Diecezja bielsko-żywiecka: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Pierwszym biskupem nowopowstałe diecezji został ks. Tadeusz Rakoczy, który sakrę biskupią przyjął 26 kwietnia 1992. Biskupem pomocniczym Papież mianował biskupa [[Zimniak Janusz|Janusza Zimniaka]] z Katowic. | Pierwszym biskupem nowopowstałe diecezji został ks. Tadeusz Rakoczy, który sakrę biskupią przyjął 26 kwietnia 1992. Biskupem pomocniczym Papież mianował biskupa [[Zimniak Janusz|Janusza Zimniaka]] z Katowic. | ||
22 października 2011 biskupem pomocniczym został ustanowiony ks. dr. [[ | 22 października 2011 biskupem pomocniczym został ustanowiony ks. dr. [[Greger Piotr|Piotra Gregera]], który sakrę biskupia przyjął w katedrze św. Mikołaja w Bielsku-Białej – 27 listopada 2011. | ||
W dniu 16 listopada 2013 biskup bielsko-żywiecki Tadeusz Rakoczy przeszedł na emeryturę a nowym ordynariuszem został ks. prof. dr. hab. [[Pindel Roman|Roman Pindel]], rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Sakrę biskupią przyjął 6 stycznia 2014 w bielskiej katedrze. | W dniu 16 listopada 2013 biskup bielsko-żywiecki Tadeusz Rakoczy przeszedł na emeryturę a nowym ordynariuszem został ks. prof. dr. hab. [[Pindel Roman|Roman Pindel]], rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Sakrę biskupią przyjął 6 stycznia 2014 w bielskiej katedrze. | ||
Wersja z 05:35, 6 kwi 2018
Diecezja bielsko-żywiecka – historia
Papież Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus z dnia 25 marca 1992 roku – z wydzielonego terenu archidiecezji krakowskiej (dekanaty: andrychowski, bialski, kęcki, oświęcimski, żywiecki I, żywiecki II) i diecezji katowickiej (dekanaty: Bielsko-Biała centrum, Bielsko-Biała zachód, cieszyński, czechowicki, istebniański, skoczowski, strumieński, wiślański) – utworzył diecezję bielsko-żywiecką. Ojciec Święty Jan Paweł II podniósł do godności katedry kościoły pod wezwaniem: św. Mikołaja w Bielsku-Białej i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żywcu. Uroczysty ingres księdza biskupa Tadeusza Rakoczego do katedry Świętego Mikołaja, równoznaczny z objęciem przez niego diecezji, odbył się 9 maja 1992 roku, natomiast do konkatedry w Żywcu 30 maja 1992 roku. Następnym etapem w ramach tworzenia organizacji diecezji bielsko-żywieckiej było mianowanie przez ordynariusza, pracowników kurii, która została ukonstytuowana przy kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej.
Obszar, ludność
Diecezja, administracyjnie należąca do metropolii krakowskiej, podzielona jest na 22 dekanaty, które razem liczą 210 parafii. Patronami diecezji są: św. Maksymilian Maria Kolbe, św. Jan Kanty i św. Jan Sarkander. Na jej terenie, obejmującym powierzchnię ok. 3 tys. km2, mieszka ok. 805 tys. mieszkańców, w tym ok. 721 tys. katolików; inne wyznania ok. 80 tys.
Zarząd diecezji
Pierwszym biskupem nowopowstałe diecezji został ks. Tadeusz Rakoczy, który sakrę biskupią przyjął 26 kwietnia 1992. Biskupem pomocniczym Papież mianował biskupa Janusza Zimniaka z Katowic.
22 października 2011 biskupem pomocniczym został ustanowiony ks. dr. Piotra Gregera, który sakrę biskupia przyjął w katedrze św. Mikołaja w Bielsku-Białej – 27 listopada 2011. W dniu 16 listopada 2013 biskup bielsko-żywiecki Tadeusz Rakoczy przeszedł na emeryturę a nowym ordynariuszem został ks. prof. dr. hab. Roman Pindel, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Sakrę biskupią przyjął 6 stycznia 2014 w bielskiej katedrze.
Bibliografia
Za: [1]