Pielok Jerzy: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 10:59, 17 kwi 2022

Pielok Jerzy OFM (1915-2008), imię zakonne Marek, proboszcz w Rybniku

Urodził się 7 października 1915 w Rudzie Śląskiej w rodzinie Piotra i Marii z d. Janysik. Miał ośmioro rodzeństwa. W wieku 15 lat został uczniem Kolegium Serafickiego w Rybniku. Po jego ukończeniu zgłosił się do nowicjatu franciszkańskiego, który rozpoczął 30 lipca 1932 w Wieluniu. Po złożeniu 31 lipca 1933 pierwszej profesji udał się na studia filozoficzne do Osiecznej. Po 2 latach przeniósł się na studia teologiczne do Wronek. Tutaj też 15 października 1936 złożył profesję wieczystą. W związku z poważnymi problemami zdrowotnymi musiał przerwać studia i udać się na leczenie do Zakopanego. Do Wronek powrócił w 1937 roku, a jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych w Poznaniu kard. August Hlond udzielił mu święceń subdiakonatu. We wrześniu 1939 roku udał się najpierw na 2 miesiące do domu, a następnie na Górę św. Anny. Z rąk bpa Juliusza Bieńka otrzymał najpierw 11 lutego 1940 święcenia diakonatu, a następnie 17 marca 1940 święcenia kapłańskie.

W czerwcu 1940 roku zamieszkał w Panewnikach, gdzie był m.in. założycielem i dyrygentem chóru św. Grzegorza. We wrześniu 1949 roku został przeniesiony do kolegium franciszkańskiego w Jarocinie. Rok później - w czerwcu 1950 roku - została mu powierzona funkcja gwardiana konwentu w Rybniku oraz administratora parafii św. Józefa Robotnika. Kolejnym miejscem pobytu o. Pieloka był klasztor w Wieluniu, gdzie w latach 1968-1971 pozostawał gwardianem oraz od 1971 do 1973 roku wikariuszem domu. 10 września 1973 otrzymał zgodę ministra prowincjalnego na czasowe zamieszkanie u sióstr służebniczek NMP w Bielsku-Kamienicy. W 1974 roku powrócił do Rybnika przy kapitule prowincjonalnej obejmując obediencję wikarego domu rybnickiego. 31 lipca 1974 ponownie został administratorem, a 20 września tegoż roku proboszczem parafii św. Józefa Robotnika. Ze względu na zły stan zdrowia w 1981 roku zwrócił się z prośbą o zwolnienie go z pełnienia ostatniej z tych funkcji. W latach 1982-2004 przebywał w Austrii, najpierw w klasztorze Maria Lanzeldorf, a następnie w Wiedniu. W stolicy Austrii pomagał siostrom elżbietankom, m.in. pozostając kapelanem prowadzonego przez nie szpitala. 14 października 2004 powrócił do kraju i zamieszkał w klasztorze panewnickim. Zmarł 4 grudnia 2008 w Centralnym Szpitalu Klinicznym w Katowicach-Ligocie. Spoczął w kwaterze ojców franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie.

Bibliografia

Kronika gminy Smolna od 1907 roku dzielnicy Rybnika, oprac. L. Musiolik, Rybnik 1995, s. 46; [1] (dostęp: 5.08.2016).

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Pielok Jerzy OFM (1915-2008), imię zakonne Marek, proboszcz w Rybniku ==
-Urodził się 7 października 1915 w Rudzie Śląskiej w rodzinie Piotra i Marii z d. Janysik. Miał ośmioro rodzeństwa. W wieku 15 lat został uczniem [[Niższe Seminarium Duchowne Ojców Franciszkanów w Rybniku|Kolegium Serafickiego w Rybniku]]. Po jego ukończeniu zgłosił się do nowicjatu [[Franciszkanie|franciszkańskiego]], który rozpoczął 30 lipca 1932 w Wieluniu. Po złożeniu 31 lipca 1933 pierwszej profesji udał się na studia filozoficzne do Osiecznej. Po 2 latach przeniósł się na studia teologiczne do Wronek. Tutaj też 15 października 1936 złożył profesję wieczystą. W związku z poważnymi problemami zdrowotnymi musiał przerwać studia i udać się na leczenie do Zakopanego. Do Wronek powrócił w 1937 roku, a jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych w Poznaniu [[Hlond August|kard. August Hlond]] udzielił mu święceń subdiakonatu. We wrześniu 1939 roku udał się najpierw na 2 miesiące do domu, a następnie na [[Góra św. Anny|Górę św. Anny]]. Z rąk [[Bieniek Juliusz|bpa Juliusza Bieńka]] otrzymał najpierw 11 lutego 1940 święcenia diakonatu, a następnie 17 marca święcenia kapłańskie.
+Urodził się 7 października 1915 w Rudzie Śląskiej w rodzinie Piotra i Marii z d. Janysik. Miał ośmioro rodzeństwa. W wieku 15 lat został uczniem [[Niższe Seminarium Duchowne Ojców Franciszkanów w Rybniku|Kolegium Serafickiego w Rybniku]]. Po jego ukończeniu zgłosił się do nowicjatu [[Franciszkanie|franciszkańskiego]], który rozpoczął 30 lipca 1932 w Wieluniu. Po złożeniu 31 lipca 1933 pierwszej profesji udał się na studia filozoficzne do Osiecznej. Po 2 latach przeniósł się na studia teologiczne do Wronek. Tutaj też 15 października 1936 złożył profesję wieczystą. W związku z poważnymi problemami zdrowotnymi musiał przerwać studia i udać się na leczenie do Zakopanego. Do Wronek powrócił w 1937 roku, a jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych w Poznaniu [[Hlond August|kard. August Hlond]] udzielił mu święceń subdiakonatu. We wrześniu 1939 roku udał się najpierw na 2 miesiące do domu, a następnie na [[Góra św. Anny|Górę św. Anny]]. Z rąk [[Bieniek Juliusz|bpa Juliusza Bieńka]] otrzymał najpierw 11 lutego 1940 święcenia diakonatu, a następnie 17 marca 1940 święcenia kapłańskie.
 W czerwcu 1940 roku zamieszkał w [[Franciszkanie - Panewniki|Panewnikach]], gdzie był m.in. założycielem i dyrygentem [[Chór św. Grzegorza przy Bazylice oo. Franciszkanów w Panewnikach|chóru św. Grzegorza]]. We wrześniu 1949 roku został przeniesiony do kolegium franciszkańskiego w Jarocinie. Rok później - w czerwcu 1950 roku - została mu powierzona funkcja gwardiana konwentu w Rybniku oraz administratora [[Parafia św. Józefa Robotnika w Rybniku|parafii św. Józefa Robotnika]]. Kolejnym miejscem pobytu o. Pieloka był klasztor w Wieluniu, gdzie w latach 1968-1971 pozostawał gwardianem oraz od 1971 do 1973 roku wikariuszem domu. 10 września 1973 otrzymał zgodę ministra prowincjalnego na czasowe zamieszkanie u sióstr służebniczek NMP w Bielsku-Kamienicy. W 1974 roku powrócił do Rybnika przy kapitule prowincjonalnej obejmując obediencję wikarego domu rybnickiego. 31 lipca 1974 ponownie został administratorem, a 20 września tegoż roku proboszczem parafii św. Józefa Robotnika. Ze względu na zły stan zdrowia w 1981 roku zwrócił się z prośbą o zwolnienie go z pełnienia ostatniej z tych funkcji. W latach 1982-2004 przebywał w Austrii, najpierw w klasztorze Maria Lanzeldorf, a następnie w Wiedniu. W stolicy Austrii pomagał siostrom elżbietankom, m.in. pozostając kapelanem prowadzonego przez nie szpitala. 14 października 2004 powrócił do kraju i zamieszkał w klasztorze panewnickim. Zmarł 4 grudnia 2008 w Centralnym Szpitalu Klinicznym w Katowicach-Ligocie. Spoczął w kwaterze ojców franciszkanów na [[Cmentarz - Ligota|cmentarzu panewnickim w Ligocie]].