Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Robotników na Górnym Śląsku: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Stowarzyszenie zostało utworzone w 1874 roku przy współudziale i inspiracji [[Miarka Karol|Karola Miarki]] i jego współpracowników z redakcji [[Katolik - czasopismo|„Katolika”]]. Była to pierwsza tego typu organizacja na Górnym Śląsku działająca wśród polskojęzycznych robotników, chociaż, z punktu widzenia współczesnego definiowania związków zawodowych, nie było to zrzeszenie mieszczące się w tych ramach. Praca w organizacji była skupiona wokół idei działań samopomocowych i zrzeszania się robotników, co wyraźnie podkreślała nazwa Stowarzyszenia. Stąd program związku nie zakładał radykalnych form walki o prawa pracownicze, czy wręcz klasowe. Przeciwnie, akceptował on porządek społeczny oparty na pracodawcach dzierżących środki produkcji i robotnikach będących siłą najemną. Relacje między tymi dwoma podmiotami miały być oparte na wzajemnej współpracy, która miała prowadzić do poprawy bytu robotników. | Stowarzyszenie zostało utworzone w 1874 roku przy współudziale i inspiracji [[Miarka Karol|Karola Miarki]] i jego współpracowników z redakcji [[Katolik - czasopismo|„Katolika”]]. Była to pierwsza tego typu organizacja na Górnym Śląsku działająca wśród polskojęzycznych robotników, chociaż, z punktu widzenia współczesnego definiowania związków zawodowych, nie było to zrzeszenie mieszczące się w tych ramach. Praca w organizacji była skupiona wokół idei działań samopomocowych i zrzeszania się robotników, co wyraźnie podkreślała nazwa Stowarzyszenia. Stąd program związku nie zakładał radykalnych form walki o prawa pracownicze, czy wręcz klasowe. Przeciwnie, akceptował on porządek społeczny oparty na pracodawcach dzierżących środki produkcji i robotnikach będących siłą najemną. Relacje między tymi dwoma podmiotami miały być oparte na wzajemnej współpracy, która miała prowadzić do poprawy bytu robotników. | ||
Te szczytne idee mogły być zrealizowane w dobie dobrej koniunktury gospodarczej, która zakończyła się już w 1875 roku. Zauważalna wówczas recesja w | Te szczytne idee mogły być zrealizowane w dobie dobrej koniunktury gospodarczej, która zakończyła się już w 1875 roku. Zauważalna wówczas recesja w przemyśle górniczym, a wraz z nią wzrost bezrobocia sprawiły, iż program Stowarzyszenia tracił na popularności, a do głosu zaczęły dochodzić hasła radykalne. Dlatego po kilku miesiącach działalność Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Robotników na Górnym Śląsku została przerwana. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
L. Krzyżanowski, Chrześcijańskie związki zawodowe w XIX i XX w. na Górnym Śląsku – zadania i ich realizacja, SSHT 2002, t. 35, z. 2, s. 392-393. | L. Krzyżanowski, Chrześcijańskie związki zawodowe w XIX i XX w. na Górnym Śląsku – zadania i ich realizacja, SSHT 2002, t. 35, z. 2, s. 392-393. | ||
[[Kategoria:Społeczne]] | [[Kategoria:Społeczne]] | ||
Aktualna wersja na dzień 23:59, 21 mar 2022
Stowarzyszenie zostało utworzone w 1874 roku przy współudziale i inspiracji Karola Miarki i jego współpracowników z redakcji „Katolika”. Była to pierwsza tego typu organizacja na Górnym Śląsku działająca wśród polskojęzycznych robotników, chociaż, z punktu widzenia współczesnego definiowania związków zawodowych, nie było to zrzeszenie mieszczące się w tych ramach. Praca w organizacji była skupiona wokół idei działań samopomocowych i zrzeszania się robotników, co wyraźnie podkreślała nazwa Stowarzyszenia. Stąd program związku nie zakładał radykalnych form walki o prawa pracownicze, czy wręcz klasowe. Przeciwnie, akceptował on porządek społeczny oparty na pracodawcach dzierżących środki produkcji i robotnikach będących siłą najemną. Relacje między tymi dwoma podmiotami miały być oparte na wzajemnej współpracy, która miała prowadzić do poprawy bytu robotników. Te szczytne idee mogły być zrealizowane w dobie dobrej koniunktury gospodarczej, która zakończyła się już w 1875 roku. Zauważalna wówczas recesja w przemyśle górniczym, a wraz z nią wzrost bezrobocia sprawiły, iż program Stowarzyszenia tracił na popularności, a do głosu zaczęły dochodzić hasła radykalne. Dlatego po kilku miesiącach działalność Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Robotników na Górnym Śląsku została przerwana.
Bibliografia
L. Krzyżanowski, Chrześcijańskie związki zawodowe w XIX i XX w. na Górnym Śląsku – zadania i ich realizacja, SSHT 2002, t. 35, z. 2, s. 392-393.