Bączkowicz Franciszek

Bączkowicz (Bąk) Franciszek CM (1877-1923), wychowawca, kanonista

Urodził się 1 października 1877 w Radzionkowie. Jego rodzicami byli Maciej Bąk i Zuzanna z d. Żurek. Był kuzynem ks. Bartłomieja Szulca. W 1890 roku rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie na Kleparzu. Do Zgromadzenia wstąpił 1 października 1894. Studia filozoficzne-teologiczne odbył w Seminarium Duchownym Zgromadzenia w Krakowie. Jako alumn założył, wraz z P. Brukwickim i A. Zabrzezińskim, czasopismo kleryckie Młyn. Sam wykonywał ilustracje i pisał artykuły pod pseudonimem Sokolicz. Zdał maturę państwową jako ekstern w 1900 roku w Gimnazjum św. Anny. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kard. J. Puzyny 30 czerwca 1901.

Potem został skierowany na wyższe studia do Rzymu. Ukończył je 25 czerwca 1903, uzyskując na Uniwersytecie Gregorianum doktorat z prawa kanonicznego. Po powrocie do Krakowa uczył teologii moralnej i prawa kanonicznego w Misjonarskim Seminarium Duchownym na Stradomiu. W latach 1908-1909 studiował w Wiedniu na Rudolphinum, gdzie przedstawił rozprawę: De exemptione regularium in genere et speciatim Congregationis Missionis S. Vincentii a' Paulo. Dissertatio juridica i otrzymał doktorat z teologii.

Od 1910 roku wykładał prawo kanoniczne i teologię moralną w Seminarium na Stradomiu, które wówczas w 1910 roku m.in. dzięki ks. Bączkowiczowi, uzyskało prawa państwowe i zostało przekształcone w Instytut Teologiczny. W tym czasie głosił często rekolekcje do sióstr miłosierdzia. Przez pięć lat, od maja 1914 roku był spowiednikiem ss. norbertanek w Krakowie na Salwatorze. Wygłosił wiele serii rekolekcji dla inteligencji (Lwów, Radom, Żabno, Kielce, Bochnia). Od 1917 roku do śmierci był dyrektorem Dzieci Maryi w Towarzystwie Dobroczynności w Krakowie przy ul. Koletek.

Od 1912 roku był sędzią prosynodalnym w krakowskiej Kurii biskupiej. W roku akademickim 1918/1919, przez semestr, prowadził wykłady z prawa kanonicznego na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat był asystentem domu stradomskiego, a od grudnia 1920 roku do śmierci był superiorem domu w Krakowie na Kleparzu. Zmarł nagle 25 lipca 1923 roku i został pochowany w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Opracowany przez niego i uzupełniany przez innych misjonarzy podręcznik prawa kanonicznego był używany przez wiele lat w polskich seminariach duchownych.

Bibliografia

J. Dukała, Bączkowicz (Bąk) Franciszek (biogram), [w:] Misjonarze św. Wincentego a Paulo w Polsce II-1 Biografie, red. J. Dukała, Kraków 2001, s. 36-38 (wraz z bibliografią przedmiotową i podmiotową); Elenchus Venerablis Cleri , Dioeceseos Cracoviensis, 1910, s. 227.