Studziński Jan: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 23:25, 8 wrz 2019

Studziński Jan (1841-1897), proboszcz w Lubomi

Urodził się 25 czerwca 1841 w Bytomiu. Był członkiem Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego i Towarzystwa Polskich Górnoślązaków we Wrocławiu. W 1866 roku brał udział w wojnie prusko-austriackiej jako sanitariusz i otrzymał medal pamiątkowy. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1869. Pracował w Miechowicach, następnie długie lata był wikarym w Pszowie, a po śmierci ks. Skwary objął urząd administratora parafii (1883-1885). W latach 1887-1892 był proboszczem w Rydułtowach, a od 1892 do 1897 roku w Lubomi. Nazwisko jego zostało różnie zanotowane, np. na grobowcu „Studzieński", ale on sam podpisywał się „Studziński". Zmarł nagle na zawał serca 26 czerwca 1897. Zapiski mówią, że był to skutek zdenerwowania się przy pogrzebie inspektora Karola Wystyrka. Ks. Studziński pochowany jest w Lubomi.

Bibliografia

A. Wróbel, Z przeszłości czterech wsi. Syrynia, Lubomia, Grabówka, Nieboczowy, Katowice 1991, s. 225; A. Matuszczyk-Kotulska, Pszów-sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 46; E. Szramek, Ks. Norbert Bonczyk. Homer Górnośląski i poeta walki kulturnej, RTPNŚ, t. 2, s. 56; F. Maroń, Tematy górnośląskich konwentów dekanalnych w latach między kulturkampfem a pierwszą wojną światową. (Szkic faktograficzny), SSHT 1977, t. 10, s. 209.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Studziński Jan (1841-1897), proboszcz w Lubomi==
-Urodził się 25 czerwca 1841 w Bytomiu. Był członkiem [[Towarzystwo Literacko-Słowiańskie we Wrocławiu|Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego]] i [[Towarzystwo Polskich Górnoślązaków|Towarzystwa Polskich Górnoślązaków]] we Wrocławiu. W 1866 roku brał udział w wojnie prusko-austriackiej jako sanitariusz i otrzymał medal pamiątkowy. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1869. Pracował w Miechowicach, następnie długie lata był wikarym w [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie|Pszowie]], a po śmierci [[Skwara Paweł|ks. Skwary]] był administratorem parafii (1883-1885). W latach 1887-1892 był proboszczem w Rydułtowach. Od 1892 do 1897 roku był proboszczem w [[Parafia św. Marii Magdaleny w Lubomi|Lubomi]]. Nazwisko jego zostało różnie zanotowane, np. na grobowcu „Studzieński", ale on sam podpisywał się „Studziński". Zmarł nagle na zawał serca 26 czerwca 1897. Zapiski mówią, że był to skutek zdenerwowania się przy pogrzebie inspektora Karola Wystyrka. Ks. Studziński pochowany jest w Lubomi.
+Urodził się 25 czerwca 1841 w Bytomiu. Był członkiem [[Towarzystwo Literacko-Słowiańskie we Wrocławiu|Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego]] i [[Towarzystwo Polskich Górnoślązaków|Towarzystwa Polskich Górnoślązaków]] we Wrocławiu. W 1866 roku brał udział w wojnie prusko-austriackiej jako sanitariusz i otrzymał medal pamiątkowy. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1869. Pracował w Miechowicach, następnie długie lata był wikarym w [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie|Pszowie]], a po śmierci [[Skwara Paweł|ks. Skwary]] objął urząd administratora parafii (1883-1885). W latach 1887-1892 był proboszczem w [[Parafia św. Jerzego w Rydułtowach|Rydułtowach]], a od 1892 do 1897 roku w [[Parafia św. Marii Magdaleny w Lubomi|Lubomi]]. Nazwisko jego zostało różnie zanotowane, np. na grobowcu „Studzieński", ale on sam podpisywał się „Studziński". Zmarł nagle na zawał serca 26 czerwca 1897. Zapiski mówią, że był to skutek zdenerwowania się przy pogrzebie inspektora Karola Wystyrka. Ks. Studziński pochowany jest w Lubomi.
 ==Bibliografia==