Ring Henryk: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Ring Henryk (1828-1913), proboszcz w Jedłowniku == | == Ring Henryk (1828-1913), proboszcz w Jedłowniku == | ||
[[Grafika:Ring Henryk.jpg|left]] | [[Grafika:Ring Henryk.jpg|left]] | ||
Urodził się 10 lipca 1828 w Albrechtsdorf (Wojciechy, powiat Olesno). Święcenia kapłańskie przyjął 1 lipca 1852. | Urodził się 10 lipca 1828 w Albrechtsdorf (Wojciechy, powiat Olesno). Święcenia kapłańskie przyjął 1 lipca 1852. Po święceniach był wikarym w Namysłowie, a w latach 1855-1886 lokalistą w Skrzyszowie z siedzibą w Mszanie.Od 6 sierpnia 1886 proboszczem w Jedłowniku, którą to parafią zarządzał do 1905 roku. W ostatnich latach życia osiadł w Rybniku, gdzie dożył 60-lecia, tj. diamentowego jubileuszu kapłańskiego. | ||
Po przejściu do [[Parafia Matki Bożej Wszechpośredniczki Łask i św. Antoniego z Padwy w Jedłowniku|Jedłownika]] podjął przebudowę starego, ku upadkowi chylącego się kościoła. Władze pruskie zamknęły kościół pod pretekstem niebezpieczeństwa dla życia uczestników nabożeństw. Parafianie nie chcieli dopuścić do rozbiórki kościoła, a sprawa rozbiórki kościoła znalazła swe odbicie w prasie polskiej. Interweniował poseł Szmula. Na apel Szmuli rozpoczęła się zbiórka pieniędzy na remont kościoła. Napłynęły składki ze wszystkich stron Górnego Śląska, a nawet z Westfalii, gdzie były silne kolonie polskie. Wkrótce wolne datki katolików - Polaków urosły do poważnej sumy, tak, że można było przystąpić do rozbiórki starego kościoła i budowy nowego. W nowym kościele obrazy i ołtarze częściowo wzięte zostały ze starego kościoła. Zmarł w szpitalu Juliusza w Rybniku | Po przejściu do [[Parafia Matki Bożej Wszechpośredniczki Łask i św. Antoniego z Padwy w Jedłowniku|Jedłownika]] podjął przebudowę starego, ku upadkowi chylącego się kościoła. Władze pruskie zamknęły kościół pod pretekstem niebezpieczeństwa dla życia uczestników nabożeństw. Parafianie nie chcieli dopuścić do rozbiórki kościoła, a sprawa rozbiórki kościoła znalazła swe odbicie w prasie polskiej. Interweniował poseł Szmula. Na apel Szmuli rozpoczęła się zbiórka pieniędzy na remont kościoła. Napłynęły składki ze wszystkich stron Górnego Śląska, a nawet z Westfalii, gdzie były silne kolonie polskie. Wkrótce wolne datki katolików - Polaków urosły do poważnej sumy, tak, że można było przystąpić do rozbiórki starego kościoła i budowy nowego. W nowym kościele obrazy i ołtarze częściowo wzięte zostały ze starego kościoła. W 1905 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł w szpitalu Juliusza w Rybniku 2 kwietnia 1913 roku. Pogrzeb odbył się 5 kwietnia 1913 w Jedłowniku. | ||
Ks. Ring był wiernym czytelnikiem polskich gazet, w szczególności bytomskiego "Katolika" (był też jego współpracownikiem). Należał do grona przyjaciół proboszcza pszowskiego i posła na sejm pruski, ks. [[Wolczyk Augustyn|Augustyna Wolczyka]], z którym razem politycznie pracował. Po śmierci ks. Wolczyka, nad jego grobem ks. Ring wygłosił przemówienie, za które pruski prokurator pociągnął go do odpowiedzialności. Odznaczał się wielką skromnością, pracował spokojnie. Wolał więcej czynić, niż mówić. Na siebie nie wydawał nic, oprócz tego, co było konieczne. Kilka lat przed swoją śmiercią napisał artykuł przeciw wywłaszczaniu prowadzonym przez władze pruskie. Artykuł ten, umieszczony w "Katoliku", przedrukowany został przez wszystkie gazety polskie. | Ks. Ring był wiernym czytelnikiem polskich gazet, w szczególności bytomskiego "Katolika" (był też jego współpracownikiem). Należał do grona przyjaciół proboszcza pszowskiego i posła na sejm pruski, ks. [[Wolczyk Augustyn|Augustyna Wolczyka]], z którym razem politycznie pracował. Po śmierci ks. Wolczyka, nad jego grobem ks. Ring wygłosił przemówienie, za które pruski prokurator pociągnął go do odpowiedzialności. Odznaczał się wielką skromnością, pracował spokojnie. Wolał więcej czynić, niż mówić. Na siebie nie wydawał nic, oprócz tego, co było konieczne. Kilka lat przed swoją śmiercią napisał artykuł przeciw wywłaszczaniu prowadzonym przez władze pruskie. Artykuł ten, umieszczony w "Katoliku", przedrukowany został przez wszystkie gazety polskie. | ||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
F. Maroń, Dzieje Pszowa jako mikroregionu górnośląskiego życia parafialnego, pątniczego i narodowego, SSHT 1976, t. 9, s. 209. | |||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - R|Ring]] | [[Kategoria:Biografie - R|Ring]] | ||
Wersja z 22:06, 25 sie 2010
Ring Henryk (1828-1913), proboszcz w Jedłowniku
Urodził się 10 lipca 1828 w Albrechtsdorf (Wojciechy, powiat Olesno). Święcenia kapłańskie przyjął 1 lipca 1852. Po święceniach był wikarym w Namysłowie, a w latach 1855-1886 lokalistą w Skrzyszowie z siedzibą w Mszanie.Od 6 sierpnia 1886 proboszczem w Jedłowniku, którą to parafią zarządzał do 1905 roku. W ostatnich latach życia osiadł w Rybniku, gdzie dożył 60-lecia, tj. diamentowego jubileuszu kapłańskiego.
Po przejściu do Jedłownika podjął przebudowę starego, ku upadkowi chylącego się kościoła. Władze pruskie zamknęły kościół pod pretekstem niebezpieczeństwa dla życia uczestników nabożeństw. Parafianie nie chcieli dopuścić do rozbiórki kościoła, a sprawa rozbiórki kościoła znalazła swe odbicie w prasie polskiej. Interweniował poseł Szmula. Na apel Szmuli rozpoczęła się zbiórka pieniędzy na remont kościoła. Napłynęły składki ze wszystkich stron Górnego Śląska, a nawet z Westfalii, gdzie były silne kolonie polskie. Wkrótce wolne datki katolików - Polaków urosły do poważnej sumy, tak, że można było przystąpić do rozbiórki starego kościoła i budowy nowego. W nowym kościele obrazy i ołtarze częściowo wzięte zostały ze starego kościoła. W 1905 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł w szpitalu Juliusza w Rybniku 2 kwietnia 1913 roku. Pogrzeb odbył się 5 kwietnia 1913 w Jedłowniku.
Ks. Ring był wiernym czytelnikiem polskich gazet, w szczególności bytomskiego "Katolika" (był też jego współpracownikiem). Należał do grona przyjaciół proboszcza pszowskiego i posła na sejm pruski, ks. Augustyna Wolczyka, z którym razem politycznie pracował. Po śmierci ks. Wolczyka, nad jego grobem ks. Ring wygłosił przemówienie, za które pruski prokurator pociągnął go do odpowiedzialności. Odznaczał się wielką skromnością, pracował spokojnie. Wolał więcej czynić, niż mówić. Na siebie nie wydawał nic, oprócz tego, co było konieczne. Kilka lat przed swoją śmiercią napisał artykuł przeciw wywłaszczaniu prowadzonym przez władze pruskie. Artykuł ten, umieszczony w "Katoliku", przedrukowany został przez wszystkie gazety polskie.
Na cmentarzu w Jedłowniku znajdują się groby księży: ks. Franciszka Chruszcza (+1829), ks. Henryka Ringa (+1913) oraz ks. Antoniego Roboty (+1928).
Bibliografia
F. Maroń, Dzieje Pszowa jako mikroregionu górnośląskiego życia parafialnego, pątniczego i narodowego, SSHT 1976, t. 9, s. 209.
| |||||