Podgórska. Ochrzczony został 14 lipca tegoż roku w miejscowym kościele parafialnym. W 1948 roku zdał egzamin dojrzałości w [[Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Katowicach]]. W tym samym roku został przyjęty do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie. Po ukończeniu studiów na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] otrzymał 28 czerwca 1953 święcenia kapłańskie, których udzielił mu w kolegiacie Wszystkich Świętych w Krakowie [[Jop Franciszek|bp Franciszek Jop]], wikariusz kapitulny archidiecezji krakowskiej.  


Od 6 lipca do 15 sierpnia 1953 był na zastępstwie wakacyjnym w charakterze wikariusza w rodzinnej parafii, a do końca sierpnia pełnił funkcję substytuta w Miotku. Od 7 września 1953 do końca stycznia 1954 roku przebywał w Instytucie dla Księży w Katowicach-Załężu. Był wikariuszem kolejno w następujących parafiach: [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Chrystusa Króla]] (katedra) w Katowicach (od 14 lutego 1954), [[Parafia św. Katarzyny w Czechowicach|św. Katarzyny w Czechowicach ]] (od 2 września 1955) i [[Parafia św. Mikołaja w Lublińcu| św. Mikołaja w Lublińcu ]] (od 1 września 1956), gdzie był też katechetą w Zasadniczej Szkole Metalowej.
Od 6 lipca do 15 sierpnia 1953 był na zastępstwie wakacyjnym w charakterze wikariusza w rodzinnej parafii, a do końca sierpnia pełnił funkcję substytuta w Miotku. Od 7 września 1953 do końca stycznia 1954 roku przebywał w Instytucie dla Księży w Katowicach-Załężu. Był wikariuszem kolejno w następujących parafiach: [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Chrystusa Króla]] (katedra) w Katowicach (od 14 lutego 1954), [[Parafia św. Katarzyny w Czechowicach|św. Katarzyny w Czechowicach ]] (od 2 września 1955) i [[Parafia św. Mikołaja w Lublińcu| św. Mikołaja w Lublińcu ]] (od 1 września 1956), gdzie był też katechetą w Zasadniczej Szkole Metalowej.


Dnia 8 marca 1957 mianowany został notariuszem Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Zlecono mu dodatkowo funkcje: od 22 lutego 1958 zastępował katechetą w Technikum Wychowania Fizycznego w Katowicach, 20 grudnia tegoż roku wyznaczony został zastępcą ceremoniarza w katedrze w Katowicach, od 8 maja 1964 był referentem duszpasterskim przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Był też równocześnie członkiem Kolegium Redakcyjnego [[Gość Niedzielny - tygodnik|„Gościa Niedzielnego”]] (od 17 czerwca 1966) i członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Katowickiej (od 16 grudnia 1966), od 14 lutego 1967, na krótki czas, wikariuszem-ekonomem w Gierałtowicach, referentem Duszpasterstwa Maryjnego w diecezji katowickiej (od 22 sierpnia 1968) i członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji Katowickiej (od 21 stycznia 1969).
Dnia 8 marca 1957 został mianowany notariuszem Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Zlecono mu dodatkowo funkcje: od 22 lutego 1958 pracował jako katecheta w Technikum Wychowania Fizycznego w Katowicach, 20 grudnia tegoż roku został zastępcą ceremoniarza w katedrze w Katowicach, od 8 maja 1964 był referentem duszpasterskim przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Był też równocześnie członkiem Kolegium Redakcyjnego [[Gość Niedzielny - tygodnik|„Gościa Niedzielnego”]] (od 17 czerwca 1966) i członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Katowickiej (od 16 grudnia 1966), od 14 lutego 1967, na krótki czas, wikariuszem-ekonomem w Gierałtowicach, referentem Duszpasterstwa Maryjnego w diecezji katowickiej (od 22 sierpnia 1968) i członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji Katowickiej (od 21 stycznia 1969).


W czerwcu 1969 roku Kuria Diecezjalna powiadomiła Wydział do Spraw Wyznań w Katowicach, że bp katowicki ma zamiar mianować ks. Czesława Domina proboszczem [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]]. Dekretem z 19 czerwca 1969, [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] mianował go już dziekanem dekanatu tyskiego. Wydział do Spraw Wyznań w piśmie z 8 lipca tegoż roku zgłosił zastrzeżenia przeciw mianowaniu ks. Domina na stanowisko proboszcza w Tychach, gdyż „nie daje władzom państwowym gwarancji przestrzegania przepisów państwowych w sprawie obowiązku prowadzenia księgi inwentarza...”. Urząd do Spraw Wyznań w Warszawie utrzymał w mocy decyzję Wydziału w Katowicach. Wobec tego 14 listopada 1969 bp katowicki mianował ks. Czesława Domina wikariuszem - ekonomem [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach]]. Również przeciw tej nominacji Wydział do Spraw Wyznań zgłosił zastrzeżenia. Decyzję Wydziału utrzymał w mocy Urząd do Spraw Wyznań w Warszawie.  
W czerwcu 1969 roku Kuria Diecezjalna powiadomiła Wydział do Spraw Wyznań w Katowicach, że bp katowicki ma zamiar mianować ks. Czesława Domina proboszczem [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]]. Dekretem z 19 czerwca 1969 [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] mianował go już dziekanem dekanatu tyskiego. Wydział do Spraw Wyznań w piśmie z 8 lipca tegoż roku zgłosił zastrzeżenia przeciw mianowaniu ks. Domina na stanowisko proboszcza w Tychach, gdyż „nie daje władzom państwowym gwarancji przestrzegania przepisów państwowych w sprawie obowiązku prowadzenia księgi inwentarza...”. Urząd do Spraw Wyznań w Warszawie utrzymał w mocy decyzję Wydziału w Katowicach. Wobec tego 14 listopada 1969 bp katowicki mianował ks. Czesława Domina wikariuszem-ekonomem [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach]]. Również przeciw tej nominacji Wydział do Spraw Wyznań zgłosił zastrzeżenia. Decyzję Wydziału utrzymał w mocy Urząd do Spraw Wyznań w Warszawie.  


Stolica Święta pismem z 30 kwietnia 1970 upoważniła [[Wyszyński Stefan|ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego]] do ogłoszenia nominacji ks. Czesława Domina na biskupa pomocniczego diecezji katowickiej. Bulla papieża [[ Paweł VI|Pawła VI ]] nosi datę 6 czerwca 1970. Jako biskupi Kościół tytularny otrzymał nominat stolicę Dagno. Konsekracja bpa  Czesława Domina odbyła się w święto [[Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny | Wniebowzięcia NMP ]] 15 sierpnia 1970 w katedrze w Katowicach. Konsekratorem był [[Bednorz Herbert|bp H. Bednorz]], a współkonsekratorami biskupi pomocniczy z Katowic, [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]] i [[Kurpas Józef|Józef Kurpas]].  
Stolica Święta pismem z 30 kwietnia 1970 upoważniła [[Wyszyński Stefan|ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego]] do ogłoszenia nominacji ks. Czesława Domina na biskupa pomocniczego diecezji katowickiej. Bulla papieża [[ Paweł VI|Pawła VI]] nosi datę 6 czerwca 1970. Konsekracja odbyła się w święto [[Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny| Wniebowzięcia NMP]] 15 sierpnia 1970 w katedrze w Katowicach. Konsekratorem był [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]], a współkonsekratorami biskupi pomocniczy z Katowic, [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]] i [[Kurpas Józef|Józef Kurpas]].  


W diecezji katowickiej bp Domin pełnił następujące funkcje: wikariusz generalny, archidiakon [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Katedralnej]], członek Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, Rady Kapłańskiej, Diecezjalnej Rady Administracyjnej, [[Kolegium Konsultorów]], ekonom diecezjalny, prepozyt Kapituły Katedralnej. W czasie trwania [[I Synod Diecezji Katowickiej|I Synodu Diecezji Katowickiej]] był przewodniczącym Komisji ds. Małżeństwa i Rodziny. Z ramienia [[Konferencja Episkopatu Polski|Konferencji Episkopatu Polski]] należał do: Komisji ds. Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II, Komisji ds. Apostolstwa Świeckich, Komisji Powołań. Od 1980 roku był przewodniczącym Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski. W marcu 1981 roku Konferencja Episkopatu Polski wyznaczyła bpa Domina jako swego przedstawiciela w Funduszu Społecznym „Solidarności”.
W diecezji katowickiej bp Domin pełnił następujące funkcje: wikariusza generalnego, archidiakona [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Katedralnej]], członka Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, Rady Kapłańskiej, Diecezjalnej Rady Administracyjnej, [[Kolegium Konsultorów]], ekonoma diecezjalnego, prepozyta Kapituły Katedralnej. W czasie trwania [[I Synod Diecezji Katowickiej|I Synodu Diecezji Katowickiej]] był przewodniczącym Komisji ds. Małżeństwa i Rodziny. Z ramienia [[Konferencja Episkopatu Polski|Konferencji Episkopatu Polski]] należał do: Komisji ds. Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II, Komisji ds. Apostolstwa Świeckich, Komisji Powołań. Od 1980 roku był przewodniczącym Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski. W marcu 1981 roku Konferencja Episkopatu Polski wyznaczyła go jako swego przedstawiciela w Funduszu Społecznym „Solidarności”.


30 listopada 1990 został przewodniczącym reaktywowanej Caritas Polskiej. W 1991 roku papież [[ Jan Paweł II]] powołał go na członka Nadzwyczajnego [[Zgromadzenie Synodu Biskupów Europy|Zgromadzenia Synodu Biskupów Europy]]. 1 lutego 1992 został ustanowiony biskupem koszalińsko-kołobrzeskim. Bp Czesław Domin zmarł 15 marca 1996 w szpitalu w Warszawie. Pochowany został 21 marca 1996 w Koszalinie.
30 listopada 1990 został przewodniczącym reaktywowanej Caritas Polska. W 1991 roku papież [[ Jan Paweł II]] powołał go na członka Nadzwyczajnego [[Zgromadzenie Synodu Biskupów Europy|Zgromadzenia Synodu Biskupów Europy]]. 1 lutego 1992 został ustanowiony biskupem koszalińsko-kołobrzeskim. Bp Czesław Domin zmarł 15 marca 1996 w szpitalu w Warszawie. Pochowany został 21 marca 1996 w Koszalinie.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 21:18, 10 mar 2011

Domin Czesław (1929-1996)

portret bpa C. Domina, w gmachu kurii
DominCzeslaw11.jpg

Urodził się 6 lipca 1929 w Michałkowicach w rodzinie Franciszka i Rozalii zd. Podgórska. Ochrzczony został 14 lipca tegoż roku w miejscowym kościele parafialnym. W 1948 roku zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Katowicach. W tym samym roku został przyjęty do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po ukończeniu studiów na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego otrzymał 28 czerwca 1953 święcenia kapłańskie, których udzielił mu w kolegiacie Wszystkich Świętych w Krakowie bp Franciszek Jop, wikariusz kapitulny archidiecezji krakowskiej.

Od 6 lipca do 15 sierpnia 1953 był na zastępstwie wakacyjnym w charakterze wikariusza w rodzinnej parafii, a do końca sierpnia pełnił funkcję substytuta w Miotku. Od 7 września 1953 do końca stycznia 1954 roku przebywał w Instytucie dla Księży w Katowicach-Załężu. Był wikariuszem kolejno w następujących parafiach: Chrystusa Króla (katedra) w Katowicach (od 14 lutego 1954), św. Katarzyny w Czechowicach (od 2 września 1955) i św. Mikołaja w Lublińcu (od 1 września 1956), gdzie był też katechetą w Zasadniczej Szkole Metalowej.

Dnia 8 marca 1957 został mianowany notariuszem Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Zlecono mu dodatkowo funkcje: od 22 lutego 1958 pracował jako katecheta w Technikum Wychowania Fizycznego w Katowicach, 20 grudnia tegoż roku został zastępcą ceremoniarza w katedrze w Katowicach, od 8 maja 1964 był referentem duszpasterskim przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Był też równocześnie członkiem Kolegium Redakcyjnego „Gościa Niedzielnego” (od 17 czerwca 1966) i członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Katowickiej (od 16 grudnia 1966), od 14 lutego 1967, na krótki czas, wikariuszem-ekonomem w Gierałtowicach, referentem Duszpasterstwa Maryjnego w diecezji katowickiej (od 22 sierpnia 1968) i członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji Katowickiej (od 21 stycznia 1969).

W czerwcu 1969 roku Kuria Diecezjalna powiadomiła Wydział do Spraw Wyznań w Katowicach, że bp katowicki ma zamiar mianować ks. Czesława Domina proboszczem parafii św. Marii Magdaleny w Tychach. Dekretem z 19 czerwca 1969 bp Herbert Bednorz mianował go już dziekanem dekanatu tyskiego. Wydział do Spraw Wyznań w piśmie z 8 lipca tegoż roku zgłosił zastrzeżenia przeciw mianowaniu ks. Domina na stanowisko proboszcza w Tychach, gdyż „nie daje władzom państwowym gwarancji przestrzegania przepisów państwowych w sprawie obowiązku prowadzenia księgi inwentarza...”. Urząd do Spraw Wyznań w Warszawie utrzymał w mocy decyzję Wydziału w Katowicach. Wobec tego 14 listopada 1969 bp katowicki mianował ks. Czesława Domina wikariuszem-ekonomem parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach. Również przeciw tej nominacji Wydział do Spraw Wyznań zgłosił zastrzeżenia. Decyzję Wydziału utrzymał w mocy Urząd do Spraw Wyznań w Warszawie.

Stolica Święta pismem z 30 kwietnia 1970 upoważniła ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego do ogłoszenia nominacji ks. Czesława Domina na biskupa pomocniczego diecezji katowickiej. Bulla papieża Pawła VI nosi datę 6 czerwca 1970. Konsekracja odbyła się w święto Wniebowzięcia NMP 15 sierpnia 1970 w katedrze w Katowicach. Konsekratorem był bp Herbert Bednorz, a współkonsekratorami biskupi pomocniczy z Katowic, Juliusz Bieniek i Józef Kurpas.

W diecezji katowickiej bp Domin pełnił następujące funkcje: wikariusza generalnego, archidiakona Kapituły Katedralnej, członka Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, Rady Kapłańskiej, Diecezjalnej Rady Administracyjnej, Kolegium Konsultorów, ekonoma diecezjalnego, prepozyta Kapituły Katedralnej. W czasie trwania I Synodu Diecezji Katowickiej był przewodniczącym Komisji ds. Małżeństwa i Rodziny. Z ramienia Konferencji Episkopatu Polski należał do: Komisji ds. Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II, Komisji ds. Apostolstwa Świeckich, Komisji Powołań. Od 1980 roku był przewodniczącym Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski. W marcu 1981 roku Konferencja Episkopatu Polski wyznaczyła go jako swego przedstawiciela w Funduszu Społecznym „Solidarności”.

30 listopada 1990 został przewodniczącym reaktywowanej Caritas Polska. W 1991 roku papież Jan Paweł II powołał go na członka Nadzwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów Europy. 1 lutego 1992 został ustanowiony biskupem koszalińsko-kołobrzeskim. Bp Czesław Domin zmarł 15 marca 1996 w szpitalu w Warszawie. Pochowany został 21 marca 1996 w Koszalinie.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne bpa Czesława Domina; Schematyzm (1953-1986); A. Sapiński, Życiorys księdza biskupa Czesława Domina, WD 1970, nr 8-9, s. 130-131; Homilia abpa Damiana Zimonia wygłoszona na eksportacji śp. Biskupa Czesława Domina, WA 1996, nr 3, s. 145-150; Komunikat abpa Damiana Zimonia o śmierci ks. Biskupa Czesława Domina, WA 1996, nr 3, s. 142; Myszor, Historia diecezji, s. 425 i nn; A. Rybicki, Zaufajcie miłosierdziu! Biskup Czesław Domin (1929-1996), Katowice 2002; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 22 i nn; J. Pawliczek, Nekrolog, WD 1996, nr 3, s. 143-144; J. Zimniak, Homilia z okazji uroczystości 60-lecia urodzin biskupa Czesława Domina, WD 1989, nr 10, s. 381-382; J. P., Nota biograficzna biskupa Czesława Domina, WD 1989, nr 10, s. 383-384; J. Krętosz, Śp. ks. bp Czesław Domin (1929-1996), WA 1996, nr 12, s. 641-647; A. Grajewski, Twój Gość, s. 108, i nn.; B. Hrapkiewicz, Honorowi Obywatele Miasta Siemianowice Śląskie, Siemianowice 2006, s. 35-48; Z. Janeczek, Siemianowicki słownik biograficzny, Katowice 1996, s. 36-37; K. R. Prokop, Biskupi Kościoła Katolickiego w III Rzeczypospolitej. Leksykon biograficzny, Warszawa 1998, s. 32-33; Ł. Marek, Aparat bezpieczeństwa wobec kurii katowickiej w latach 1956-1970, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 89 i nn.; Ł. Marek, „Kler to nasz wróg”. Polityka władz państwowych wobec Kościoła katolickiego na terenie województwa katowickiego w latach 1956-1970, Katowice 2009, s. 82 i nn; J. Tofilska, Parafia Mariacka w Katowicach. Historia jak witraż, Katowice 2010, s. 99-102.

Biskupi