Sewerin Robert

Sewerin Robert (1877-1942)

Urodził się 6 czerwca 1877 w Mikołowie w rodzinie urzędnika Pawła i Pauliny z d.Tabor. Maturę zdał 14 września 1898 w gimnazjum gliwickim i po studiach na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego otrzymał święcenia kapłańskie 23 czerwca 1902.

Był bardzo uzdolniony, ale miał kłopoty z alkoholem, dlatego często musiał zmieniać placówki, na których przeciętnie pozostawał tylko po jednym roku. Od 1 sierpnia 1902 aż do końca 1922 roku był kolejno wikarym w Ostrogu pod Raciborzem, Mysłowicach, przy kościele Bożego Ciała w Berlinie, w Markowicach pod Raciborzem, Krapkowicach (powiat opolski), Bodzanowicach (powiat oleski), gdzie wytrwał trzy lata, w Rozmierzu (powiat strzelecki), Trzebnicy, Rachowicach (powiat gliwicki), Bujakowie, Lubecku i Łaziskach Górnych. Najdłużej przebywał w Rachowicach, gdzie był wikarym od 15 stycznia 1913 do początku sierpnia 1919 roku. W latach 1912 i 1920 był jakiś czas w klasztorze Franciszkanów w Prudniku.

Od chwili ustanowienia Administracji Apostolskiej pracował jako pomocnik duszpasterski w Nowym Bytomiu, Ruptawie, Chropaczowie, Mysłowicach, Jędrysku, Pstrążnej i Starym Bieruniu. W tym czasie leczył się trzy razy w zakładzie prowadzonym przez Kamilianów w Tarnowskich Górach. Po trzeciej kuracji zupełnie wyleczony objął 1 grudnia 1928 i posadę wikarego w Piekarach Śląskich i tam już pozostał. 7 kwietnia otrzymał nominację na kuratusa. 1 stycznia 1939 przyznano mu emeryturę. Zmarł w Piekarach Śląskich 4 kwietnia 1942.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Roberta Sewerina; Schematyzm 1924-1925; WD 1927, nr 6, s. 41; 1928, nr 12, s. 83; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8-9, s. 144.