Rogier Józef: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
Pochodził z Mikołowa. W 1888 roku wstąpił w Rzymie do [[Salwatorianie|Towarzystwa Boskiego Zbawiciela]]. Śluby zakonne złożył w 1890 roku. W Rzymie przyjął wszystkie święcenia, zwieńczone kapłańskimi 28 czerwca 1896. Zaraz po święceniach i prymicjach w Mikołowie wypłynął z [[Franciszek od Krzyża Jordan|ks. Franciszkiem Marią od Krzyża Jordanem]], założycielem Zakonu, do St. Nazianz (Wisconsin, USA), gdzie pozostał do roku 1909, od 1905 roku jako proboszcz miejscowej parafii św. Grzegorza z Nazjanzu. W latach 1910-1912 był rektorem misji i proboszczem parafii św. Józefa w Wealdstone w Anglii, po czym wrócił do Ameryki. Został proboszczem parafii św. Józefa w Alverno i kapelanem u miejscowych sióstr franciszkanek od pokuty (1912-1918), wykładowcą w zakonnym seminarium w St. Nazianz (1918-1924) i od 1925 roku ponownie proboszczem w Alverno. Wpółorganizował amerykańską prowincję Zakonu. Zmarł w Manitowoc (Wisconsin). Spoczął na cmentarzu w St. Nazianz. | Pochodził z Mikołowa. W 1888 roku wstąpił w Rzymie do [[Salwatorianie|Towarzystwa Boskiego Zbawiciela]]. Śluby zakonne złożył w 1890 roku. W Rzymie przyjął wszystkie święcenia, zwieńczone kapłańskimi 28 czerwca 1896. Zaraz po święceniach i prymicjach w Mikołowie wypłynął z [[Franciszek od Krzyża Jordan|ks. Franciszkiem Marią od Krzyża Jordanem]], założycielem Zakonu, do St. Nazianz (Wisconsin, USA), gdzie pozostał do roku 1909, od 1905 roku jako proboszcz miejscowej parafii św. Grzegorza z Nazjanzu. W latach 1910-1912 był rektorem misji i proboszczem parafii św. Józefa w Wealdstone w Anglii, po czym wrócił do Ameryki. Został proboszczem parafii św. Józefa w Alverno i kapelanem u miejscowych sióstr franciszkanek od pokuty (1912-1918), wykładowcą w zakonnym seminarium w St. Nazianz (1918-1924) i od 1925 roku ponownie proboszczem w Alverno. Wpółorganizował amerykańską prowincję Zakonu. Zmarł w Manitowoc (Wisconsin). Spoczął na cmentarzu w St. Nazianz. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Kalendarz Salwatora na rok Pański 1930, s. 59 (nekrolog); Klerycy z ziem polskich, litewskich i pruskich święceni w Rzymie (XVI - pocz. XX w.), opr. S. Jujeczka na podstawie kwerendy rzymskiej wykonanej wspólnie z ks. Henrykiem Gerlicem, Wrocław 2018, s. 206, nr 748. | Kalendarz Salwatora na rok Pański 1930, s. 59, (nekrolog); Klerycy z ziem polskich, litewskich i pruskich święceni w Rzymie (XVI - pocz. XX w.), opr. S. Jujeczka na podstawie kwerendy rzymskiej wykonanej wspólnie z ks. Henrykiem Gerlicem, Wrocław 2018, s. 206, nr 748. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - R]] | [[Kategoria:Biografie - R]] | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | [[Kategoria:Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Salwatorianie]] | [[Kategoria:Salwatorianie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:42, 29 sty 2022
Rogier Józef Walenty SDS (1867-1946), imię zakonne Herman
Pochodził z Mikołowa. W 1888 roku wstąpił w Rzymie do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Śluby zakonne złożył w 1890 roku. W Rzymie przyjął wszystkie święcenia, zwieńczone kapłańskimi 28 czerwca 1896. Zaraz po święceniach i prymicjach w Mikołowie wypłynął z ks. Franciszkiem Marią od Krzyża Jordanem, założycielem Zakonu, do St. Nazianz (Wisconsin, USA), gdzie pozostał do roku 1909, od 1905 roku jako proboszcz miejscowej parafii św. Grzegorza z Nazjanzu. W latach 1910-1912 był rektorem misji i proboszczem parafii św. Józefa w Wealdstone w Anglii, po czym wrócił do Ameryki. Został proboszczem parafii św. Józefa w Alverno i kapelanem u miejscowych sióstr franciszkanek od pokuty (1912-1918), wykładowcą w zakonnym seminarium w St. Nazianz (1918-1924) i od 1925 roku ponownie proboszczem w Alverno. Wpółorganizował amerykańską prowincję Zakonu. Zmarł w Manitowoc (Wisconsin). Spoczął na cmentarzu w St. Nazianz.
Bibliografia
Kalendarz Salwatora na rok Pański 1930, s. 59, (nekrolog); Klerycy z ziem polskich, litewskich i pruskich święceni w Rzymie (XVI - pocz. XX w.), opr. S. Jujeczka na podstawie kwerendy rzymskiej wykonanej wspólnie z ks. Henrykiem Gerlicem, Wrocław 2018, s. 206, nr 748.
| |||||