Bresler Ernest: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(uzupełnienie - kategoria) |
||
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
== Bresler Ernest (1864-1927), proboszcz w Mysłowicach == | == Bresler Ernest (1864-1927), proboszcz w Mysłowicach == | ||
[[Grafika:Bresler Ernest.jpg|150px|left|thumb]] | [[Grafika:Bresler Ernest.jpg|150px|left|thumb]] | ||
Urodził się 30 grudnia 1864 w Bytomiu | Urodził się 30 grudnia 1864 w Bytomiu w rodzinie Franciszka i Marii z d. Jagella. Do szkoły ludowej i gimnazjum uczęszczał w Bytomiu. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął w 1886 roku studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1890 we Wrocławiu z rąk [[Kopp Georg|bpa Georga Koppa]]. | ||
Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu i św. Zygmunta w Koźlu. We wrześniu 1896 roku został mianowany proboszczem w parafii św. Jadwigi w Markowicach, gdzie wybudował nowy kościół. 13 grudnia 1898 otrzymał nominację na proboszcza w Starej Wsi k/Raciborza. Od 1907 roku był wicedziekanem dekanatu raciborskiego. Odgrywał bardzo dużą rolę w ówczesnym życiu społeczno-politycznym Raciborza. Został wybrany posłem na sejm pruski w Berlinie. Znany był jako obrońca sprawy polskiej. Po 12 latach pobytu w Starej Wsi poprosił o przeniesienie na inną placówkę. 22 marca 1910 został mianowany proboszczem w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach|parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach]]. Zmarł 23 lutego 1927 w Mysłowicach | Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu i św. Zygmunta w Koźlu. We wrześniu 1896 roku został mianowany proboszczem w parafii św. Jadwigi w Markowicach, gdzie wybudował nowy kościół. 13 grudnia 1898 otrzymał nominację na proboszcza w [[Parafia św. Mikołaja w Raciborzu|Starej Wsi k/Raciborza]]. Od 1907 roku był wicedziekanem dekanatu raciborskiego. Odgrywał bardzo dużą rolę w ówczesnym życiu społeczno-politycznym Raciborza. Został wybrany posłem na sejm pruski w Berlinie. Znany był jako obrońca sprawy polskiej. Po 12 latach pobytu w Starej Wsi poprosił o przeniesienie na inną placówkę. 22 marca 1910 został mianowany proboszczem w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach|parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach]]. Zmarł 23 lutego 1927 w Mysłowicach. Spoczął na [[Stary Cmentarz - Mysłowice|miejscowym cmentarzu parafialnym]]. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Linia 10: | Linia 10: | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - B]] | [[Kategoria:Biografie - B]] | ||
[[Kategoria:Budowniczy]] | |||
[[Kategoria:Politycy]] | [[Kategoria:Politycy]] |
Aktualna wersja na dzień 19:44, 28 paź 2017
Bresler Ernest (1864-1927), proboszcz w Mysłowicach
Urodził się 30 grudnia 1864 w Bytomiu w rodzinie Franciszka i Marii z d. Jagella. Do szkoły ludowej i gimnazjum uczęszczał w Bytomiu. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął w 1886 roku studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1890 we Wrocławiu z rąk bpa Georga Koppa.
Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu i św. Zygmunta w Koźlu. We wrześniu 1896 roku został mianowany proboszczem w parafii św. Jadwigi w Markowicach, gdzie wybudował nowy kościół. 13 grudnia 1898 otrzymał nominację na proboszcza w Starej Wsi k/Raciborza. Od 1907 roku był wicedziekanem dekanatu raciborskiego. Odgrywał bardzo dużą rolę w ówczesnym życiu społeczno-politycznym Raciborza. Został wybrany posłem na sejm pruski w Berlinie. Znany był jako obrońca sprawy polskiej. Po 12 latach pobytu w Starej Wsi poprosił o przeniesienie na inną placówkę. 22 marca 1910 został mianowany proboszczem w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach. Zmarł 23 lutego 1927 w Mysłowicach. Spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Bibliografia
Akta personalne ks. Ernesta Breslera; Schematyzm 1924-1927; Nekrolog, WD 1927, nr 4, s. 31.
|