Chmiel Emil
Chmiel Emil (1911-1986), proboszcz parafii NSPJ w Piasku
Urodził się 1 sierpnia 1911 w Lubecku w rodzinie rolnika Józefa i Agnieszki z d. Wieczorek. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się najpierw w gimnazjum w Lublińcu, a następnie w Tarnowskich Górach. Egzamin dojrzałości zdał w 1932 roku przed Komisją Egzaminacyjną w Katowicach. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1937 w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.
W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w parafii Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich. W sierpniu 1937 roku został tam mianowany wikarym. Po wybuchu II wojny światowej, przez kilkanaście miesięcy, pełnił w Bobrownikach funkcję substytuta. Od września 1940 roku był wikarym w parafii św. Jadwigi w Chorzowie. W listopadzie 1943 roku został mianowany substytutem w parafii NSPJ w Bieruniu Nowym.
Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej w sierpniu 1945 roku został mianowany lokalistą w Piasku k. Pszczyny. Ks. Chmiel postarał się tam o zaadaptowanie na tymczasowy kościół baraku zakupionego ze zlikwidowanego obozu dla Niemców w Kobiórze. 25 marca 1946 zatwierdzony na stanowisku kuratusa w Piasku. W 1962 roku przeszedł na emeryturę. Zamieszkał najpierw w Siemianowicach Śląskich, a następnie, pod koniec życia, w Czarkowie. Zmarł 23 marca 1986 w Pszczynie. Został pochowany w Piasku.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Emila Chmiela; Schematyzm 1938-1986; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 299.
|