Bączkowicz Franciszek

Bączkowicz (Bąk) Franciszek (1877-1923), wykładowca, wychowawca kleru, superior, kanonista

Urodził się l października 1877 w Radzionkowie na Górnym Śląsku. Jego rodzicami byli Maciej Bąk i Zuzanna Żurek. W 1890 roku rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie na Kleparzu. Do Zgromadzenia wstąpił l października 1894. Studia filozoficzne-teologiczne odbył w seminarium duchownym Zgromadzenia w Krakowie. Jako alumn założył, wraz z P. Brukwickim i A. Zabrzezińskim, czasopismo kleryckie „Młyn". Sam wykonywał ilustracje i pisał artykuły pod pseudonimem Sokolicz. Zdał maturę państwową jako ekstern w 1900 roku w Gimnazjum św. Anny. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kard. J. Puzyny 30 czerwca 1901.

Potem został skierowany na wyższe studia do Rzymu. Ukończył je 25 czerwca 1903, uzyskując na uniwersytecie Gregorianum doktorat z prawa kanonicznego. Po powrocie do Krakowa uczył teologii moralnej i prawa kanonicznego w misjonarskim seminarium duchownym na Stradomiu. W latach 1908-1909 studiował w Wiedniu na Rudolphinum, gdzie przedstawił rozprawę: De exemptione regularium in genere et speciatim Congregationis Missionis S. Vincentii a Paulo. Dissertatio juridica, i otrzymał doktorat z teologii.

Od 1910 roku wykładał prawo kanoniczne i teologię moralną w seminarium na Stradomiu, które wówczas w 1910 roku m.in. dzięki Bączkowiczowi, uzyskało prawa państwowe i zostało przekształcone w Instytut Teologiczny. W tym czasie głosił często rekolekcje do sióstr miłosierdzia. Przez pięć lat, od maja 1914 roku był spowiednikiem PP. Norbertanek w Krakowie na Salwatorze. Wygłosił wiele serii rekolekcji dla inteligencji (Lwów, Radom, Żabno, Kielce, Bochnia). Od 1917 roku do śmierci był dyrektorem Dzieci Maryi w Towarzystwie Dobroczynności w Krakowie przy ul. Koletek.

Od 1912 roku do śmierci był sędzią prosynodalnym w krakowskiej Kurii biskupiej. W roku akademickim 1918/1919 przez semestr prowadził wykłady z prawa kanonicznego na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat był asystentem domu stradomskiego, a od grudnia 1920 roku do śmierci był superiorem domu w Krakowie na Kleparzu. Zmarł nagle 25 lipca 1923 roku i został pochowany w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Opracowany przez niego i uzupełniany przez innych misjonarzy podręcznik prawa kanonicznego był używany przez wiele lat w polskich seminariach duchownych.

Bibliografia

J. Dukała, Bączkowicz (Bąk) Franciszek (biogram), [w:] Misjonarze św. Wincentego a Paulo w Polsce II-1 Biografie, red. J. Dukała, Kraków 2001, s.36-38 (wraz z bibliografią przedmiotową i podmiotową).