Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Boronowie

Z e-ncyklopedia

Boronów to miejscowość, której rodowód sięga XIII wieku. Wieś jest położona wśród lasów. Na przestrzeni wieków należała ona do różnych rodów, poczynając od Piastów Opolskich - do 1532 roku - poprzez Habsburgów panujących tu do wojny trzydziestoletniej (1618-1648). W XVII i XVIII wieku Boronów należał do rodów Dzierżanowskich i Kotulińskich. W 1774 roku osadę wraz z przyległymi miejscowościami kupił właściciel Koszęcina - hrabia von Sobek. Od tego czasu do 1945 roku Boronowem zarządzali panowie koszęcińscy.

Kościół i jego wyposażenie

Data wybudowania w Boronowie pierwszego kościoła nie jest znana. Według legendy w 1221 lub 1291 roku postawili go ówcześni właściciele wsi - Boronowscy. Informację tę potwierdza data "A.D. 1291" wyryta na belce ołtarza głównego. Pierwszy kościółek stanowił własność braci zakonnych wspieranych przez Boronowskich i pełnił także funkcję klasztoru. Po 100 latach od zbudowania, w święto męczenników Jana i Pawła miał spłonąć od uderzenia pioruna. Ten fakt potwierdza obraz znajdujący się w kościele (XVII / XVIII w.) i przedstawiający świętych Jana i Pawła ochraniających boronowski kościół. Nie jest znany moment wybudowania obecnego kościoła w Boronowie. Wydaje się, że z trzech podanych przez różne źródła dat - 1646, 1621, 1611 - należy przyjąć tę ostatnią, na którą powołują się boronowscy kronikarze, ks. Schalon (1854) i ks. J. Cogiel (1951).

Fundatorami kościoła była pochodząca z Moraw rodzina Dzierżanowskich. Początkowo kościółek miał charakter kaplicy leśnej, utrzymywanej dzięki fundacji w wysokości 1200 talarów. W 1718 roku Boronów stał się samodzielną kuracją. Kościół boronowski został poświęcony dopiero w 1732 roku. Od wieków istniał tutaj cmentarz, o którym dokumenty bardzo rzadko wspominały. W 1718 roku powstała przy kościele samodzielna stacja duszpasterska, zaś parafię erygowano w 1868 roku.

Boronowski kościół został zbudowany z drewna sosnowego na podmurowaniu z kamienia na planie krzyża greckiego. W ramionach krzyża znajdują się dwie kaplice - świętej Anny fundacji Dzierżanowskich i Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej (1659). W kościele mieści się pięć ołtarzy. Ołtarz główny późnorenesansowy z początku XVII wieku z rzeźbami św. Stanisława i św. Wojciecha oraz aniołów. W centralnej części ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej Różańcowej, pamiętający czasy erekcji kościoła. W nawie poprzecznej mieszczą się cztery ołtarze z pierwszej połowy XVII wieku z obrazami św. Anny Samotrzeciej i w centralnej części św. Dominika. W kaplicy stoi późnobarokowy ołtarz z drugiej połowy XVIII wieku z obrazami świętych: Jana Nepomucena i Jana Sarkandra. W drugiej kaplicy znajduje się ołtarz późnorenesansowy (1659), w 1750 roku przebudowany dzięki staraniom Mikołaja Scholtza. Posiada on rzeźbę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Chrzcielnica drewniana z XVII wieku została otoczona balustradą.

Proboszczowie

Bibliografia

J. Myrcik, Zabytkowy Kościół Matki Bożej Różańcowej w Boronowie, Boronów 1995; [1].

p • d • e
Kościoły i parafie diecezji gliwickiej
A • B • C • D • E • F • G • H • I • J • K • L • Ł • M • N • O • P • R • S • Ś • T • U • V • W • Z• Ż
Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Najświętszej_Maryi_Panny_Królowej_Różańca_Świętego_w_Boronowie&oldid=102836”