Kremzer Alojzy

Kremzer Alojzy SAC (1913-1973), mistrz nowicjatu braci, rekolekcjonista

Urodził się 17 kwietnia 1913 w Kończycach k. Zabrza w górniczej rodzinie Ignacego i Florentyny z d. Gwóźdź. Mając 14 lat został przyjęty do Collegium Marianum. Ukończył tam sześć klas gimnazjum i 15 sierpnia 1932, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, rozpoczął nowicjat pallotyński w Sucharach, a następnie znów na Kopcu zakończył gimnazjum, składając maturę. Pierwszą profesję złożył 15 sierpnia 1934. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wadowicach, Sucharach i w Ołtarzewie. Święcenia kapłańskie przyjął 25 lutego 1940 w Warszawie z rąk abpa Stanisława Galla, w jego prywatnej kaplicy.

Podczas wojny pracował jako prefekt w szkołach warszawskich. Tuż po zakończeniu wojny został oddelegowany do przejmowania domów, należących do niemieckiej prowincji Trójcy Świętej w Ząbkowicach Śląskich oraz do pracy duszpasterskiej wśród repatriantów.

Przez wiele lat był mistrzem nowicjatu braci. Pełnił też obowiązki rektora domów w: Sucharach (1948-1949), Wałbrzychu, Gdańsku (1956-1958). Kolejnym miejscem pracy było rektorstwo w Warszawie (1958-1961). Dwukrotnie był kapelanem sióstr w Bobolicach i Legionowie. W latach 1961-1965 należał do grupy księży misjonarzy i rekolekcjonistów ludowych. Później był duszpasterzem w Gdańsku, Zakopanem, Wadowicach i ponownie w Ząbkowicach Śląskich.

Zmarł 20 lipca 1973 w Katowicach. Eksportacja odbyła się w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. Obecny był bp Józef Kurpas. Pogrzeb odbył się w Wadowicach.

Bibliografia

S. Tylus, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki-Poznań 2013, s. 298-299; biogram opublikowany przez ks. S. Tylusa SAC: [1]