Tekst źródłowy strony Uchwały soboru laterańskiego (1123) w sprawie inwestytury, symonii i konkubinatu

<br><h3>Uchwały
soboru laterańskiego (1123 r.) w sprawie inwestytury, symonii i konkubinatu
<hr></h3>
<p> O symoniackich święceniach i awansach

</p>
<p>Naśladując przykłady świętych ojców oraz na nowo podejmując obowiązek naszego urzędu, na mocy autorytetu Stolicy Apostolskiej bezwzględnie zakazujemy, by ktokolwiek w Kościele Bożym został wyświęcony na kapłana albo wyniesiony na wyższe
stanowisko za pieniądze. Jeżeli ktoś w ten sposób uzyska w Kościele święcenia lub promocję, niech zostanie całkowicie pozbawiony tak uzyskanej godności.

</p>
<p> Na biskupa można konsekrować wyłącznie osobę wybraną kanonicznie

</p>
<p> Nikt nie może konsekrować na biskupa kogoś, kto nie został wybrany kanonicznie. Jeśli ktoś ośmieli się to uczynić, niech będzie zdjęty z urzędu: zarówno osoba konsekrowana, jak i konsekrator, bez żadnej nadziei na odzyskanie
stanowiska.

</p>
<p> Prezbiterom, diakonom i subdiakonom zabrania się mieszkania wspólnie z kobietami Całkowicie zakazujemy prezbiterom, diakonom czy subdiakonom pożycia z konkubinami i żonami oraz wspólnego zamieszkiwania z innymi kobietami, z wyjątkiem
tych, z którymi - jedynie ze względu na konieczność - pozwolił im mieszkać Sobór Nicejski, a są to matki, ciotki ze strony ojca i matki oraz inne takie osoby, z powodu których nie może powstać żadne uzasadnione podejrzenie.

</p>
<p>Źrodło:
Dokumenty soborów powszechnych. Tom 2 (869-1312), Kraków 2002, s. 122-123.

</p>
<br>
[[Kategoria:Wypisy źródłowe|Sobor]]