Słomka Wilhelm: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Słomka Wilhelm (1916-1985), proboszcz w Ruptawie== | ==Słomka Wilhelm (1916-1985), proboszcz w Ruptawie== | ||
[[Grafika:Slomka Wilhelm.jpg|thumb|left]] | [[Grafika:Slomka Wilhelm.jpg|thumb|left]] | ||
Urodził się 21 stycznia 1916 w Tychach | Urodził się 21 stycznia 1916 w Tychach w rodzinie kowala Karola i Jadwigi z d. Frey. W 1922 roku rodzina przeprowadziła się do Murcek i tam uczęszczał do szkoły powszechnej. Następnie uczył się w [[Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie|Państwowym Gimnazjum Humanistycznym im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie]]. Był członkiem [[Sodalicja Mariańska|Sodalicji Mariańskiej]] uczniów. Egzamin dojrzałości zdał w 1935 roku. W tym samym roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Po wybuchu II wojny światowej ostatni rok studiów ukończył w ramach tajnego nauczania w Katowicach. Święcenia kapłańskie przyjął 10 grudnia 1939 w kaplicy Kurii Diecezjalnej w Katowicach z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]]. | ||
Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Ap. Piotra i Pawła w Woszczycach. W lutym 1941 roku został przymusowo wcielony do wojska niemieckiego. Początkowo przebywał we Francji. Następnie wysłano go na front wschodni. W 1944 roku dostał się do niewoli rosyjskiej i został osadzony w obozie jenieckim w Archangielsku. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Polski i diecezji katowickiej. Objął wówczas na krótko obowiązki wikariusza w [[Parafia św. Anny w Janowie|parafii św. Anny w Janowie]]. W październiku 1945 roku został mianowany katechetą w Państwowym Gimnazjum i Liceum Żeńskim w Tarnowskich Górach, a trzy miesiące później kapelanem tarnogórskiego hufca harcerek. Od grudnia 1949 roku był wiceprefektem [[Konwikt Biskupi w Tarnowskich Górach|Konwiktu Biskupiego w Tarnowskich Górach]]. W kolejnych latach został mianowany wychowawcą i nauczycielem w Oddziale Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Tarnowskich Górach. | Jego pierwszą placówką wikariuszowską była [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach|parafia św. Ap. Piotra i Pawła w Woszczycach]]. W lutym 1941 roku został przymusowo wcielony do wojska niemieckiego. Początkowo przebywał we Francji. Następnie wysłano go na front wschodni. W 1944 roku dostał się do niewoli rosyjskiej i został osadzony w obozie jenieckim w Archangielsku. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Polski i [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]]. Objął wówczas na krótko obowiązki wikariusza w [[Parafia św. Anny w Janowie|parafii św. Anny w Janowie]]. W październiku 1945 roku został mianowany katechetą w Państwowym Gimnazjum i Liceum Żeńskim w Tarnowskich Górach, a trzy miesiące później kapelanem tarnogórskiego hufca harcerek. Od grudnia 1949 roku był wiceprefektem [[Konwikt Biskupi w Tarnowskich Górach|Konwiktu Biskupiego w Tarnowskich Górach]]. W kolejnych latach został mianowany wychowawcą i nauczycielem w [[Niższe Seminarium Duchowne w Katowicach|Oddziale Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Tarnowskich Górach]]. | ||
W 1953 roku zdał egzamin proboszczowski oraz otrzymał prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. W styczniu 1957 roku powrócił na krótko do pracy katechetycznej. Powierzono mu wówczas młodzież Liceum Ogólnokształcącego oraz Szkoły Odzieżowej w Tarnowskich Górach. Kilka miesięcy później w sierpniu 1957 roku bp S. Adamski mianował go administratorem, a w styczniu 1958 roku | W 1953 roku zdał egzamin proboszczowski oraz otrzymał prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. W styczniu 1957 roku powrócił na krótko do pracy katechetycznej. Powierzono mu wówczas młodzież Liceum Ogólnokształcącego oraz Szkoły Odzieżowej w Tarnowskich Górach. Kilka miesięcy później w sierpniu 1957 roku bp S. Adamski mianował go administratorem, a w styczniu 1958 roku - proboszczem w [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]]. Przez pewien czas ks. Słomka był równocześnie katechetą tyskich szkół: Technikum Fermentacyjnego i Zasadniczej Szkoły Zawodowej. W latach 1969-1972 kierował jako proboszcz [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym|parafią św. Bartłomieja w Bieruniu Starym]]. 7 czerwca 1972 [[Bednorz Herbert|bp H. Bednorz]] mianował go wikariuszem ekonomem, a miesiąc później proboszczem w [[Parafia Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Ruptawie|parafii Niepokalanego Serca Maryi w Ruptawie]], gdzie ks. Słomka duszpasterzował przez 9 lat. W styczniu 1981 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 20 stycznia 1985 w Tychach. Został pochowany przy kościele św. Marii Magdaleny w Tychach. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Aktualna wersja na dzień 21:56, 1 sie 2018
Słomka Wilhelm (1916-1985), proboszcz w Ruptawie
Urodził się 21 stycznia 1916 w Tychach w rodzinie kowala Karola i Jadwigi z d. Frey. W 1922 roku rodzina przeprowadziła się do Murcek i tam uczęszczał do szkoły powszechnej. Następnie uczył się w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Był członkiem Sodalicji Mariańskiej uczniów. Egzamin dojrzałości zdał w 1935 roku. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu II wojny światowej ostatni rok studiów ukończył w ramach tajnego nauczania w Katowicach. Święcenia kapłańskie przyjął 10 grudnia 1939 w kaplicy Kurii Diecezjalnej w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.
Jego pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Ap. Piotra i Pawła w Woszczycach. W lutym 1941 roku został przymusowo wcielony do wojska niemieckiego. Początkowo przebywał we Francji. Następnie wysłano go na front wschodni. W 1944 roku dostał się do niewoli rosyjskiej i został osadzony w obozie jenieckim w Archangielsku. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Polski i diecezji katowickiej. Objął wówczas na krótko obowiązki wikariusza w parafii św. Anny w Janowie. W październiku 1945 roku został mianowany katechetą w Państwowym Gimnazjum i Liceum Żeńskim w Tarnowskich Górach, a trzy miesiące później kapelanem tarnogórskiego hufca harcerek. Od grudnia 1949 roku był wiceprefektem Konwiktu Biskupiego w Tarnowskich Górach. W kolejnych latach został mianowany wychowawcą i nauczycielem w Oddziale Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Tarnowskich Górach.
W 1953 roku zdał egzamin proboszczowski oraz otrzymał prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. W styczniu 1957 roku powrócił na krótko do pracy katechetycznej. Powierzono mu wówczas młodzież Liceum Ogólnokształcącego oraz Szkoły Odzieżowej w Tarnowskich Górach. Kilka miesięcy później w sierpniu 1957 roku bp S. Adamski mianował go administratorem, a w styczniu 1958 roku - proboszczem w parafii św. Marii Magdaleny w Tychach. Przez pewien czas ks. Słomka był równocześnie katechetą tyskich szkół: Technikum Fermentacyjnego i Zasadniczej Szkoły Zawodowej. W latach 1969-1972 kierował jako proboszcz parafią św. Bartłomieja w Bieruniu Starym. 7 czerwca 1972 bp H. Bednorz mianował go wikariuszem ekonomem, a miesiąc później proboszczem w parafii Niepokalanego Serca Maryi w Ruptawie, gdzie ks. Słomka duszpasterzował przez 9 lat. W styczniu 1981 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 20 stycznia 1985 w Tychach. Został pochowany przy kościele św. Marii Magdaleny w Tychach.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Wilhelma Słomki; Schematyzm (1955-1986); Bieruń, Monografia, s. 252; Wojskowa służba, s. 131.
| |||||