Sanktuarium Matki Bożej Cudownego Medalika w Paryżu: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Cudowny Medalik, historia== | ==Cudowny Medalik, historia== | ||
Cudowny Medalik - stanowi pokłosie objawień w 1830 roku w kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy ul. du | Cudowny Medalik - stanowi pokłosie objawień w 1830 roku w kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy ul. du Bac w Paryżu. Matka Boża objawiła się wtedy nowicjuszce Zgromadzenia, siostrze Katarzynie Laboure. | ||
Św. Katarzyna Laboure była Francuzką i żyła w latach 1806-1876. W 1830 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia [[Św. Wincenty a' Paulo|św. Wincentego a' Paulo]] i zamieszkała w domu zakonnym w Paryżu. Niedługo później, 27 listopada t.r. przeżyła objawienie Matki Bożej. Ujrzała Królową Nieba, podnoszącą ku Bogu w ofierze kulę ziemską. Najświętszą Panienkę okrywała biała szata, od głowy spływał do stóp błękitny welon, a z dłoni tryskały snopy jasnych promieni. Gdy młoda nowicjuszka wpatrywała się w Nią w zachwycie, Najświętsza Dziewica zwróciła ku niej oczy i rzekła: ''Kula, którą widzisz w mych rękach, to świat, to każda ludzka dusza. Promienie z mych rąk spływające, to łaski, jakie zlewam hojnie na tych, którzy o nie proszą''. Potem dookoła Maryi ukazał się owalny napis jaśniejący złotymi literami: ''O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy'', a po chwili obraz, który miała przed sobą odwrócił się i nowicjuszka zobaczyła rewers - znak krzyża z literami IM (''Immaculata Maria'' - Niepokalana Maryja) oraz dwa serca: jedno z koroną cierniową, drugie z koroną z róż, przebite mieczem. Symbolizują one miłość Jezusa i Maryi do ludzi oczekujących na łaski. Usłyszała też ponownie głos Maryi: ''Postaraj się o wybicie i rozpowszechnienie medalika według tego wzoru. Wszyscy, którzy będą go nosić z ufnością i wiarą, otrzymają wiele łask''. Katarzyna nie uczyniła ze swego objawienia sprawy publicznej, jedynie zwierzyła się swemu spowiednikowi, ks. Aladel, który zajął się upowszechnieniem sprawy Medalika. Katarzyna zaś pracowała w przytułku w Paryżu jako kucharka i praczka, zajmowała się hodowlą krów, wreszcie była furtianką. Dopiero po jej śmierci odczytano - spisaną na polecenie spowiednika - relację o objawieniach i od tej pory Medalik, nazwany wkrótce Cudownym, zaczął być noszony jako źródło łaski. Katarzyna Laboure została kanonizowana przez [[Pius XII|papieża Piusa XII]] 27 lipca 1947. | Św. Katarzyna Laboure była Francuzką i żyła w latach 1806-1876. W 1830 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia [[Św. Wincenty a' Paulo|św. Wincentego a' Paulo]] i zamieszkała w domu zakonnym w Paryżu. Niedługo później, 27 listopada t.r. przeżyła objawienie Matki Bożej. Ujrzała Królową Nieba, podnoszącą ku Bogu w ofierze kulę ziemską. Najświętszą Panienkę okrywała biała szata, od głowy spływał do stóp błękitny welon, a z dłoni tryskały snopy jasnych promieni. Gdy młoda nowicjuszka wpatrywała się w Nią w zachwycie, Najświętsza Dziewica zwróciła ku niej oczy i rzekła: ''Kula, którą widzisz w mych rękach, to świat, to każda ludzka dusza. Promienie z mych rąk spływające, to łaski, jakie zlewam hojnie na tych, którzy o nie proszą''. Potem dookoła Maryi ukazał się owalny napis jaśniejący złotymi literami: ''O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy'', a po chwili obraz, który miała przed sobą odwrócił się i nowicjuszka zobaczyła rewers - znak krzyża z literami IM (''Immaculata Maria'' - Niepokalana Maryja) oraz dwa serca: jedno z koroną cierniową, drugie z koroną z róż, przebite mieczem. Symbolizują one miłość Jezusa i Maryi do ludzi oczekujących na łaski. Usłyszała też ponownie głos Maryi: ''Postaraj się o wybicie i rozpowszechnienie medalika według tego wzoru. Wszyscy, którzy będą go nosić z ufnością i wiarą, otrzymają wiele łask''. Katarzyna nie uczyniła ze swego objawienia sprawy publicznej, jedynie zwierzyła się swemu spowiednikowi, ks. Aladel, który zajął się upowszechnieniem sprawy Medalika. Katarzyna zaś pracowała w przytułku w Paryżu jako kucharka i praczka, zajmowała się hodowlą krów, wreszcie była furtianką. Dopiero po jej śmierci odczytano - spisaną na polecenie spowiednika - relację o objawieniach i od tej pory Medalik, nazwany wkrótce Cudownym, zaczął być noszony jako źródło łaski. Katarzyna Laboure została kanonizowana przez [[Pius XII|papieża Piusa XII]] 27 lipca 1947. | ||
Pierwsze medaliki ukazały się w czerwcu 1832 roku i w krótkim czasie stały się narzędziem szczególnego Bożego działania, wielu uzdrowień i nawróceń. Objawienie, zwłaszcza umieszczona na awersie inwokacja: ''O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy'' przyczyniło się | Pierwsze medaliki ukazały się w czerwcu 1832 roku i w krótkim czasie stały się narzędziem szczególnego Bożego działania, wielu uzdrowień i nawróceń. Objawienie, zwłaszcza umieszczona na awersie inwokacja: ''O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy'' przyczyniło się bezpośrednio do ogłoszenia w 1854 roku przez [[Pius IX|papieża Piusa IX]] dogmatu o [[Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny|Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny]]. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik Zakopane-Olcza, Wydawnictwo Kobus, Wrocław 2016. | Sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik Zakopane-Olcza, Wydawnictwo Kobus, Wrocław 2016. | ||
[[Kategoria:Kult maryjny]] | [[Kategoria:Kult maryjny]] |
Wersja z 16:26, 28 paź 2017
Cudowny Medalik, historia
Cudowny Medalik - stanowi pokłosie objawień w 1830 roku w kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy ul. du Bac w Paryżu. Matka Boża objawiła się wtedy nowicjuszce Zgromadzenia, siostrze Katarzynie Laboure.
Św. Katarzyna Laboure była Francuzką i żyła w latach 1806-1876. W 1830 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a' Paulo i zamieszkała w domu zakonnym w Paryżu. Niedługo później, 27 listopada t.r. przeżyła objawienie Matki Bożej. Ujrzała Królową Nieba, podnoszącą ku Bogu w ofierze kulę ziemską. Najświętszą Panienkę okrywała biała szata, od głowy spływał do stóp błękitny welon, a z dłoni tryskały snopy jasnych promieni. Gdy młoda nowicjuszka wpatrywała się w Nią w zachwycie, Najświętsza Dziewica zwróciła ku niej oczy i rzekła: Kula, którą widzisz w mych rękach, to świat, to każda ludzka dusza. Promienie z mych rąk spływające, to łaski, jakie zlewam hojnie na tych, którzy o nie proszą. Potem dookoła Maryi ukazał się owalny napis jaśniejący złotymi literami: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, a po chwili obraz, który miała przed sobą odwrócił się i nowicjuszka zobaczyła rewers - znak krzyża z literami IM (Immaculata Maria - Niepokalana Maryja) oraz dwa serca: jedno z koroną cierniową, drugie z koroną z róż, przebite mieczem. Symbolizują one miłość Jezusa i Maryi do ludzi oczekujących na łaski. Usłyszała też ponownie głos Maryi: Postaraj się o wybicie i rozpowszechnienie medalika według tego wzoru. Wszyscy, którzy będą go nosić z ufnością i wiarą, otrzymają wiele łask. Katarzyna nie uczyniła ze swego objawienia sprawy publicznej, jedynie zwierzyła się swemu spowiednikowi, ks. Aladel, który zajął się upowszechnieniem sprawy Medalika. Katarzyna zaś pracowała w przytułku w Paryżu jako kucharka i praczka, zajmowała się hodowlą krów, wreszcie była furtianką. Dopiero po jej śmierci odczytano - spisaną na polecenie spowiednika - relację o objawieniach i od tej pory Medalik, nazwany wkrótce Cudownym, zaczął być noszony jako źródło łaski. Katarzyna Laboure została kanonizowana przez papieża Piusa XII 27 lipca 1947.
Pierwsze medaliki ukazały się w czerwcu 1832 roku i w krótkim czasie stały się narzędziem szczególnego Bożego działania, wielu uzdrowień i nawróceń. Objawienie, zwłaszcza umieszczona na awersie inwokacja: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy przyczyniło się bezpośrednio do ogłoszenia w 1854 roku przez papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.
Bibliografia
Sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik Zakopane-Olcza, Wydawnictwo Kobus, Wrocław 2016.