Dziekan

Z gr. deka - dziesięć. Przyjęte w Polsce określenie urzędu wikariusza rejonowego lub archiprezbiter lub kapłan, który stoi na czele wikariatu rejonowego. Funkcja dziekana jest pomyślana jako pomoc dla proboszczów i pozostałych kapłanów dekanatu. Z wikariuszami biskupimi poszczególnych rejonów (dekanatów) pełni funkcje komplementarne. Jeśli prawo partykularne nie postanawia inaczej, dziekana mianuje biskup diecezjalny, po wysłuchaniu zgodnie ze swoim roztropnym osądem zdania kapłanów pełniących posługę w danym dekanacie. Dziekani są mianowani na pewien czas określony prawem partykularnym, biskup diecezjalny może usunąć dziekana z urzędu gdy ma do tego słuszny powód. Dziekani popierają i koordynują wspólną działalność pasterską w obrębie dekanatu. Czuwają nad tym by duchowni ich okręgów prowadzili życie odpowiadające ich stanowi i troskliwie wypełniali swoje obowiązki, czuwają nad tym by święte czynności były sprawowane zgodnie z przepisami liturgicznymi oraz by czystość i piękno kościoła i sprzętu liturgicznego były starannie utrzymywane, a księgi parafialne były właściwie prowadzone i należycie przechowywane. Dziekani zabiegają też aby księża ich dekanatu uczestniczyli w prelekcjach, spotkaniach teologicznych, lub konferencjach. Troszczą się o dostarczanie pomocy duchowej prezbiterom swojego okręgu, a także otaczają troską kapłanów, którzy znajdują się w trudniejszych okolicznościach lub przeżywają jakieś problemy. Dziekani w przypadku choroby proboszcza w swoim dekanacie, dbają, by nie został on pozbawiony pomocy duchowej i materialnej, a w przypadku śmierci, by został odprawiony godny pogrzeb. Troszczy się także o to, by podczas choroby lub śmierci nie zostały zabrane oraz by nie zaginęły księgi, dokumenty, sprzęt liturgiczny albo inne przedmioty należące do kościoła lub parafii. Dziekani wizytują parafie swojego rejonu w sposób określony przez biskupa diecezjalnego.

Bibliografia

T. Pawluk, Dziekan (hasło), [w:] EK, t. 4, Lublin 1995, kol. 586-588; Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, Kraków 2011, s. 471-474.