Woźniak Jan Wilhelm: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 23:09, 14 sie 2018

Woźniak Jan Wilhelm (1886-1939), kapelan powstań śląskich

Urodził się 27 marca 1886 w Roździeniu k. Szopienic w rodzinie górnika Andrzeja i Zofii z d. Habryka. Z domu rodzinnego wyniósł solidne wychowanie w duchu narodowym. Po zdobyciu podstawowego i średniego wykształcenia, wstąpił w Belgii do seminarium duchownego i rozpoczął tam studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1911 roku w Belgii. Po święceniach pracował w duszpasterstwie polonijnym w Stanach Zjednoczonych. W czasie I wojny światowej wstąpił do „błękitnej armii” gen. Józefa Hallera, która stacjonowała we Francji.

W okresie plebiscytu przyjechał na Górny Śląsk. Ponieważ był duchownym należącym do innej diecezji, nie mógł wziąć bezpośredniego udziału w głosowaniu. Włączył się zatem w finansowe działania plebiscytowe. Wziął jednak udział w III powstaniu śląskim. Był kapelanem pułku powstańczego Walentego Fojkisa i 1 Dywizji Wojsk Powstańczych. Zyskał wtedy wysoką ocenę zarówno za swoją postawę na froncie, jak i udział w przygotowaniu planów operacyjnych.

Po powstaniu wyjechał ponownie do Stanów Zjednoczonych, gdzie został duszpasterzem w Madison, a następnie w Strenton w stanie Illinois. W związku z obchodami 10 rocznicy III powstania śląskiego w 1931 roku powrócił do Polski. Został wtedy odznaczony Krzyżem Niepodległości. Początkowo zamieszkał w Warszawie, starając się o inkardynację do diecezji katowickiej. W lutym 1932 roku bp Stanisław Adamski udzielił mu odmownej odpowiedzi, uzasadniając, iż księża innych diecezji nie są w chwili obecnej przyjmowani do diecezji śląskiej. W Katowicach zamieszkał dopiero w 1937 roku. Pracował jako kapelan pomocniczy w kościele garnizonowym. Zmarł 18 października 1939 w szpitalu w Bogucicach. Został pochowany w Szopienicach.

Bibliografia

E. Nalepa, Zmarli kapłani Kościoła Katowickiego. T. 1: kapłani wyświęceni do 1922. Cz.2, s. 160-161; O duszę polską, Katowice 1991, s. 142-143.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Woźniak Jan Wilhelm (1886-1939), kapelan powstań śląskich==
-Urodził się 27 marca 1886 w Roździeniu k. Szopienic. Był synem górnika Andrzeja i Zofii z d. Habryka. Z domu rodzinnego wyniósł solidne wychowanie w duchu narodowym. Po zdobyciu podstawowego i średniego wykształcenia, wstąpił w Belgii do seminarium duchownego i rozpoczął tam studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1911 roku w Belgii. Po święceniach pracował w duszpasterstwie polonijnym w Stanach Zjednoczonych. W czasie I wojny światowej wstąpił do „błękitnej armii” gen. Józefa Hallera, która stacjonowała we Francji.
+Urodził się 27 marca 1886 w Roździeniu k. Szopienic w rodzinie górnika Andrzeja i Zofii z d. Habryka. Z domu rodzinnego wyniósł solidne wychowanie w duchu narodowym. Po zdobyciu podstawowego i średniego wykształcenia, wstąpił w Belgii do seminarium duchownego i rozpoczął tam studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1911 roku w Belgii. Po święceniach pracował w duszpasterstwie polonijnym w Stanach Zjednoczonych. W czasie I wojny światowej wstąpił do „błękitnej armii” gen. Józefa Hallera, która stacjonowała we Francji.
 W okresie [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytu]] przyjechał na Górny Śląsk. Ponieważ był duchownym należącym do innej diecezji, nie mógł wziąć bezpośredniego udziału w głosowaniu. Włączył się zatem w finansowe działania plebiscytowe. Wziął jednak udział w [[Powstania Śląskie|III powstaniu śląskim]]. Był kapelanem pułku powstańczego Walentego Fojkisa i 1 Dywizji Wojsk Powstańczych. Zyskał wtedy wysoką ocenę zarówno za swoją postawę na froncie, jak i udział w przygotowaniu planów operacyjnych.
-Po powstaniu wyjechał ponownie do Stanów Zjednoczonych, gdzie został duszpasterzem w Madison, a następnie w Strenton w stanie Illinois. W związku z obchodami 10 rocznicy III powstania śląskiego w 1931 roku powrócił do Polski. Został wtedy odznaczony Krzyżem Niepodległości. Początkowo zamieszkał w Warszawie, starając się o inkardynację do diecezji katowickiej. W lutym 1932 roku ksiądz bp [[Adamski Stanisław|Stanisław Adamski]] udzielił mu odmownej odpowiedzi, uzasadniając, iż księża innych diecezji nie są w chwili obecnej przyjmowani do diecezji śląskiej. W Katowicach zamieszkał dopiero w 1937 roku. Pracował jako kapelan pomocniczy w kościele garnizonowym. Zmarł 18 października 1939 w szpitalu w Bogucicach. Został pochowany w Szopienicach.
+Po powstaniu wyjechał ponownie do Stanów Zjednoczonych, gdzie został duszpasterzem w Madison, a następnie w Strenton w stanie Illinois. W związku z obchodami 10 rocznicy III powstania śląskiego w 1931 roku powrócił do Polski. Został wtedy odznaczony Krzyżem Niepodległości. Początkowo zamieszkał w Warszawie, starając się o inkardynację do [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]]. W lutym 1932 roku [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]] udzielił mu odmownej odpowiedzi, uzasadniając, iż księża innych diecezji nie są w chwili obecnej przyjmowani do diecezji śląskiej. W Katowicach zamieszkał dopiero w 1937 roku. Pracował jako kapelan pomocniczy w [[Parafia św. Kazimierza Królewicza w Katowicach|kościele garnizonowym]]. Zmarł 18 października 1939 w szpitalu w Bogucicach. Został pochowany w Szopienicach.
 ==Bibliografia==