Czardybon Ludwik: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Czardybon Ludwik (1879-1926) == | == Czardybon Ludwik (1879-1926) == | ||
[[Grafika:Czardybon Ludwik.jpg|left]] | [[Grafika:Czardybon Ludwik.jpg|left|thumb]] | ||
Urodził się 22 lipca 1879 w Gostyni w powiecie pszczyńskim jako syn gospodarza. Wcześnie stracił ojca. Matka oddała go pod opiekę znanego wówczas szeroko [[Christoph Teodor|ks. Teodora Christopha]] w Miasteczku. Ks. Christoph przygotował go do gimnazjum, które ks. Czardybon ukończył w Gliwicach w 1898 roku. Studia teologiczne odbył we Wrocławiu. 23 czerwca 1902 otrzymał święcenia kapłańskie. Jako wikariusz pracował w Sycowie, Toszku, Koźlu i w Ostrogu pod Raciborzem. | Urodził się 22 lipca 1879 w Gostyni w powiecie pszczyńskim jako syn gospodarza. Wcześnie stracił ojca. Matka oddała go pod opiekę znanego wówczas szeroko [[Christoph Teodor|ks. Teodora Christopha]] w Miasteczku. Ks. Christoph przygotował go do gimnazjum, które ks. Czardybon ukończył w Gliwicach w 1898 roku. Studia teologiczne odbył we [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wrocławiu]]. 23 czerwca 1902 otrzymał święcenia kapłańskie. Jako wikariusz pracował w Sycowie, Toszku, Koźlu i w Ostrogu pod Raciborzem. | ||
Od 1908-1915 był kuratusem w Soldynie w diasporze. Kuracja tamtejsza obejmuje prawie cały powiat soldyński i jeszcze części powiatów sąsiednich. Obok kilkuset katolików niemieckich liczyła ona kilka tysięcy polskich robotników sezonowych, rozrzuconych po różnych folwarkach. Co dwa tygodnie ks. Czardybon wyjeżdżał w niedzielę wcześnie lub już w sobotę do filii odległej o trzy mile, z posługą duszpasterską. Przynajmniej raz w roku odwiedzał wszystkie folwarki, gdzie pracowali Polacy. Oprócz pracy na kuracji w Soldynie, pomagał w Starogardzie, gdzie proboszcz nie znał języka polskiego.14 lipca 1915 otrzymał probostwo w Zimnicach Wielkich pod Opolem. Po napadzie i ostrzelaniu plebani przez bojówki niemiecki, zorganizowanej w okresie plebiscytu opuścił Zimnice w 1922 roku. Po krótkim zastępstwie w [[Parafia św. Józefa Robotnika w Józefowcu|Józefowcu]], w 1922 roku otrzymał parafię Zgoda - Nowy Bytom. Zaczął poważnie chorować na wątrobę, żołądek i serce. Mimo to pracował regularnie. Zmarł 4 marca 1926. | Od 1908-1915 był [[Kuracja|kuratusem]] w Soldynie w diasporze. Kuracja tamtejsza obejmuje prawie cały powiat soldyński i jeszcze części powiatów sąsiednich. Obok kilkuset katolików niemieckich liczyła ona kilka tysięcy polskich robotników sezonowych, rozrzuconych po różnych folwarkach. Co dwa tygodnie ks. Czardybon wyjeżdżał w niedzielę wcześnie lub już w sobotę do filii odległej o trzy mile, z posługą duszpasterską. Przynajmniej raz w roku odwiedzał wszystkie folwarki, gdzie pracowali Polacy. Oprócz pracy na kuracji w Soldynie, pomagał w Starogardzie, gdzie proboszcz nie znał języka polskiego. 14 lipca 1915 otrzymał probostwo w Zimnicach Wielkich pod Opolem. Po napadzie i ostrzelaniu plebani przez bojówki niemiecki, zorganizowanej w okresie [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytu]] opuścił Zimnice w 1922 roku. Po krótkim zastępstwie w [[Parafia św. Józefa Robotnika w Józefowcu|Józefowcu]], w 1922 roku otrzymał [[Parafia św. Pawła w Nowym Bytomiu|parafię Zgoda - Nowy Bytom]]. Zaczął poważnie chorować na wątrobę, żołądek i serce. Mimo to pracował regularnie. Zmarł 4 marca 1926. | ||
Zdaniem [[Szramek Emil|ks. Szramka]] ks. Czardybon | Zdaniem [[Szramek Emil|ks. Szramka]] ks. Czardybon ''był kapłanem wzorowym, pobożnym, pracowitym, szczodrym, roztropnym i uprzejmym. O sumienności jego świadczy fakt, że książki urzędowe pozostawił w porządku najdokładniejszym. Dzień przed śmiercią był do spowiedzi. Testamentem zapisał książki swoje [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższemu Śląskiemu Seminarium Duchownemu]]. Prosił o trumnę prostą i o pogrzeb bez mowy i bez muzyki''. Pogrzeb prowadził [[Sigulla Paweł|ks. Sigulla]], w obecności 65 księży. Został pochowany na nowym cmentarzu Nowego Bytomia, niedawno przez niego założonym. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Aktualna wersja na dzień 10:47, 24 wrz 2017
Czardybon Ludwik (1879-1926)
Urodził się 22 lipca 1879 w Gostyni w powiecie pszczyńskim jako syn gospodarza. Wcześnie stracił ojca. Matka oddała go pod opiekę znanego wówczas szeroko ks. Teodora Christopha w Miasteczku. Ks. Christoph przygotował go do gimnazjum, które ks. Czardybon ukończył w Gliwicach w 1898 roku. Studia teologiczne odbył we Wrocławiu. 23 czerwca 1902 otrzymał święcenia kapłańskie. Jako wikariusz pracował w Sycowie, Toszku, Koźlu i w Ostrogu pod Raciborzem.
Od 1908-1915 był kuratusem w Soldynie w diasporze. Kuracja tamtejsza obejmuje prawie cały powiat soldyński i jeszcze części powiatów sąsiednich. Obok kilkuset katolików niemieckich liczyła ona kilka tysięcy polskich robotników sezonowych, rozrzuconych po różnych folwarkach. Co dwa tygodnie ks. Czardybon wyjeżdżał w niedzielę wcześnie lub już w sobotę do filii odległej o trzy mile, z posługą duszpasterską. Przynajmniej raz w roku odwiedzał wszystkie folwarki, gdzie pracowali Polacy. Oprócz pracy na kuracji w Soldynie, pomagał w Starogardzie, gdzie proboszcz nie znał języka polskiego. 14 lipca 1915 otrzymał probostwo w Zimnicach Wielkich pod Opolem. Po napadzie i ostrzelaniu plebani przez bojówki niemiecki, zorganizowanej w okresie plebiscytu opuścił Zimnice w 1922 roku. Po krótkim zastępstwie w Józefowcu, w 1922 roku otrzymał parafię Zgoda - Nowy Bytom. Zaczął poważnie chorować na wątrobę, żołądek i serce. Mimo to pracował regularnie. Zmarł 4 marca 1926.
Zdaniem ks. Szramka ks. Czardybon był kapłanem wzorowym, pobożnym, pracowitym, szczodrym, roztropnym i uprzejmym. O sumienności jego świadczy fakt, że książki urzędowe pozostawił w porządku najdokładniejszym. Dzień przed śmiercią był do spowiedzi. Testamentem zapisał książki swoje Wyższemu Śląskiemu Seminarium Duchownemu. Prosił o trumnę prostą i o pogrzeb bez mowy i bez muzyki. Pogrzeb prowadził ks. Sigulla, w obecności 65 księży. Został pochowany na nowym cmentarzu Nowego Bytomia, niedawno przez niego założonym.
Bibliografia
AAKat., Akta personalne ks. Ludwika Czardybona; Schematismus 1917; Schematyzm 1924-1927; E. Szramek, Nekrolog, WD 1926, nr 6, s. 36; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 200; Żebrok, NPrz 44 (1975), s. 115; J. S. Dworak, Historia parafii nowobytomskiej. Z przyczynków do historii miejscowej Nowego Bytomia, Nowy Bytom 1937, s. 152-153.
| |||||