Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Boronowie

Z e-ncyklopedia

Boronów to miejscowość, której rodowód sięga XIII wieku. Wieś jest położona wśród lasów. Na przestrzeni wieków należała ona do różnych rodów, poczynając od Piastów Opolskich - do 1532 roku -poprzez Habsburgów panujących tu do wojny trzydziestoletniej (1618-1648). W XVII i XVIII wieku Boronów należał do rodów Dzierżanowskich i Kotulińskich. W 1774 roku osadę wraz z przyległymi miejscowościami kupił właściciel Koszęcina - hrabia von Sobek. Od tego czasu do 1945 roku Boronowem zarządzali panowie koszęcińscy.

Kościół i jego wyposażenie

Data wybudowania w Boronowie pierwszego kościoła nie jest znana. Według legendy w 1221 lub 1291 roku postawili go ówcześni właściciele wsi - Boronowscy. Informację tę potwierdza data "A.D. 1291" wyryta na belce ołtarza głównego. Pierwszy kościółek stanowił własność braci zakonnych wspieranych przez Boronowskich i był także określany klasztorem. Po 100 latach od budowy w święto męczenników Jana i Pawła miał spłonąć od uderzenia pioruna. Ten fakt potwierdza obraz znajdujący się w kościele (XVII/XVIIIw.)przedstawiający świętych Jana i Pawła ochraniających boronowski kościół. Nie jest znana data wybudowania aktualnego kościoła w Boronowie. Z trzech podanych przez różne źródła dat: 1646, 1621, 1611 należy przyjąć tę ostatnią na którą powołują się boronowscy kronikarze ks. Schalon (1854), ks. J. Cogiel (1951).

Fundatorami aktualnego kościoła była rodzina Dzierżanowskich pochodząca z Moraw. Początkowo kościółek miał charakter kaplicy leśnej utrzymywanej fundacją w wysokości 1200 talarów przez ród Dzierżanowskich. W 1718 roku Boronów stał się samodzielną kuracją. Kościół Boronowski dopiero w 1732 roku został poświęcony. Od wieków przy Boronowskim kościele istnieje cmentarz, o którym dokumenty bardzo rzadko wspominają. W roku 1718 powstała przy kościele samodzielna stacja duszpasterska zaś parafię erygowano w 1868 roku.

Boronowski kościół został zbudowany z drewna sosnowego na podmurowaniu z kamienia na planie krzyża greckiego. W ramionach krzyża znajdują się dwie kaplice – świętej Anny fundacji Dzierżanowskich i Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej (1659). W kościele znajduje się pięć ołtarzy. Ołtarz główny późnorenesansowy z początku XVII wieku z rzeźbami świętych Stanisława i Wojciecha oraz aniołów. W centralnej części ołtarza - obraz Matki Boskiej Różańcowej sięgający czasów erekcji kościoła. W nawie poprzecznej znajdują się cztery ołtarze z pierwszej połowy XVII wieku z obrazami świętej Anny Samotrzeciej; w centralnej części ołtarza obraz świętego Dominika. W kaplicy stoi późnobarokowy ołtarz z drugiej połowy XVIII wieku z obrazami świętych Jana Nepomucena i Jana Sarkandra. W drugiej kaplicy znajduje się ołtarz późnorenesansowy (1659) przekształcony w 1750 roku staraniem Mikołaja Scholtza z rzeźbą Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Chrzcielnica drewniana otoczona balustradą z XVII wieku.

Proboszczowie

Bibliografia

Jan Myrcik, Zabytkowy Kościół Matki Bożej Różańcowej w Boronowie, Boronów 1995; http://www.kuria.gliwice.pl/ [17.03.2012].

Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Najświętszej_Maryi_Panny_Królowej_Różańca_Świętego_w_Boronowie&oldid=42762”