Prus Jan: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 23:33, 19 paź 2019

Prus Jan (1906-1983), proboszcz w Wiśle Wielkiej

Urodził się 6 października 1906 w Szczurowej (powiat brzeski), diecezja tarnowska, w rodzinie Stanisława i Wiktorii z d. Sulma. Szkołę ludową ukończył w rodzinnej miejscowości. Następnie kontynuował naukę w szkole średniej w Brzesku (1919-1922), Tarnowie (1922-1927). Nie mając jeszcze zdanej matury, zapisał się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego jako wolny słuchacz. Egzamin maturalny złożył dopiero 14 lutego 1928 w Krakowie w gimnazjum im. B. Nowodworskiego. Następnie, już jako zwyczajny słuchacz, kontynuował studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1932.

Jego pierwszymi placówkami duszpasterskimi były kolejno: Zarzecze k. Strumienia (od 13 lipca 1932; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), parafia MB Wspomożenia Wiernych w Dziedzicach (od 15 kwietnia 1934; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), Kończyce (od 1 sierpnia 1937), Połomia (od 21 grudnia 1937). Po wybuchu II wojny światowej w obawie aresztowania musiał opuścić Połomię i został mianowany kapelanem sióstr boromeuszek w Mikołowie. Jednakże już 28 listopada 1939 musiał uchodzić z diecezji, gdyż nie pochodził ze Śląska, nie znał języka niemieckiego, a już w Połomi otrzymał ostrzeżenie, że jest poszukiwany przez gestapo na skutek doniesienia któregoś z parafian. Prawdopodobnie udał się do rodzinnej miejscowości tj. do Szczurowej, gdzie przebywał aż do zakończenia wojny.

Po powrocie do diecezji, 13 czerwca 1945 został skierowany do Haźlacha (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) w charakterze substytuta. Administratorem w Haźlachu został w 25 czerwca 1945, a 21 czerwca 1948 otrzymał prawo używania tytułu proboszcza. W latach 1954-1957 był proboszczem w Żyglinie, a następnie w latach 1957-1960 pracował jako kapelan w szpitalu w Katowicach przy ul. Świerczewskiego (dziś ul. Raciborska). 22 sierpnia 1960 osiadł jako komorant w Skoczowie, by w październiku tego samego roku objąć administrację parafii w Wiśle Wielkiej. 12 listopada 1960 otrzymał zatwierdzenie w prawach proboszcza. Tam pracował przez siedemnaście lat. Z dniem 1 sierpnia 1977 na własną prośbę przeszedł na emeryturę. Zmarł 24 października 1983 w Wiśle Wielkiej, tam też pochowany 27 października 1983.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Prusa; Schematyzm 1947-1986; J. M., Nekrolog, WD 1987, nr 12, s. 489; Represje wobec duchowieństwa, s. 69, 241; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 123 i nn.

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 Urodził się 6 października 1906 w Szczurowej (powiat brzeski), diecezja tarnowska, w rodzinie Stanisława i Wiktorii z d. Sulma. Szkołę ludową ukończył w rodzinnej miejscowości. Następnie kontynuował naukę w szkole średniej w Brzesku (1919-1922), Tarnowie (1922-1927). Nie mając jeszcze zdanej matury, zapisał się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego]] jako wolny słuchacz. Egzamin maturalny złożył dopiero 14 lutego 1928 w Krakowie w gimnazjum im. B. Nowodworskiego. Następnie, już jako zwyczajny słuchacz, kontynuował studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1932.
-Jego pierwszymi placówkami duszpasterskimi były kolejno: Zarzecze k. Strumienia (od 13 lipca 1932; obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]), parafia MB Wspomożenia Wiernych w Dziedzicach (od 15 kwietnia 1934; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), [[Parafia Bożego Ciała w Kończycach|Kończyce]] (od 1 sierpnia 1937), [[Parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Połomi|Połomia]] (od 21 grudnia 1937). Po wybuchu II wojny światowej w obawie aresztowania musiał opuścić Połomię i został mianowany kapelanem sióstr [[Szpital św. Józefa w Mikołowie|Boromeuszek w Mikołowie]]. Jednakże już 28 listopada 1939 musiał uchodzić z diecezji, gdyż nie pochodził ze Śląska, nie znał języka niemieckiego, a już w Połomi otrzymał ostrzeżenie, że jest poszukiwany przez [[gestapo]] na skutek doniesienia któregoś z parafian. Prawdopodobnie udał się do rodzinnej miejscowości tj. do Szczurowej, gdzie przebywał aż do zakończenia wojny.
+Jego pierwszymi placówkami duszpasterskimi były kolejno: Zarzecze k. Strumienia (od 13 lipca 1932; obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]), parafia MB Wspomożenia Wiernych w Dziedzicach (od 15 kwietnia 1934; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), [[Parafia Bożego Ciała w Kończycach|Kończyce]] (od 1 sierpnia 1937), [[Parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Połomi|Połomia]] (od 21 grudnia 1937). Po wybuchu II wojny światowej w obawie aresztowania musiał opuścić Połomię i został mianowany kapelanem [[Szpital św. Józefa w Mikołowie|sióstr boromeuszek w Mikołowie]]. Jednakże już 28 listopada 1939 musiał uchodzić z diecezji, gdyż nie pochodził ze Śląska, nie znał języka niemieckiego, a już w Połomi otrzymał ostrzeżenie, że jest poszukiwany przez [[gestapo]] na skutek doniesienia któregoś z parafian. Prawdopodobnie udał się do rodzinnej miejscowości tj. do Szczurowej, gdzie przebywał aż do zakończenia wojny.
-Po powrocie do diecezji, 13 czerwca 1945 został skierowany do [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Hażlachu|Haźlacha]] (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) w charakterze substytuta. Administratorem w Haźlachu został w 25 czerwca 1945, a 21 czerwca 1948 otrzymał prawo używania tytułu proboszcza. W latach 1954-1957 był proboszczem w [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żyglinie|Żyglinie]], a następnie w latach 1957-1960 pracował jako kapelan w szpitalu w Katowicach przy ul. Świerczewskiego (dziś ul. Raciborska). 22 sierpnia 1960 osiadł jako komorant w [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie|Skoczowie]], by w październiku tego samego roku objąć administrację [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Wiśle Wielkiej|parafii w Wiśle Wielkiej]]. 12 listopada 1960 otrzymał zatwierdzenie w prawach proboszcza. Tam pracował przez siedemnaście lat. Z dniem 1 sierpnia 1977 na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 24 października 1983 w Wiśle Wielkiej, tam też pochowany 27 października 1983.
+Po powrocie do diecezji, 13 czerwca 1945 został skierowany do [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Hażlachu|Haźlacha]] (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) w charakterze substytuta. Administratorem w Haźlachu został w 25 czerwca 1945, a 21 czerwca 1948 otrzymał prawo używania tytułu proboszcza. W latach 1954-1957 był proboszczem w [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żyglinie|Żyglinie]], a następnie w latach 1957-1960 pracował jako kapelan w szpitalu w Katowicach przy ul. Świerczewskiego (dziś ul. Raciborska). 22 sierpnia 1960 osiadł jako komorant w [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie|Skoczowie]], by w październiku tego samego roku objąć administrację [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Wiśle Wielkiej|parafii w Wiśle Wielkiej]]. 12 listopada 1960 otrzymał zatwierdzenie w prawach proboszcza. Tam pracował przez siedemnaście lat. Z dniem 1 sierpnia 1977 na własną prośbę przeszedł na emeryturę. Zmarł 24 października 1983 w Wiśle Wielkiej, tam też pochowany 27 października 1983.
 == Bibliografia ==